Dat is dus de uitslag. Niet gek, als zeventiende starten en als vijfde finishen. De snelste mixploeg is een selectie marathonroeiers. Kortom, eigenlijk zijn we best trots. Maar belangrijker: het was leuk! En we zijn nog steeds vrienden, misschien wel betere dan we hiervoor waren.

En dit hebben jullie nog tegoed, onze jaarlijkse quotes, zonder context. En nee, die zijn minder grensoverschrijdend dan je op het eerste oog denkt. 😉

‘Als het nog langer duurt sta ik zo weer met mn lul in mn hand’

‘Sleuren en leuren, maar wel mooie lange klappen’

‘Mette weet hoe zuigen voelt’

‘De rode vesten zijn rood. De zwarte vesten zijn zwart. Simpel’

‘Ik zit weer in het verkeerde gat, sorry’

‘Moeten we nou nog stempelen in Sloten?’

‘De wisselplaats bij de Luts. Daar ben ik zo in mn kont geprikt. Ik moest gewoon heel nodig’

‘Mette zit graag op een paal’

‘God tyfustouw’

We zijn gefinisht, nog geen idee wat we zijn geworden, want ik was aan het sturen.  De vraag is wel waarom ze de spannendste stuuretappe helemaal aan het einde doen. Dwars door Leeuwarden, met hordes pleziervaart.

Maar, ik ben koud van boord en de boot is al ontmanteld.

De laatste etappe begint voor iedereen, beginnen met ons eerste topkoppel, of toppel zoals Mette zegt.

Maartje en Bart stappen in, Senne en Margriet kwamen eruit.

Oh en Roel? Die doet een welverdiend dutje.

Eindelijk, koffie! Of beter nog; de koffie van de McDonalds die ons nooit heeft bereikt. Daar istie eindelijk! Zou hij nog lekker zijn?

Is bij de Galamadammen. Mooie herinneringen, en altijd prachtig uitzicht. Hier is de zon net op, hier eten we pannekoeken. Hier is de lucht heerlijk fris, en heb je ruimte om te wisselen.

Dit keer gaan Maartje en Bart eruit, en Jeanne en Mark erin.

En hier genoot de Kapitein ook zo van, het was ook zijn favoriete wisselpunt.

Is het verschrikkelijk krap. Dus moet je krabben, voor de niet roeiers: lastig hengelen met je riemen. Maar dat ging natuurlijk vet goed, want dat kunnen Roel en Edith.

En dan een snelle wissel. Margriet en Senne gaan aan. We moeten die laatste mixploeg tegenstander, nummer 2 gaan halen. Nu gaat het echt beginnen.

Jeanne en Mark eruit, Mette en Thijs erin

Het startsein knalde door de Prinsentuin en het was aan.

Startnummer 17, dat belooft veel inhaalacties. En kijk die Beukers eens goan!

Voor t oan giet, altijd eerst de groepsfoto. Als we allemaal nog blij zijn

Er wordt druk gekwekt in de bus, maar kennelijk vindt Mila de gesprekken zo saai dat ze haar puzzelboekje tevoorschijn heeft gehaald. Nu wordt er druk gepuzzeld in de bus.

Boot gepoetst, iedereen moe en voldaan. En toen bleek iemand toch succesvol (mijn filmpje was mislukt) de finish te hebben gefilmd. Met als soundtrack de Noorse songfestivalkraker van dit jaar: She, Queen of the Kings. Het liedje dat eigenlijk had moeten winnen.. net als een zekere RicMix-ploeg.. 😉

Inmiddels in de bus op weg terug. Kapotmoe! Maar wat was het weer een avontuur. Echt heel veel pret én pijn gehad.

En och, derde van de 94 boten is echt niet slecht.

Ik heb mijn laatste etappe met Frans gehad maar deze nog niet ⬇️

En deze ook niet⬇️

En deze ook niet ⬇️

MAARTJE!! 😍😍

En soms blijkt een wisselpunt dichtgegroeid..

Nee dat niet. Maar echt realistisch is het ook niet meer. Maakt niet uit, we gaan gewoon tot het gaatje. Dan zijn we er ook sneller vanaf.

Here comes the sun ☀️. Nog wel fffrriss

Halverwege Sneek, scherpe bochten, lage en smalle bruggen… Stuur Mila moest ook in de kuip duiken. Toen ze weer omhoog kwam ging het mis.

In één vloeiende beweging tikte ze haar setje geplastificeerde waterkaarten overboord én viste ze ook direct weer uit het water.

Scherp hoor, om half drie ’s nachts!

Mila geeft een aparte appgroep gemaakt met quotes zonder context. Een kleine bloemlezing:

Met pindakaas wordt alles beter. Ook spinazie. (Henk Jan)

“Eeuhh het is Diesel he?”
“NEE E10 E10!” (Onbekend)

This is the way

“Wat prikt er nou in mij? Dat is een grasspriet. Die prikte mij op een plek waar je m niet wil hebben” (Nienke)

Wazzzz-Ad? (Mette)

Bij de wissel in Bartlehiem kwam die andere RicMix ploeg er voorbij. Maar Frans en ik waren nog fris. En ondanks het smalle water gingen we er voorbij. Een fijne ‘riemen vast en beuken-actie’ van Mila. Vet kicken als het lukt!

Wind tegen, story of my life.. maar het ging lekker! En ze kwamen er niet voorbij. Nouja, die mannen-bullenbakken wel, maar dat is niet zo erg.

En.. foto’s:

Is als het goed straks hier te vinden. Wij zijn boot nummer 1! 😁

Afgeladen busje. Voorin: chauffeur Bart, stuur Eva, chauffeur Thom. 2e rij roeiers: Annouka, Frans en Geert. Achterin roeiers: ikzeidegek, Tessa en stuur Mila. In de andere auto: roeiers Ellen!, Henk Jan en Mette en chauffeur Gertjan. Let’s goooo!

P.S Roel en Ad zijn al in Friesland om de boot te preppen.

Veel oude-nieuwelingen dit jaar, dus we gaan voorbespreken. Roel heeft de waterkaarten, Henk-Jan de petzel, er is koffie en koeken. En natuurlijk Annouka-babies. Voorprettijd.

Ja, onder luid gejuich is het topteam Benno en Jeanne gefinisht. Kapot en heerlijk voldaan. Even afwachten of we echt hebben gewonnen. Voorlopig nog geen andere boot in zicht.

Wel binnen tien minuten de boot onttakeld.

We zijn er bijna! Jeanne en Benno gaan finishen. En zeg nou zelf, zo’n tracking-site ziet er toch leuk uit zo. (Ja, de tracker doet het weer, nu echt.)

Joppe en ik klaar zijn klaaro! Wat een killerteam. 😉

Voor iedereen die nieuwsgierig is hoe zo’n bus eruit ziet na een elfstedennachtje.. nou zo dus.

Langzaam begint het weer licht te worden. Joppe en ik deden het eerste stuk alternatieve route. Terug vanuit IJlst. We liggen zover voor dat de tegenliggers ons hulp aanboden omdat ze dachten dat we verkeerd waren gevaren… We hebben al bijna een vrije pitstop.

Gehoord halverwege op weg naar het volgende wisselpunt:

“Hè, waarom heb ik een alarm? Oh, de achterklep staat nog open. En waar is het wisselkrat (de krat waarin roeiers hun kleding in dumpen tijdens het roeien)?”

Terug op de parkeerplaats staat het wisselkrat eenzaam op ons te wachten.

De kop is eraf. Onstuimig water, maar wel lekker stampen. En nu tijd voor de refill. M’n roeimaat Joppe doet dat met nasi en babi pangang?

We zagen hem nog lopen, Burgemeester Buma. Maar we zijn er met een boogje omheen gelopen. Anyways, de boot is weg. Koppel 1, Roel en Tessa gingen meteen keihard van start. Eerste stuk is wind mee, kunnen we meteen die voorsprong pakken.

En dan gaat het beginnen. Tegen de wind in.

De alternatieve route. #baal. Geen meren, maar ook geen dijkvaart.

Eigenlijk dacht ik dat Roel daar zo géén zin in zou hebben dat zijn alternatieve route een retourtje Amsterdam zou zijn.

Maar we gaan toch. It giet oan.

Met een fashion upgrade: we hebben een tafel om aan te eten. Zelden gezien. Meestal zitten we met het bord op schoot tegen de loods van kanoclub.

Heerlijk opgewonden gekakel in het busje. Zenuwen + zin = adrenaline

Omdat we toch lekker aan het wisselen waren heb ik concurrent Wetterwille ook maar even gefilmd. Misschien kunnen we nog wat van ze leren..

Neuh, dacht ’t toch niet. Kijk maar: zelfde punt onze wissel:

Toch wel een van mijn favoriete wisselpunten. Stevige wind vandaag, arme Jeanne en Job.

Hoewel.. Bart en ik hadden net de Luts. Ook prachtig, maar blijft toch een krachtoefening. Een smalle, ondiepe sloot met dichte begroeiing. Een soort groene tunnel, maar dan een van de zuigende soort. Gelukkig kunnen Bart en ik onwijs goed beuken, dus het is helemaal goed gekomen.

En dan nu na de Friese nacht, op naar de Friese ochtend.

Maar niet zonder dit: episch filmpje take 2

Friesland is van ons! Maar liefst vijf (toch?) ploegen van RIC doen mee. Geen wonder dat we ze blijven tegenkomen. Hoewel… Nu we iets verder de nacht ingaan zijn we toch best op onszelf aangewezen.

Alleen wij en de Friese sterrennacht.

– Irritant dat we zijn ingehaald.

– Ja, waarom eigenlijk?

– Geen idee, maar Leeuwarden is nog heel ver weg. Misschien niet hemelsbreed, maar wel de route die wij nemen..

– Waarom doen we dat eigenlijk?

Jeanne en Job (team buff) zijn er klaar voor.

#lovethelight

We zijn weg! En dit is m’n uitzicht tussen de etappes door. Vele rotondes van Friesland zullen volgen.. Ik omarm auto 1 als mijn habitat. Tarcis achter t stuur, Bart met de wisselbulletins op schoot. En de avondzon op de achtergrond.

Lekkerrrrr

Niemand heeft nog puf om de oranjekoeken op te halen die klaar liggen voor elke ploeg die finisht. Niemand heeft nog puf om op te staan uit de luie loungebanken die in de partytent staan.

Maar iedereen is het er over eens dat we het de ARC niet cadeau hebben gegeven, dat we dit jaar de snelste tijd ooit(!!!) hebben evaren en dat tucjes echt het allerlekkerste zijn na de elfsteden, voor sommigen graag vergezeld van een biertje.

Zelf drink ik zelden bier. Maar na deze bruuske krachtinspanning is er écht niets lekkerders dan een koud biertje in plastic..

Volgend jaar weer, toch Roel? 😉

Afgeluisterd gesprek op de brug: “ze varen een uur harder dan vorig jaar. Dat is toch wel enorm. Maakt best uit waar je in het veld start.”

Nou varen wij ook harder dan vorig jaar (12 min. maar liefst bij de vorige wissel), maar dat wordt toch een lastig om nog goed te maken met nog 5 trajecten te gaan.

Maakt niet uit, wij hebben nog een doos met Maartjes broodjes.

Mocht gewoon op de foto met het dynamisch koppel dat nu voor de derde keer de inhaalactie gaan doen.. #toppers

Tijdens het wachten voor de wissel onder de brug (in de schaduw), staan we ervoor te stokstaarten in de zon.

Het is kwart over zeven en echt zo spannend..

Update: 9 uur. Stuivertje wisselen. Inhalen, weer ingehaald worden. Wissel, traag koppel bij de tegenstand. Nu moeten we er weer overheen.

Traject 17, wachten is op Benno en Jeanne. Adriaan werkt z’n derde bak nasi naar binnen, Erik vraagt zich af #hoedan?

Roos en Steven, de chauffeurs doen een tukje en de zon is net op. Dit zijn ze: de momenten.

Eindelijk heb ik op het bruggetje bij Bartlehiem gestaan. Echt om de hoek bij het wisselpunt. Helaas is het inmiddels te donker voor een foto

Bij het bruggetje moet je meteen bb-uit. “Dat weet je toch, dat ís Bartlehiem.” En dat deed Gyas dus niet. En die lagen voor in de open categorie (de mannen dus). Zo verlies je een wedstrijd. Echt sneu. Aengwirden ging er hard aan voorbij.

Maar de race is nog lang.. heel lang.

Geen idee of dit panorama overkomt, maar de Prinsentuin is altijd feest. Dit jaar hebben ze zelfs een drijvende fanfare.

😃

Een tas met kleding, een tas met eten en een tas voor de lange pauze. Dan een schema..

Wie zit wanneer in welke auto.. en vooral: welke tas heb ik wanneer nodig en in welke auto. Elfsteden is puzzelen en naarmate de vermoeidheid vordert is vooral dat een opgave.

Vooraf eten we samen. Dit keer wraps, couscoussalade, champignonbroodjes, superpannenkoeken en linzensalade (met en zonder feta). Eten is alles met zo’n marathon. Zeker voldoende, maar niet te veel, want dat komt je neus uit. En ook koolhydraten, maar nu voor de verandering graag snel verteerbaar.

Na de tweede etappe (ongeveer) stopt (bij mij althans) de spijsvertering. Dan lukken alleen vloeibare koolhydraten nog. Het is dus zaak om te zorgen dat je op tijd locked and loaded bent.

Dat lijkt gelukt, het meeste is verdwenen..

We-hebben-gewonnen!! Deze foto was de beste jubelfoto die ik er uit kreeg. Maar we zijn wel blij! Alleen ook behoorlijk gesloopt. Verzengende hitte en storm tegen maakte de laatste etappes tot de zwaarsten. Maar tof was het wel!

En nu storten we in. Benno haalt de biertjes en dan vallen we een voor een om.. hopelijk niet voordat we in een auto terug zitten. 

Leuk man, zo’n hartslagmeter. Krijg je op een dag als deze echt hele toffe grafiekjes van. Ik <3 grafiekjes.

Zo ziet Adriaan er uit als hij 1 seconde wakker is. En ik na een nacht van 1:45 min. Maar geslapen joh! Als een roosje. Wat een goed idee die lange rustpauze. En dan wakker worden. Met dit uitzicht. Ik <3 Friesland.

Koppel 5 roeit naar de start. Jeanne en Benno zijn op weg naar de Prinsentuin. 

T giet oan!

In dit zennmoment is er zelfs nog tijd voor liefde.. 

210 km door Friesland, geen of weinig nachtrust, blaren, pijn in je lijf, een knoop in je maag. 3 dagen revalideren. 

Waar heeft iedereen het toch over? 

Ik lig hier echt prima uit te buiken na een meer dan fatsoenlijke maaltijd, terwijl de rest naar de stuurliedenvergadering is. 

Het gaat beginnen. Om 15:00 vertrekken vanaf RIC. Een beetje zenuwachtig gekakel, een hal vol tassen en heel veel goede zin. 

De voorbereidingen zijn in volle gang. Hartige muffins, kwarkbrood en maaltijdsalade. Ik kook me gek. Moet ook wel, want Bart G. gaat weer mee en die verbrandt sneller dan ik kan snijden.

Gelukkig hebben de echt slimme mensen de tactiek en het draaiboek gemaakt. Optimale samenwerking gaat ons dit jaar de snelste tijd ooit opleveren.. 

We hebben het gered!! Whoopwhoop! Prachtige race, maar Helaas toch onze meerdere getroffen. Wel toptijden gevaren, maar ook tegenslagen gehad.

Dankzij het hoge moraal en het schitterende weer werkelijk een prachtig avontuur gehad. Ik doen het morgen weer.. Of misschien over een weekje?

Het was een beetje husselen, maar uiteindelijk kreeg iedereen zijn partner terug en een andere etappe (of twee) en Maartje -de bofkont- mag er zelfs één extra roeien.

Elfstedenpuzzeltocht is het eigenlijk.

En hoewel de zon hard schijnt zie ik bleke snoetjes klaar staan voor de volgende wissel. Gelukkig hebben de laatste gladiatoren er toch nog zin in.

Persoonlijk heb ik vooral zin in een douche en een IJSkoud biertje..

Sowieso altijd. Enorm genieten, alleen heb ik nu dus geen tijd meer om te bloggen. Net 4e etappe gevaren en nu snel omkleden om de volgende te sturen.

Onze lieve, supergoeie stuur Eva is uitgevallen. Haar astma speelde zo ernstig op dat ze op dit moment naar het ziekenhuis wordt gebracht. Jeanne is met haar mee, dus nu moeten we even kijken wie wie gaat vervangen de komende etappes.

Maar probleempjes zijn er om op te lossen, dus we bedenken nu even hoe.

Die Duitse ploeg is sneller. En toen misten we ook nog de knik na Weterwille voor we het Harinxmakanaal op moesten. Dat scheelt minuten. Kunnen we dat nog goed maken?

Gelukkig rijden we nu Snits binnen, is het water een spiegel en was Friesland misschien wel nooit zo adembenemend. Ik *hartje* de Elfstedentocht (stiekem toch).

Hebben we gemist. Nou ja, de hulpploeg voor het in en uitstappen. De roeiers waren er gelukkig wel. Die roeien zo hard en kunnen zo professioneel in-en-uitstappen dat Roel mooi te laat was..

Maar de eerste stempel is binnen!

En nog vier te gaan.. Maar dit was heerlijk! Eén herenploeg gepakt en niet ingehaald door de (heren) ploegen die na ons kwamen.

Prachtig water, een af en toe rochelende Bart achter me. Maar wel voldoening.

En groot applaus van het terras waar driftig gedineerd werd. Als ik ooit niet meer vaar ga ik daar naar de wedstrijd kijken.

Ik mag starten zo, samen met Bart G natuurlijk. Zenuwen slaan toch een beetje toe nu: moet ik nu alweer plassen? Waar zijn m’n handschoentjes (voor de tiende keer)? Zal ik toch een t-shirt aantrekken? Enfin: alle bekende signalen dat je toch een beetje zenuwachtig bent..

De brandstof zit er in. In 10 minuten bijna alles op. Zelfs al aan Jeannes reservevoorraad pannenkoeken begonnen. Hopelijk hebben we genoeg eten mee. 😉

De heenreis was zo voorbij. Gezonde spanning zorgt voor een heerlijk kippenhok.. Laten we er niet aan denken dat we nog 24 uur moeten.

Boekweit mugcake

Elke goede race begint met een goed ontbijt: Power to the legs! Boekweit mugcake met blauwe bessen en kwark. Friesland: ik kom eraan!

En toen kwam de zon alweer op. Prachtig Friesland. Bart en Teuntje, gestuurd door Geertje.

Mn elfsteden-roei-doop. “Tja, dan zit je in die boot en dan ga je gewoon”, zei Johan achter me. En dus gingen we. Tempootje 29 /30, lekker draaien. Langzaam kwamen ze dichterbij, maar ze laten komen was geen optie.
Lekker geroeid, dat wel.
En dan de beloning: die prachtige zonsondergang. #zucht