Thom heeft de wisselbulletins aangepast. Nu heb ik ook een plekje in de auto.

Tarcis vroeg om updates mijnerzijds, maar die zijn niet erg relevant. Ik kan niet lang roeien, of überhaupt zelfs wakker blijven, dus mijn Elfstedentocht tot nu toe was voorbereiding.
Werving en selectie, koppels breien en het Friese vlotjeskijken, de sport die hier traditiegetrouw op koningsdag wordt beoefend (al vroeg ik me gisteren net af of het ook al op koninginnedag gebeurde – daarvoor moet ik nog eens in de archieven kijken).
En gisteren heb ik nog maar eens bewezen dat mezelf uitselecteren een goed idee was – ik kan niet eens meer een halve boot bovenop de botenwagen leggen…

Dus in plaats van met een klein gezellig busje ben ik met een trein naar Friesland gekomen en heb ik Harlingen beter bekeken dan ooit tevoren. Ze hebben hier bij de Jumbo allemaal dingen die ik nooit eerder gezien had:

Ik sliep in een pension op honderd meter van een wisselpunt, dat de authentieke familiehuis-vibe vooral verspreidde door keihard gestommel op de trappen. Niet dat ik anders heel goed geslapen had trouwens – ik had duidelijk last van wedstrijstress-by-proxy. Want er lag een Andere Ploeg op de verkeerde plek en dat veranderde niet door de tracker te verversen of de mobiele versie daarvan te vervloeken…

Maar bij het ontbijt waren er suikerbrood en van die leuke doosjes vlokken. Ik ben over de dijk naar Harlingen gewandeld. Harlingen heeft een hoop om verliefd op te worden (de Waddenzee, de wind in je haar, een Jumbo met een kletskassa, een overdaad aan schattige huisjes en heel mooie parkjes) maar mist ook dingen waar ik niet lang zonder kan (met stip op één: RIC) dus ik ga toch maar niet verhuizen.

En nu zit ik op de stempelpost (die gelukkig bemand is). Ik word meteen herkend als een Fries – zoals je een Fransman herkent aan de baret en de baguette onder haar arm, zo herken je blijkbaar de Fries niet alleen aan vrijelijk overal rondplassen maar ook aan het uit hun tas stekende suikerbrood…

Het mixveld gewonnen én, waarschijnlijk voor het eerst ever, als mixploeg overall de snelste.

Die twee stoeltjes bij dat tafeltje aan dat stukje met afzetlint afgezette kade waren nog steeds leeg. En ik verwachtte onze ploeg binnen een paar minuten.

Dus ik liep naar de vlakbij geparkeerde soepbus (soeptruck zou een betere naam zijn) om te informeren of zij iets wisten van de stempelpost. Nee, de aardige Friezen daar waren van de koffie (en smerige thee en poedersoep), niet van het stempelen.

Wij liepen naar de stempelpost. Onder het tafeltje stond een tasje, met touwtjes, lijnen en tiewraps. Maar geen stempelpoststempel. Er stond ook een fiets, met een jas eroverheen gedrapeerd. Maar het leek ons ook weer zo wat om daar in te gaan graaien.

De soepbusmeneer kwam erbij, en hij zag dat helemaal niet als een probleem. Hij toverde de Harlinger stempelpoststempel tevoorschijn. En ik zag een oplossing. Want een Elfstedenstempel is geldig als ‘ie door een echte Fries gezet is. En deze meneer voldeed duidelijk aan die eis. Dus wij schreven zelf onze doorkomsttijd op de lijst, de Fries zette de stempel en iedereen was blij.

Droge sokken, een kopje thee, een zonnetje en een dixi met papier. Het is goed toeven hier in Harlingen (maar het is wel te hopen dat die twee lege stoeltjes bij de stempelpost zo bezet worden, want Jeanne en Benno komen er zo aangedenderd.)

Het verschil met nummer 9 (die tweede liggen) is inmiddels bijna 36 minuten!

Nienke wil bij de majorettes. De powermajorettes.

We hebben net het mooiste roeiwater ter wereld bevaren. De Zwette bij nacht. Niemand om ons heen en sterrenbeeld Cassiopeia boven ons. Wat een feest!

En dan lijkt het er ook nog eens op dat we weliswaar verliezen op ons eigen schema maar verder uitlopen op de rest.

Cyriel en ik hebben onze eerste etappe gehad – alle koppels hebben nu een keer geroeid. Deze etappe was lang en we hadden wind tegen. En Annemarijn praatte ons er strak doorheen.

Nu zijn we onderweg naar Wetterwille, waar we weer stempelen. Ik ben benieuwd naar de doorkomsttijden daar (onze tracker heeft het geloof ik definitief begeven, maar op diezelfde site vind je ook een tabel met doorkomsttijden op de stempelposten).

Goede vraag! We hebben dit jaar een ideale combinatie van oud en nieuw, ervaren en minder ervaren. En allemaal sterk!

Koppel 1 zijn Roel en Tessa. Roel is onze captain, hardware-opperhoofd en meestersoldeerder. Tessa is nog nooit met onze ploeg meegeweest, maar heeft wel een indrukwekkende erelijst en een wikipediapagina.

Als zij uit de boot komen, stappen Benno en Jeanne erin. Benno is tegenwoordig professioneel ergometeraar en Jeanne leert de halve wereld roeien en is bovendien kaartenlaminator en chef pannenkoeken.

Koppel 3 zijn Joppe en Nienke. Joppe is een nieuwe ster(k) aan ons firmament, Nienke een ervaren kracht die hem precies kan voordoen hoe het moet.

Daarna komen Bart en Ellen. Bart is de man achter de lichtzwaarden en Ellen de sterkste vrouw van Nederland.

En dan hebben we nog Cyriel en Maartje. Voor Cyriel is dit de eerste keer, Maartje compenseert dat.

We worden in de boot gestuurd door Annemarijn en Mila, en op de kant door Isabelle, Janneke en Mart.

Onze tracker doet het nu al niet meer, maar kijk wat een geweldig uitzicht ik heb vanuit de auto. Friesland, een laagstaand zonnetje en de reserveriemen:

We zijn onderweg! Bart en Roel zijn al in Leeuwarden, die hebben de boot in elkaar geschroefd en de uitrusting erin geplakt. Die zit inmiddels al in elkaar.

De rest van de ploeg heeft vandaag een beetje lopen kipzonderkoppen (die term heb ik vandaag geleerd, maar het is wel wat ik gedaan heb), eten maken en (in sommige gevallen) barkrukken in elkaar geschroefd.

Maar nu zitten we in de bus en een auto en zijn we eindelijk onderweg naar Friesland. Hoera!

Twee jaar pandemie heeft de routine een beetje doen verroesten, maar we zijn er weer. Met een roeiers, stuurlieden, chauffeurs, een bus, draaiboeken, lichtzwaarden, wisselbulletins, een pizzaplank en rollen tape.

Op RIC Mix HQ was het voorbereiden in volle gang:

En nu hebben we ook wisselschema’s voor als het zo hard waait dat we de alternatieve route moeten varen:

Zo, dat is snel gegaan! Toen ik gisteren mijn ogen dichtdeed realiseerde ik me dat het nog maar 25 uur geleden was dat we startten.

Het enige dat we nu nog moeten doen is de boot poetsen en stoere verhalen vertellen. Want we hebben dan wel niet gewonnen, er is genoeg om trots op te zijn. Vijfde overall, tweede in het mixveld en enorm veel plezier: goed geroeid, geen grote fouten gemaakt (al staat er nog ergens een eenzame bestelling koude koffie) en dan was het ook nog eens supergezellig en erg lekker weer. Ik ben er blij mee!

Bastiaan en ik hebben onze laatste etappe geroeid. Daarna heb ik, ondanks dat ik eigenlijk al best genoeg Tuc had gegeten, nog twee pannenkoeken gegeten.

Nu ben ik moe, voldaan, vol en zit ik vol stroop. En zitten we bij Wetterwille te wachten tot Nienke en Bart hem door de finish rossen.

En dan de boot uit het water en eerst douchen. Ik kijk er naar uit!

Hoe stoer Ellen en Roel zijn. En, dat kun je niet zien op de foto, maar ze gaan hárd man…

Zo heet het hier.

En zo ziet het eruit:

Op dat bankje heb ik net, kijkend naar het water, mijn ontbijt opgegeten en een kopje thee gedronken. Onder de brug staan Bart en Nienke samen met wisselhulp klaar om in de boot te springen.

Achter mij is een weiland waar allerhande aan hun broek sjorrende dames uit verschijnen – heel elegant. Ik denk dat ze er mindfullness beoefenen.

Ik word hier heel gelukkig van.

Lagen we in IJlst achter.

We lopen natuurlijk nog steeds in! En wat een prachtige sterrennacht hebben we erbij. We stonden net bovendien in een buitengewoon tuttig tuintje.

En dan is de planning ook nog eens dat ik zometeen, om 3:33, met Bastiaan en Eva (met z’n drieën dus) in de boot stap voor een etappe van 33 minuten.

Ik word er helemaal blij van.

Goede vraag!

Ons eerste koppel zijn Ellen en Roel. Roel is de ene teamcaptain, opperhoofd electronica en bovendien teamarchivaris. Hij roeit met Ellen, die de shirts heeft ontworpen en bovendien de breedste schouders van ons allemaal heeft.

Koppel 2, dat zijn Jeanne en Job. Jeanne natuurlijk welbekend, Job een nieuwe ster aan het firmament. Job heeft bovendien zijn vriendin Jolien meegenomen, zij bestuurt met verve de bus.

Dan komen Bastiaan en Maartje. Bastiaan is ook een nieuwe ster: niet helemaal van RIC maar wel op zoveel manieren met RIC verbonden dat hij mee mocht. Hij roeit met Maartje, de andere teamcaptain, opperhoofd werving & selectie en taftzeiltjes.

Ploeg 4 is ons absolute sterrenteam. Anne, woest succesvol op de skiffhead, roeit met Patrick, haar mixdubbelpartner van Dudok.

Koppel 5 zijn Nienke en Bart, respectievelijk koningin van de beeldblogjes en mister laserzwaard.

En dan hebben we nog al die geweldige stuurlieden: Eva en Antoinette die de boot door Friesland voortjagen en Isabelle, Tarcis (ja, dat is de originele Kapitein T.) en Jolien die onze auto’s en de bus besturen.

Het is meteen spannend. Direct achter ons (met nummer 5) startte een ploeg van Wetterwille – het gerucht gaat dat ze een jubileumjaar hebben en daarom éxtra graag willen winnen. En ze begonnen ook inderdaad heel hard.

Ze hebben ons in de eerste etappe ook ingehaald, maar we lopen steeds weer in. Bart en Nienke roeien nu – we liggen nog steeds een beetje achter ze, maar dat wordt steeds een stukje minder. En Leeuwarden is nog ver.

En ik heb net even naar de tracker gekeken: we liggen nog mar 15 seconden achter ze.

Ons veld is trouwens niet het enige dat spannend is. De winnaars van vorig jaar, de Aengwirden-combi, heeft toen vooral gewonnen omdat Gyas bij Bartlehiem verkeerd voer. En daar vlak achter zat een Duitse ploeg, die nota bene met z’n zessen waren. Aengwirden ligt inmiddels derde, achter Gyas, en op kop liggen die Duitsers (die nu niet met z’n zessen zijn trouwens). We zagen ze langsroeien – alle drie de ploegen gingen hard, en zeker die Duitsers zagen eruit alsof ze het nog best een tijd kunnen volhouden.

En je kunt ons hier volgen.

We zijn ploeg 4.

We zijn er allemaal, er is een feestmaal aangericht en Roel doet de briefing.

Met een lichtzwaard.

Ik voelde me toch een beetje de akela: ik heb iedereen een paar keer geteld: er zitten negen mensen in de bus, vier in de auto en er zijn er al twee in Friesland.

We zijn dus compleet!

En onderweg.

De boot is onderweg, Roel en Bart zijn onderweg en wat doen wij?

Nou, om voor mezelf te spreken, ik pak mijn tas in, doe nog wat laatste boodschapjes, stop nog meer in mijn tas, vraag me af of ik niet nog een lange broek nodig heb, begin alvast aan de chocoladetoffees, neem nog een kopje thee, lees de krant, maak een lekker lunchhapje voor mezelf, stof het blog af, negeer mijn toch licht verhoogde hartslag (ik kan niet nu al zenuwachtig zijn, toch) en wacht een beetje af. Zometeen maar eens naar RIC gaan fietsen. En dan naar Friesland. En dan gaat het voor ons ook beginnen!

Het heeft even geduurd (Hemelvaart is laat dit jaar) maar het is eindelijk zo ver. De ploeg is compleet, de taken zijn verdeeld, iedereen zit zijn etappes te bestuderen en er zijn weer allerlei grote en kleine nieuwe dingen.

En dat allemaal om ook dit jaar weer geweldig hard te varen.

Sommige dingen zijn een traditie. Een Friese traditie. Oranjekoek is zo’n traditie. Na de Elfstedentocht krijg je zo’n oranjekoek. Een leuk idee. Ware het niet dat de oranjekoek die je krijgt echt best vies is. (Roel beweert dat echte oranjekoek wél lekker is, maar zo’n oranjekoek heb ik nog nooit gezien.)

Gelukkig hebben we Bart. Die weet met dit soort tradities wel raad.

Sneller dan ooit (toch? – dit is een vraag aan de Commissie Elfstedenarchief En Tinnen Blikjes) en zonder grote kleerscheuren (maar wel met een paar overdrachtelijke kleintjes). Maar ook zonder blik. En het was leuk en gezellig. Dat is het belangrijkst. Vind ik vanaf morgen.

We lopen hard in op ons schema – we gaan nu op net iets boven de 18 uur af. Maar de ARC, die ligt een akelig stukje voor ons.

Maar goed, Jeanne en Benno zijn net ingestapt en die hadden net heerlijk liggen tukken, dus dat zijn twee frisse hoentjes.

Voor de rest van de ploeg valt dat frisse wel mee – we durven inmiddels auto’s en bussen overal open te laten staan – geen Friese dief zal die meur willen weerstaan.

Zonet hebben Bart en ik heerlijk door Sneek geroeid. Dat is leuk, met scherpe bochten en lage bruggen enzo. Antoinette ging overal moeiteloos langs en onderdoor.

Nu zitten Ellen en Adriaan weer in de boot – die gaan het Slotermeer over. Daarna nemen Jeanne en Benno het over en daarna varen Bart en ik over de Luts. En daarna gaan we slapen. Klinkt dat niet geweldig? Een lekker stuk over een licht-zuigende met een oerwoud begroeide sloot en daarna lekker naar bed. Ik kijk er nu al naar uit.

Eén lange etappe. Geertje en Erik hadden zich opgeworpen om die te doen. Maar iets gooide gemeen roet in het eten. Het is niet helemaal zeker of zij nou die tomtoms hadden gesaboteerd omdat ze hem toch een beetje knepen of dat wij ze juist gesaboteerd hadden, zodat we toch op de Zwette konden roeien

Hoe dan ook, ik heb net een mopje heerlijk zitten stampen op het mooiste roeiwater van Nederland: de Zwette bij nacht.

Isabelle navigeerde met behulp van de sterren en op de kant rende een kudde wilde paarden in volle galop met ons mee (of, nou ja, ik weet eigenlijk niks van paarden, misschien sjokten ze gewoon een beetje door de wei).

Wat wil een mens nog meer?

Ik stond behoorlijk zenuwachtig op de kant – dat is gelukkig na een keertje roeien wel minder. Nog vijf te gaan.

We gaan hard en wisselen stuivertje met de ploeg van de ARC (met nummer 4), die direct achter ons gestart is, ingehaald heeft en waar we nu weer voor liggen. Wetterwille, met nummer 10, ligt een stukje verder achter maar die gaan ook hard. En zijn ook mixed.

Op de tracker-site lijken ze allebei netto op ons voor te liggen, maar we vragen ons af of dat klopt. Ook omdat er dan twee ploegen van zes personen sneller zouden zijn dan wij.

Helemaal vooraan is het ook spannend, de gedoodverfde winnaars (de Aengwirden-combi) zijn inmiddels ingehaald door Gyas, die met nummer 2 varen.

dan kun je hier kijken. We hebben startnummer 3.

Ons sterrenteam van dit jaar bestaat uit

Adriaan – de Einstein van de ploeg. Legde voor het eerst het verband tussen massa en tijd. Roeit met Ellen.

Antoinette – is de favoriete stuur van Roel en Maartje op Abcoude-Amsterdam, en was bereid ook wat langere stukken te doen.

Bart – eet het meest van allemaal. En daarna gaat ‘ie knetterhard roeien, met Maartje.

Benno – creatief brein. Interviewt nu Rosalinde en heeft de shirts ontworpen.

Ellen – heeft de breedste schouders van allemaal. Is bovendien wereldkampioen samen met Adriaan, met wie ze ook roeit.

Erik – buitenlid. Had er een familievete voor over om met Geertje (en ons!) mee te doen. Zijn achternaam is niet Capuletti, maar het was minstens zo dramatisch.

Geertje – toproeister die we dit jaar eindelijk weer eens wisten te strikken – mits ze met Erik mocht roeien. Dat mocht.

Isabelle – stuurt. Vorig jaar stuurde haar dochter, we besloten het binnen de familie te houden.

Jeanne – OpperHoofd Pannenkoeken. Roeit samen met Benno.

Johan – is bij wijze van voorbereiding begonnen aan een carrière als buschauffeur.

Maartje – eigenaar van de rol geel tape. Roeit met Bart.

Nienke – blij ei. Roeit met Roel en heeft bovendien de stempelplank geknutseld.

Roel – heeft de boot ook dit jaar weer nóg perfecter geprepareerd.

Rosalinde – roeit niet, maar houdt wel van autorijden. Chef tijdwaarneming.

Steven – Elfstedenmastodont en stempelassistent. Bestuurt de auto met de riemen op het dak.

Roel liet al zien hoe de voorbereiding er bij hem thuis uitziet: als een man cave on steroids.

Bij mij is het nu een gigantische broodjesbroedkamer. Met een rol geel tape, om te bewijzen dat het écht mijn huis is.

Mirjam en Roel zijn aan hun laatste etappe begonnen. Met een leuke verrassing, want Jeanne en Benno kwamen vlak vóór ploeg 45 aan bij het wisselpunt. Zij wisselden daar niet, dus ze zijn ons weer voorbij gevaren, maar ze zijn dus in zicht. En die Duitsers liggen nog steeds 7 minuten achter ons. Dat is niet veel, maar ze hebben steeds minder tijd om nog in te lopen.

Dus ja, het is warm en we hebben inmiddels vrij harde tegenwind maar het gaat goed!

Het nadeel van embeddend journalism is dat de journalist in kwestie bij één van de strijdende partijen is ondergebracht. En dan loop je dus het risico dat de informatie die je krijgt gekleurd is. Of dat onprettige of genante gebeurtenissen buiten beeld blijven.

Zoals de plons die Tarcis maakte bij de stempelpost in Workum. Kopje onder. Hij werd er door vriendelijke Duitsers uitgevist, onder toeziend oog van de ehbo’er ter plaatse.

Dus wij roeiden er hard van weg.

maar we hebben hem wel stevig vast nu.

Op de Elfstedentrackingsite hebben we geen bolletje meer (de trackertelefoon is uitgevallen – die ligt nu energie op te doen) maar er is ook, vrij goed verborgen, een doorkomsttijdentabel op de stempelposten te vinden. En daar zie je dat we in Sneek nog een stukje achter die Duitsers lagen, maar op weg naar IJlst anderhalve minuut hebben gewonnen (ik ben benieuwd wat daar gebeurd is – van Sneek naar IJlst is een kwartiertje roeien) en daarna zijn we gestaag verder uitgelopen. 

Bij onze laatste wissel, vlak voor Hindeloopen, was het verschil al 7 minuten. En nu gaan Bart en ik de boot weer in.

Bart en ik hadden onze lange pauze: na onze vorige roeibeurt zijn we in de Enorme Volvo van Jurian gestapt en zijn, nadat Bart ontdekt had hoe de auto werkte, een heel end doorgereden, naar een prachtig stukje Friesland: een doodlopend weggetje pal langs de vaart.
Daar hebben we de auto aan de kant gezet, de stoelen omlaag gedraaid en onze ogen dichtgedaan. Een kwartiertje geleden ging de wekker: we lopen nog steeds een beetje achter op ons (blijkbaar woest-ambitieuze) schema, dus we hebben nog even de tijd om rustig wakker te worden.

Toen keek ik naar de doorkomsttijden. Eerst scheef (o, kut, we liggen een kwartier achter die Duitsers) en toen iets beter (nee, wacht, er zit een andere ploeg tussen inmiddels, maar we liggen nog steeds anderhalve minuut voor!). En ineens was ik weer helemaal wakker en had ik helemaal zin in een kopje thee en een klein ontbijtje. Klein, want dan lust ik ze rauw!

Het is lekker warm (waarom overwoog ik een shirt onder dat pakje net? – mijn hersenen waren een beetje zenuwachtig) en we zitten snoeihard te roeien. Bart en Margriet hebben die Duitsers ingehaald en daarna zijn ze ook bij onze wissels niet ver weg meer geweest. En nu lijken we steady op ze uit te lopen.

En we hebben allemaal een keer geroeid nu. De schema’s lopen, iedereen lijkt steeds te weten wat ‘ie moet doen en waar ‘ie moet zijn en daardoor zakken de zenuwen ook weer een beetje.

Dat is fijn, want dan komt weer bovenaan te staan dat het zo ontzettend cool is, dit! 

Okee, onze voorbereiding is geweldig en onze uitrusting nog beter. Maar ook hier blijk je altijd nog een baas boven baas te hebben. Kijk wat een coole wisselpuntherkenningspijl Theo hier vasthoudt!

De eerste wissel ging een beetje houterig, maar we hebben zojuist de tweede gehad en die ging prachtig soepel.

En dat is mooi, want daardoor kwamen we nog dichter achter ploeg 2 te liggen. Dat zijn de Duitsers die vorig jaar van ons gewonnen hebben. Dus die willen we halen. Hopelijk regelen Bart en Margriet dat nu.

Achter ons ligt ook nog ploeg 7, de mixploeg van de ARC. Die lijken ook snel. Ach ja, we gaan het zien. Bart en ik zijn er klaar voor. Alhoewel… shirt of geen shirt, dat is de vraag…

Op de officiële Elfsteden Roeimarathon Trackersite:

Tracker

Toen ik vanochtend om kwart over vijf wakker werd dacht ik ‘nou ja, dat moet morgen ook’. En toen ging ik nadenken over of ik niet tóch ook een jasje mee moest. En misschien toch ook een lange broek? Je weet maar nooit tenslotte.
Later op de ochtend bedacht ik dat ik écht geen drie thermobroeken mee hoef. Ondanks dat op mijn spullenlijstje van twee jaar geleden stond ‘2 lange thermobroeken (dat was er minstens één te weinig)’. Want bovenaan dat lijstje staat ‘2015 – miezerige regen en koude wind’. En vorig jaar stond er ‘3 lange thermobroeken (niet gebruikt)’.

Leo wist me te vertellen dat dat een teken is dat je nog slaapt. Je hersenen zijn dan half wakker: het piekerstuk is wakker en het relativerende, logisch nadenkende stuk slaapt nog.

En dat klinkt heel bekend: zo halverwege de nacht (of: halverwege de eerste etappe) verdwijnt de ratio langzaam uit beeld. En neemt het primaire systeem het over.

Dus onthoud: als we hersenloos aan het beuken zijn, dan slapen we eigenlijk!

Tijdens een onderneming als deze is het niet alleen belangrijk dat je zelf in topvorm bent. Je bent tenslotte niet alleen op de wereld, en voor een expeditie als deze zal het nodige moeten wijken. Daarom is het zo belangrijk dat ook het thuisfront snor zit.

Zij moeten immers leven met al je getrain, met het feit dat de koelkast de hele tijd leeg is, met dat je vrij weinig andere gespreksonderwerpen meer kent. Met nachtenlang gesleutel aan draaiboeken en wisselschema’s. En, niet in de laatste plaats, met de wetenschap dat je binnenkort een nacht zweterig gaat doorhalen met een woest afgetraind exemplaar van de andere sekse.
En daarom was ik zo diep (ja, bijna tot tranen toe) geroerd, toen ik vanavond thuiskwam en dit cadeautje aantrof.

Uiteraard, élke vrouw zal blij zijn met zo’n prachtige rol geel tape. En elke man ook. Maar het zegt ook iets over hem. Leo snapt mij!

Het is laat dit jaar, maar we zijn er weer. Een nieuwe ploeg, met oude bekenden en nieuwe gezichten.

Met erg veel nieuws (een nieuwe tactiek, nieuwe functies in de walploeg, eindelijk mijn felbegeerde embedded journalist). Maar ook met een hoop oud vertrouwd spul. Een bus met wifi, gezelligheid, brede schouders en snoeihard roeien. Ik heb er zin in!

Kijk nou hoe cool wij wisselden bij de Galamadammen. En wat het water geweldig mooi was!

(Ja, als er zulke headlines op het blog staan wacht ik nog wel even met iets nieuws posten ;))

We zitten inmiddels al in Kimswerd. De zonnebrand is gesmeerd, Eva en Jeanne zijn weer terug en we zijn weer terug naar de oorspronkelijke roeikoppels, zometeen roei ik dus weer een stuk met Benno. Tussendoor heb ik een etappe met Bart geroeid. Ook leuk (al zoog die sloot wel behoorlijk)

We kijken een tikje geïrriteerd naar die ploeg 16, die enorm hard aan het varen zijn, en ook een beetje uitlopen. Maar we zagen ze net varen en het zag er niet uit. Dus ik denk dat we nog zeker kansen hebben!

En ondertussen liggen we ook gewoon derde in het klassement.

En Eva is weer vrijgelaten uit het ziekenhuis, de zon schijnt en Benno heeft net wat mooie portretfoto’s gemaakt.

Het is dus ook best goed.

Er is behoorlijk wat Elfstedenjargon. Hieronder de belangrijkste termen. Heb je nog aanvullingen? Of gebruiken we termen die je niet kent? Meld ze in de reacties, dan leg ik ze uit!

Alternatieve route ook bekend als slechtweerroute. Een aaneenschakeling van oneindig meanderende heen-en-terugtrajecten door het Friese laagland waarbij de te roeien afstand gek genoeg 30 kilometer minder is. En Friesland plotseling maar acht steden blijkt te hebben.

Banaan opoffering, bewijs dat we er echt alles voor doen. Idioom wil je mijn banaan zien?

Blij gezichtsuitdrukking die tijdens de Elfstedentocht vaak te zien is. Als in kijk haar blij op de dijk banjeren.

Blog … dit.

Brandhout oude slechte boten en dito roeiers.

Broodgeur aanwijzing dat je in Sneek bent.

Bus epicentrum van alles.

Donkere nacht Fries natuurverschijnsel waarbij je niets ziet. Maar dan ook echt niets.

Douchespullen op vrijdag al achterlaten in de kleedkamer op Wetterwille.

Elfstedenkruisje bewijs dat de Elfsteden Roeimarathon binnen 24 uur is afgelegd. …met lintje: bewijs dat de Elfsteden Roeimarathon gewonnen is.

Elfstedentocht gebeurtenis waar je meer bagage voor nodig hebt dan voor drie weken vakantie.

Exhibitionisme, Fries de neiging om te pas en te onpas (eigenlijk vooral te onpas) in de openbare ruimte al je kleren uit te doen. Zie ook op z’n Fries.

Fries, op z’n 1) met een raar accent; 2) alles betreffende het toiletteren in de vrije natuur. Zie ook plasgeitenbreier.

Galamadammen syn favoriet wisselpunt.

Golfbreker extra afdichting over de riggers om het Slotermeer te trotseren. Als men denkt dat dat niet voldoende zal helpen wordt de route omgelegd. Zie alternatieve route.

GPS ding dat altijd gelijk heeft. Bij de moderne elfstedenroeimarathon behoren er te allen tijde minstens zes van aan boord te zijn. (Ja, tel maar even.)

Handen objecten die je niet te vaak moet bekijken.

Hoofdlamp hulpmiddel om de donkere nacht te trotseren. Niet te verwarren met laserzwaard.

It Giet Oan het regent aan één stuk door. Ook Fries – het gaat door (ofzo).

Kleiroute benaming voor de omweg die in 2010 geïntroduceerd is waardoor we minder over het Van Harinxmakanaal hoeven te roeien. Sindsdien is de af te leggen afstand tien kilometer meer.

Koffie nooit vijf te gelijk bestellen. Kan enige tijd duren voordat je je bestelling krijgt. Of nooit.

Koningsdag nationale feestdag waarop de Friese beschoeiingen en rietkragen gekeurd worden. Tevens de dag om nieuwe wisselpunten te ontdekken.

Kort 1) streven voor de duur van de wedstrijd; 2) roeitechniek waarbij alleen alleen het effectieve deel van de roeihaal overblijft. Antoniem van sleurhaal (zie onder brandhout).

Krabben techniek waarbij met de ene riem langs de boot en de andere riem normaal geroeid wordt. Wordt in sommige kringen aangeduid als pieterburen – geen mens weet waarom.

Laserzwaard herkennigsmiddel in donkere nachten. Maakt imposant zwoesj-geluid.

Liggen 1) manier om heelhuids onder een lage brug door te komen; 2) bij het wisselen moet één persoon op de grond liggen om de boot vast te houden; 3) kan pas als je weer thuis bent; 4) en traditioneel kun je ook altijd even in de zon liggen bij wisselpunt Berlikum Gernierswei.

Mixploeg ploeg waarin telkens minstens één dame roeit.

Open categorie groep wedstrijddeelnemers waaruit niet altijd een winnaar aan te wijzen is. (Bijvoorbeeld in 2022. Zie ook: mixploeg.)

Oranjekoek smerig roze ding dat na afloop van de Elfstedentocht geserveerd wordt. Kenners zeggen dat het lekker kan zijn – niemand heeft dat ooit waargenomen.

Pannenkoeken voedsel voor overdag, voor ’s nachts en alles wat daartussen zit.

Picknicktafel syn gezelligheid.

Pikhaak middel om boten naar de kant te halen. Niet te verwarren met laserzwaard.

Pizzaplank hulpmiddel bij stempelen. Geen pizza op serveren!

Plasgeitenbreier oudere Friese heer

Praxis tekst op een herkenningsbord bij een grote parkeerplaats.

Reservebankje nog nooit nodig gehad

Reserveriemen vroeger in de boot, tegenwoordig met trots op het dak van een auto

Skiffhead kwalificatiewedstrijd voor de Elfstedentocht. Ongeveer zo lang als driekwart etappe, maar alleen af te leggen.

Stempelpost hiervan zijn er twaalf, want in Woudsend krijg je een stempeltje ter beloning als de bemanning daar correct gekleed gaat. (In dit geval: met een zwemvest aan.)

Suikerbrood kregen we in 2022 als alternatief voor de traditionele oranjekoek (zie aldaar).

Taft afdekking van de voor- en achterkant van de boot. Vroeger elk jaar met een nieuw vrolijk patroon. Tegenwoordig worden oude taften om milieuredenen hergebruikt.

Tape in het verleden hing de boot hiermee aan elkaar tijdens de tocht, maar heden ten dage worden steeds meer herbruikbare materialen gebruikt.

Tempometer altijd minstens drie in de boot hebben.

Toercategorie onduidelijke groep deelnemers die niet aan de wedstrijd meedoen, maar die toch in de wedstrijdresultaten worden opgenomen en daar veel waarde aan hechten. Bijvoorbeeld: “We waren tiende in de toercategorie.” (Zie ook: brandhout.)

Tracker het enige ding dat het ondanks alle voorbereidingen niet doet. Bedoeld om de volgers op de hoogte te houden en tegenstanders te ontmoedigen. Gedeeltelijk te vervangen door blog (zie aldaar).

Tuc te eten in combinatie met drop en pannenkoeken.

Wisselbeker (in de sport) beker die van eigenaar wisselt als er een nieuwe winnaar is. Bijzonderheid: je mag hem alleen even vasthouden tijdens de prijsuitreiking. Vreemd genoeg nooit aanwezig op de wisselpunten.

Wisselbulletin handig document dat voor elk wisselpunt beschikbaar is. Hierin staat exact beschreven hoe alle vervoermiddelen en ploeggenoten op de desbetreffende plaats door elkaar gehusseld moeten worden.

Wisselkrat krat met spulletjes die wel bij het wisselpunt moeten zijn maar niet in de boot. Raakt makkelijk kwijt. (Zie ook: donkere nacht.)

Wisselpunt vooraf vastgestelde locatie waarop het scenario wordt uitgevoerd dat in het wisselbulletin (zie aldaar) beschreven staat. Benodigdheden: boot, bus, laserzwaard, pikhaak, ploeggenoten. Naar behoefte aangevuld met andere elfstedenrekwisieten. Elke deelnemende ploeg is vrij zijn eigen wisselpunten te kiezen.

Zuigsloot aanduiding voor ondiep roeiwater waarin de boot vastgezogen wordt. Als zodanig van toepassing op het grootste deel van Friesland. Opvallende uitzondering: het Van Harinxmakanaal, maar daar klotst het.

Zwette bij nacht mooiste roeiwater ter wereld.

En wij zijn ook ontzettend snel dit jaar.  En dat merk je doordat het nu nog hartstikke donker is terwijl we op het vlotje langs de Luts staan.

Met een zwemvest aan.

Benno is aan het pielen om zijn zwemvest aan te krijgen. En Marcel houdt ons op de hoogte van de verrichtingen van de tegenstand. Dat moet met de trackersite, want er lijkt iets mis te gaan met de doorkomsttijden.

Zo hee, er wordt hard geroeid in het mixveld dit jaar. Ik zie net dat we bij doorkomst in Dokkum weliswaar op de tweede positie lagen, maar achter ons zitten een paar heel snelle mixploegen. Wij waren daar vierde overall, met voor ons één ploeg in de open klasse (met startnummer 1) en twee mixploegen (nummer 16 en 28). We moeten dus nog even flink aan de bak. Of, nou ja, even…

We zijn niet alleen via dit blog te volgen, maar ook via onze GPS-tracker.

Je vindt alle informatie hier: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/

De mobiele versie van de trackingsite is niet al te gebruikersvriendelijk, maar dit is hem: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/?mode=mobile.

En dit is de desktopversie: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/?mode=default

Deze is dus niet zo heel handig te gebruiken op je telefoon, maar dit is wel de enige plek waar je de doorkomsttijdentabel kunt vinden. Dat is handig als de tracker uitvalt, of als de tegenstanders geen tracker (meer) hebben. Vink daarvoor bovenaan het hokje ‘doorkomst tijden’ aan.

op het droge

Er zijn twee soorten wedstrijden: wedstrijden waarvan alle partijen weten dat ze eraan meedoen, en privé-wedstrijden, waar iedereen aan meedoet, maar niet iedereen dat weet.
Uiteraard zijn we hier om de snelste mixploeg te zijn. Dat doel hebben meer ploegen. Maar er zijn meer doelen die we willen halen.
Bijvoorbeeld

• Het mooiste taftzeiltje. Met een taftzeiltje dekken we de voor- en de achterkant van de boot af, zodat er geen golven de boot in kunnen slaan. Dat afdekken is verplicht, maar wij willen niet alleen afdekken, het moet ook móói. Anne heeft onze inzending voor deze wedstrijd verzorgd:
• Het leukste ploegshirt. Die wedstrijd hebben we al zo vaak gewonnen, dat we dit jaar een keer overslaan.
• De doorwrochtste voorbereiding. Die winnen we. Tenminste, ik ben tijdens onze Friese verkenningstochten nog nooit een tegenstander tegengekomen.
• De breedste schouders. Deze behoeft geen uitleg, toch?
• De meest technologische ploeg. Ja, we hebben één of twee nerdige types in de ploeg en dat zullen we weten ook. Dus onze boot-elektronica is modulair (ik weet ook niet wat dat is, maar het klinkt goed), onze bus heeft wifi en we hebben verreweg de meeste gps-apparaten van het hele veld. Over de hoeveelheid smartphones, tablets en andere computers wil ik al helemaal niet nadenken. En als dat allemaal niet genoeg blijkt, hebben we nog een geheim wapen. Ik heb een infraroodthermometer bij me.

We hebben een team compleet, er wordt nu aan de boot gesleuteld, er schijnt een prachtig taftzeil te zijn, de rol geel ducktape ligt klaar en mijn roeipakjes zijn gewassen. Tijd dus om het Elfstedenblog weer uit de mottenballen te halen!

Nog één nachtje slapen en dan is het weer zover!

We waren dan wel niet zo bloggerig, maar wel fotoïg!

De boot is er klaar voor! (nu heeft ‘ie nog een boegbal – dat veranderde onderweg.)

Lekker in het zonnetje eten

De brug (of heet het commandocentrum van een roeiboot niet zo?)

Erik-Jan en Jeanne vertrekken met Sandra aan het roer naar de start.

Zie hier het verloop van wissel 1:

Ze zijn er bijna!

Bart en Annouka komen eraan!

Boot binnenharken, roeiers eruit

Andere roeiers erin en…

gaan met die banaan!

Marcel had het zwaar!

Check die vrolijke taften!

Wie aan Friesland denkt, denkt in eerste instantie zelden aan zon en andere fleurigheid. Nee, dan gaat het over beijsde snorren en beerenburg. Dus op een bepaalde manier voelt het wel authentiek nu. Grijs, grauw, mistflarden en regenwolken, wind en af en toe een golf die over je hoofd slaat.

Qua stand liggen we nog steeds vijfde overall, met maar een paar minutenverschil  met de ploeg van Orca. Die regelmatig varen met een koppel van twee enorme heren. En dat mag, sinds dit jaar, niet meer in de mixklasse. En er staan ook steeds kamprechters op de kant, die controleren of er wel dames roeien. Dus misschien liggen we toch niet zo tweede als het lijkt.

Ja, het Slotermeer was zwaar. Ja, Orca ligt weer op ons voor. Ja, het is begonnen te regenen. Maar: de vlotjes op de Luts, die zijn er nog. Komt het toch nog goed!

Onze tracker is uitgevallen. Jammer, maar niet getreurd: op https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/23/elfstedenroeimarathon-2015/?mode=default vind je ook een tabel met doorkomsttijden op de stempelposten. We lagen bij IJlst vijfde overall, met twee minuten voorsprong op de mixploeg van Orca. Andere mixploegen liggen daar ver achter.

Het ziet er dus goed uit!

We zijn lekker bezig. Jeanne en Erik-Jan zijn naar het wisselpunt in Leeuwarden aan het roeien. Zij zijn het laatste koppel, daarna hebben we een rondje gehad.

We liggen nu vierde, achter drie herenploegen. Er ligt een ploeg van Orca vlak achter ons, maar die zijn gesignaleerd met twee roeiende heren. En dat mag, sinds dit jaar, niet meer in de mixklasse.

Wat er verder in ons veld gebeurt is een beetje onduidelijk. Om de spanning er in te houden startte eerst de top-10 van vorig jaar uit het herenveld, daarna de top-3 uit het mixveld en daarna de snelste dames van vorig jaar.  En dan alle andere heren, en dan pas de rest van de mix. We hebben dus alleen de twee ploegen die in onze buurt gestart zijn in beeld, de rest ligt minstens tien minuten achter ons.

We gaan eens kijken naar de doorkomsttijden.

We zijn onderweg. Met z’n negenen in een grote fijne bus. Aan de oppervlakte is het rustig, er wordt een beetje gekeuveld en naar buiten gekeken. Maar dat is maar schijn. Want onderhuids heerst blinde paniek. 

We krijgen het wifi niet aan de praat.

Ik twijfelde een beetje. Ga ik dit jaar weer over de Elfstedentocht bloggen? Ik heb dat inmiddels een paar honderd keer gedaan, en zo langzamerhand heb ik, zou je zeggen, alles wel een keer gezegd. En jullie weten inmiddels alle ins en outs.
En toen zag ik Roels mail met de eerste versie van het draaiboek. En zijn handige wenken en tips. En vier woorden. Vier woorden die mij subiet over de streep trokken. Wifi in de bus.

Dus daar zijn we weer. Want ook dit jaar zijn er ongetwijfeld weer genoeg spannende avonturen die we direct moeten delen.

We zijn er. Bart en ik hebben de finish-etappe gedaan, een ware toer op een enorme klotsbak van het Van Hrtinxmakanaal en door Leeuwarden. Het krioelde er van de pleziervaart, en het was überhaupt al niet zo makkelijk meer.

Bart is er moe van geworden:

In de op-twee-na laatste wissel werden we ineens nog ingehaald door de heren van Daventria. Dat hebben we vervolgens weer ruimschoots rechtgezet.

We zijn dus tweede geworden in het mix-veld, en vijfde overall.

Bijvoorbeeld als je tijdens de Elfstedentocht voor oldtimers aan het roeien bent, en het zo weet te timen dat je in een stortvloed aan oude auto’s en motoren (en een brandweerauto!) terecht komt.

Of als je Franeker mag roeien, en daar de Friese Dromedaris tegenkomt.

Of überhaupt, als je met stralend weer door Friesland vaart, met een oneindige voorraad tuc, drop en andere vage snaai.

En soms zit het tegen. Als je over een smallle, haaksbochtige, ondiepe ***sloot vaart en er een enorme plezierschuit voor je ligt. Die aan de kant wil noch kan. Dan lig je ineens minutenlang spoelhalen te maken. En heeft Rijnland daar helemaal geen last van. Hadden zij dus weer geluk.

En dan is het ineens kwart voor negen, heb je Hindeloopen gehad (met al het smalle water met krabben en slippen van dien) en zijn we al door Workum heen.

Het zonnetje is gaan schijnen, de korte broeken en de schouderpatsende hemdjes zijn uit de tassen gekomen. We moeten wel steeds meer opschieten: de etappes worden (gelukkig!) naar het einde toe korter.

We liggen nog steeds tweede in het mix-veld, achter de ploeg van Rijnland. Maar: hun voorsprong is maar een minuut of zes, daarna tot drie teruggelopen en nu weer ruim vier. Het kan dus; we hebben nog negen etappes te gaan om ze alsnog in te halen!

De Luts is een in Elfstedenkringen wereldberoemd water. Smal, ondiep, met aan beide kanten begroeiing, waardoor het lijkt of je door een groene tunnel vaart.

En in de Luts ligt mijn lievelingswisselpunt. Een idyllisch, lief maar verraderlijk vlotje: het is prachtig, maar het komt en gaat. Zoals het het vlotje uitkomt.

Het liefst had ik er gewisseld, maar misschien was dit nog wel beter: met droge kleren aan een pannenkoek eten aan de Luts!

Terwijl Johan en Nienke aankwamen.

is het mooiste roeiwater dat er is. En daar roeiden we dan nog niet eens. Maar mooi was het!
Mistig ook, Eva zag de bruggen en de tegenstanders maar nauwelijks, en toch stuurde ze er steeds netjes omheen. En als wij de slag te pakken hebben, dan gaat die boot, nou ja, als de bliksem.

Rijnland ligt inmiddels een paar minuten voor ons. Maar goed, Teuntje en Bart zitten nu in de boot, en daarna hebben we nog 18 etappes te gaan. Tijd zat dus nog, om ze met huid en haar op te vreten!

En ondertussen stert de hemel, klappertanden wij, kwaken de kikkers en dronken de Friezen.

Nu zijn we eindelijk bijna aan de beurt. Bart en ik zijn ploegje 5: we hebben de boot naar de start opgeroeid en er daarna niet meer in gezeten.
We liggen er goed voor, ploeg 46 lijkt onze belangrijkste tegenstander, die liggen een heel klein stukje op ons voor.

Nu wachten we op Steven en Jeanne. We staan op een prachtig vlotje in een mistig, donker waterig landschap. Er hangt een laagje mist en er kwaken kikkers. Mooi!
Als het niet zo donker was had ik er voor jullie een foto van gemaakt.

De organisatie van de Elfstedentocht heeft dit jaar twee versies van de live tracker; op https://elfstedenroeimarathon.nl/toer/21 vind je een link naar de desktop- en één naar de mobiele versie.

Daarnaast, omdat meer techniek altijd beter is, hebben wij ook onze eigen tracker. De officiële tracker viel vorig jaar af en toe weg, of de site deed het niet. Dus om te weten waar onze ploeg is, hebben we ook onze eigen tracker draaien. Sommige ploegen vinden onze voorbereiding overdreven. Snapt u dat nou (en dan zwijg ik nog over de twee gps’en aan boord, het bataljon iPads, de koelboxen, de raketlanceerinstallatie…)

Nienke is gefinisht:

De start wordt elk jaar gedaan door een hoogwaardigheidsbekleder van onbekend allooi (de secretaris van de griffie van het interdepartementaal overleg IJlst en omstreken, ofzo), maar dit jaar was het een schaatsstarter. Die waarschijnlijk ook wel inzag dat dit zijn enige reële kans op een Elfstedenstart is.
Hij hield zijn speech gelukkig kort en begon bovendien te vroeg.
Johan en Nienke lieten even goed zien hoe dat moet, lekker doortrappen en gaan met die banaan.

En inmiddels zitten we met de rest van de ploeg in Tergracht, in de tuin van een aardige boer, het hartstikke gezellig vindt, al die wisselende ploegen.
En niet alleen de boer vindt het gezellig; het wisselkrat heeft vriendjes gemaakt.

De eerste ploegen zijn al langsgeweest, Bart en Teuntje moeten zo in de boot.

En hier was die rol tape was dus hiervoor:

Zijn we niet leuk in thema?

Dit is wel heel sjiek. Met een flink deel van de ploeg ’s middags pas op RIC verzamelen en naar Friesland gereden worden, terwijl de vooruitgeschoven posten (Bart, Bart en Roel) ’s ochtends al naar Leeuwarden zijn gereden en daar de boot al aan het prepareren zijn.

Over een half uurtje zijn wij er ook, dan begint het feest écht!

Om iets voor drieën, na iets korter dan negentien uur, zijn we gefinished. Daarmee hebben we het mixveld gewonnen. Overall zijn we vierde geworden, tot onze verbazing vlak vóór de heren van de Amstel-combi. De eerstvolgende mixploeg kwam binnen toen we al lang en breed gedoucht in de schaduw aan de chips en de cola zaten.

Hoera!

Nu wachten we op de prijsuitreiking en daarna worden we naar huis gereden.

Er zijn ook minder leuke stukjes Elfstedentocht…

En die zitten allemaal hier. Het begint met de Luts, een ondiepe zuigsloot tussen het Slotermeer en de Morra. dan komt er een leuk stukje, maar daarna de Dijksvaart. Dat klinkt onschuldig, maar zuigt en het waait tegen. Daarna wordt diezelfde vaart nog wat smaller en haaksbochtiger, staat vol smalle bruggen, rietpollen, en bovendien is het ondiep en hebben we tegenwind. Daar word je moe van. En je innerlijke man wordt behoorlijk chagrijnig.

Johan en Adriaan zijn voorbij Sloten. Wij wachten in Balk tot ze van het Slotermeer af komen,
En we krijgen ook een steeds beter beeld van onze positie in het veld. We liggen vijfde overall, en in Sloten lagen we een minuut achter Daventria en vier minuten achter De Amstel. Dat laatste is jammer, want toen we in Leeuwarden doorkwamen, lagen we een seconde achter ze. Alleen: zij zijn veel eerder gestart, dus we waren ze niet bijna voorbij toen.

Maar goed, deze ploegen zijn nog in te halen. Achter ons is de eerste ploeg ook een Daventria-ploeg, die ging acht minuten na ons door Sloten. Die gaan we dus van ons af houden.

In het mix-veld liggen we flink vooraan, de eerste achter ons is een Orca-Vada-combinatie. Ze liggen 35 minuten achter ons.

En toen ik net uit de boot kwam was er thee, met brownies. Fijn toch?

Het gerucht ging dat er ver achter ons (want we zijn als eerste mixploeg gestart, dus dat gaat makkelijk) een mixploeg keihard opstoomt.
Op de Geosports-site zien we daar niets van, maar dat komt ook omdat het voor mixploegen niet verplicht is met een tracker te varen. Gelukkig zijn er ook nog ouderwetse lijstjes te vinden. Hier (https://live.geosports.nl/geotime/EtappeTussentijden.aspx?etappeID=ba1ca786-f580-472f-b6ab-3fc296a5cb12) vind je een overzichtje van de doorkomsttijden op de stempelposten. Daar zien we voorlopig nog niets gevaarlijks achter ons. Maar let op: we moeten nog twintig etappes!

Een grappig wisselpunt, omdat we er twee keer wisselen: voor en na de lus door Dokkum.

Zojuist hebben we, op de Geosports GPS-tracker-site, Jeanne en Nicolas door Dokkum zien ronden. Dus nu gaan we als een haas naar de andere kant van de brug, een kilometer verderop, om ze daar bij de volgende wissel op te vangen. Roel en Lisa maken zich klaar, staan te dubben, lange broek, korte broek… Het is winderig en nogal koud. Ik adviseer: een lange broek. Ook voor de thuisblijvers.

Onze boot is live te volgen op de site van Geosports, maar reken je niet rijk: een tracker is voor mixed ploegen niet verplicht, wij hebben er een, maar niet alle tegenstanders. Op dit moment liggen we echter voorin in het mixveld. Nog 180 kilometer te gaan!

De eerste ploeg (overall) is inmiddels al weer terug hier.

Adriaan en Johan zijn gestart. In een verwoestend tempo, om de tegenstand te laten zien hoe het moet.

De start in Leeuwarden is altijd nogal chaotisch. We waren er ruim op tijd, dus we hadden een mooi plekje aan de kant waar Maartje en Edwin, die opgeroeid hadden, konden uitstappen. En Adriaan en Johan erin. Tegen achten kwam er een prominente Fries (ik weet niet wie) en die hield een helaas onverstaanbaar toespraakje. En had daarna de ondankbare taak om 99 ploegen af te starten.

Maar na de eenenveertigste zijn wij hard naar de bus gerend, om op tijd te zijn op het eerste wisselpunt.

We zijn begonnen!

De boot zit vol met meters tape, er zit een uiterst kek taftzeiltje op, het roer is vastgeplakt, de accu zit erop, de lichtjes doen het en de nummers zitten stevig vast.

En het is geweldig zonnig. En wat doe je dan? De boot is gekeurd, helaas niet door een meneer in een blazer. Maar hij is goedgekeurd.

En dan zit je in de schaduw, je drinkt genoeg, je bewondert andere boten en eerlijk gezegd is er niet zo heel veel te doen. En voordat je het weet is het tijd om te gaan eten. Lekker, salade, pannekoeken, taart. En dan moet je je al weer klaarmaken voor het oproeien.

De ploeg stelt zich voor

Aan het roer: Inger en Menke. Menke heeft de tocht vorig jaar al gestuurd, Inger is pas lid van RIC.

Ploeg 1: Adriaan en Johan. Adriaan is de notoire wisselaar, hij zoekt elk jaar zorgvuldig degene met wie hij het hardst kan roeien. Dit jaar is Johan de gelukkige, uiterst ervaren op de Elfstedentocht maar nieuw in de mix-ploeg.

Ploeg 2: Geertje en Erik. Geertje heeft de tocht al meerdere malen gestuurd, maar we hebben haar nu zover gekregen dat ze gaat roeien. En ze roeit met Erik, het nieuwe talent uit de clubvier.

Ploeg 3: Jeanne en Nicolas. Ons meest imposante koppel, en ons meest internationale koppel.

Ploeg 4: Roel en Lisa. Lisa is dit jaar op RIC in de clubacht begonnen en pakt direct stevig door.

Ploeg 5: Maartje en Edwin. Vorig jaar benoemd tot huwelijk van de eeuw, en dit jaar zetten ze hun zegetocht voort.

Arno en Shaun zijn mee als chauffeur. Arno bestuurt de bus en Shaun de auto waar Geertje en Erik inzitten.

Pessimisten zouden zeggen dat we de voorbereiding nog niet goed genoeg hebben gedaan. Optimisten zeggen dat we in ieder geval genoeg stuurboordriemen mee hebben.

En hee, hoeveel riemen heb je nou helemaal nodig? In de regel heb je genoeg aan twee stuurboordriemen en twee bakboordriemen. Als reserve heb je dan nog een extra setje nodig, voor je-weet-maar-nooit.

Hebben wij ook. Alleen, in ons geval hebben we twee reserve-stuurboordriemen. En geen bakboordriemen. En nee, je kunt een stuurboordriem niet aan bakboord in de boot hangen. Nou ja, dan breken we maar geen riemen aan bakboord. En twee aan stuurboord. Gewoon, om aan te tonen dat we gelijk hadden.

De voorbereidingen zijn in volle gang. Vandaag heb ik me met een van de belangrijkere details van de tocht beziggehouden: taftzeiltjes.

Iedereen die de Elfstedentocht (ja, ik vind Elfsteden Roeimarathon gewoon geen naam, ondanks dat het ding al jaren zo heet) wel eens geroeid heeft weet het: een goede voorbereiding is alles.

En ik zal een geheim vertellen: dat zit ‘m niet alleen in de trainingen. Nee, dat gaat veel verder. Een goede tocht vaar je niet zonder de goede taftbedekking. En dat luistert nauw.

Dus ik toog vandaag naar de markt. En natuurlijk wist ik wel dat marktmensen geen onderwijzers zijn, en dat een spelfoutje erin kan sluipen, maar dat ze allemaal ’tafelzeil’ spellen als ze ’taftzeil’ bedoelen, dat vond ik toch raar. Maar kijk nou, wat een beeld van een taftzeil ik vond. Dat maakt de tocht bij voorbaat al geslaagd.

Om iets over half drie waren we er. Als derde overall, en als eerste mixploeg, in 18 uur en ruim 36 minuten.

Inmiddels zijn we gevoed, gelaafd en frisgewassen. En wachten we op de prijsuitreiking, om 17 uur. Want daar willen we wel even voor blijven: wij zijn nog nooit zo hoog in het algemeen klassement geeindigd. En om dat dan te combineren met winnen, dat is helemaal cool!

Onze eerste terugrijchauffeur is ook gearriveerd, dus de bus komt veilig en wel thuis. En ook voor de auto’s komen er nog chauffeurs die vannacht wel geslapen hebben.

En de accu van de laptop raakt ook leeg. Tot volgend jaar!

Wat ze over de laatste loodjes zeggen is waar. Steven en Geert zijn ze nu aan het afleggen. Wij wachten, langs het Van Harinxmakanaal. Hier gaan Roel en Ho Jung de boot in, om te finishen.

De brownies zijn op, veel zoute koekjes ook. Maar gelukkig is er daarvan altijd meer, de bus ligt vol rondslingerende zakken salmiakkogels, boterhammen, bakken salade en flessen water.

In het mixklassement zijn allemaal interessante verschuivingen geweest: de Bonner Ruderverein, die fier tweede lag, is flink ingehaald. Maar voor ons maakt het niet uit: De Hunze, die nu tweede ligt, was meer dan anderhalf uur na ons in Franeker.

Wij verheugen ons op de douche (dat is een fijn voordeel van het mixveld winnen, als dame: er staat nog niemand onder de douche, dus er is nog plenty warm water en schone vloer). En op de prijsuitreiking.

Edwin en ik hebben onze vierde etappe afgelegd. Heel veel haakse bochten en bruggen. Dat is zowiezo het thema van dit gedeelte van de tocht: zuigende sloten en heel veel bochten. Dat is prima, zolang ze te nemen zijn met een beetje sterker halen hier of daar. Maar als er gehouden worden, vinden mijn handen dat niet fijn meer.

Buiten dat valt het mee met de ellende. De bankjes zijn iets meer op de herenbil afgestemd, de handjes protesteren en het is te zien dat mensen lastiger op gang komen. Maar buiten dat: het weer is goed, er is thee en er zijn zoute koekjes. En brownies.

In Bolsward (waar de verslaggever van TV Bolsward node gemist werd) hebben we even staan praten met een vriendelijke jongeman van Time Team. We liggen echt ruim een uur voor. Het is nu te zien dat toen de nummer twee (Bonner Ruderverein) in Workum stempelde, stempelden wij al in Bolsward. Willem III kwam daar twintig minuten na ons aan, en toen hadden wij al vernomen dat zij ook nog een kwartier straftijd krijgen vanwege het niet dragen van zwemvesten op de immer gevaarlijke Luts…

Het gedoe met de zwemvesten is weer voorbij.

Jeanne en Nicolas hebben, met zwemvesten aan, het Slotermeer overgecrosst. Daarna hebben Janneke en Adriaan de Luts voor hun rekening genomen. De Luts is een smal, ondiep rotriviertje waar je maar nauwelijks in kunt roeien. En omdat het water er toch zeker kniediep is, moet je er een zwemvest aan.

Vervolgens hebben Edwin en ik knalhard de Geeuw, de Morra en het Prins Johan Frisokanaal overgeroeid. Lekker! En daarna kan je echt zoooo blij worden van droge kleren en een kopje thee!

En nu komt een gek moment in de tocht. Het is al lang en breed licht (de zon begon met opkomen op toen we op het Slotermeer waren) en je ziet ook al her en der mensen die wakker zijn. Wat ons betreft is het dus een uur of elf, tijd voor een ontbijtje en wat actie. Maar voor de rest van de wereld is het nog lang geen tijd om op te staan.

O, en wat ons en de rest van de wereld betreft: we liggen nu derde, overall. Voor ons liggen de ARC en De Zwolsche, en die liggen zo ver voor dat we ze al tijden niet hebben gezien.

De eerste mixploeg achter ons lag in Sloten al zo’n veertig minuten achter ons. Het gaat goed!