Jawel, we worden (zijn) wereldberoemd. In Bolsward althans.

Kijk maar: een diepte-interview bij TV Bolsward!

Thuis in Amsterdam, op de bank, met een kopje thee. Een tikje verbrand en iets meer dan een tikje moe.

De laatste etappes waren bikkelen. Zowiezo is de route na Franeker weinig interessant meer, maar het Van Harinxmakanaal was vandaag één grote klotsbak. Gelukkig hoefden Christof en ik alleen de laatste kilometer van dit kanaal te varen, en daarna door Leeuwarden naar de finish. Leeuwarden bleek een metropool van jewelste…

Na de finish gaat de boel meteen weer down to earth: de boot moet uit het water en gestript en op de botenwagen. En we gaan eindelijk onder de douche!

De officiële uitslagen zijn dan nog niet bekend, maar eigenlijk is het wel duidelijk: we zijn tweede geworden in het mixed-veld, en achtste overall. Dat tweede worden is jammer, maar we zijn harder gevaren dan ooit, en op de achtste plek kunnen we ook trots zijn (vorig jaar waren we zesde, maar toen deden er maar 65 ploegen mee, tegen 95 nu).

Het zit er weer op. Ik wil naar bed.

We rijden net Franeker uit. Marit en Steven hebben overgenomen van Jeanne en Edwin. De ploeg ligt solide op de tweede plek in het mix-veld, 20 min. achter de Hunze. Dat is helaas niet meer goed te maken. Weer en sfeer zijn wel uitstekend. Licht windje schuin tegen op Van Haringsmakanaal.

Het is kwart over negen. Dit is een gekke tijd: wij zijn al uren en uren bezig, wat ons betreft hebben we allang geluncht (pannekoeken, salade, boterhammen, chips, boterhammen, ontbijtkoek, het liefst door elkaar) en is het laat in de middag, maar onze omgeving denkt daar anders over: voor hun is de dag net begonnen.

In haar laatste etappe hebben Jeanne en Edwin op rigoreuze wijze aangetoond dat reserveriemen geen overbodige luxe zijn: als je ze maar hard genoeg op een brug parkeert, breekt zo’n riem als een luciferhoutje.

Daarvoor hadden Maartje en Christof de pech dat een wisselpunt niet bruikbaar was. Ze gingen weg voor zes kilometer doorstampen, maar hoorden vlak voor het einde dat ze nog vier kilometer door moesten. Gelukkig viel dat mee: er bleek nog een ander wisselpunt mogelijk te zijn.

En nu staan we in Bolsward. Bijzondere attracties hier zijn een vlot in het zonnetje en een dixi.

Helaas liggen we inmiddels wel echt een minuut of tien achter op De Hunze; en dat terwijl ze tien minuten later gestart zijn dan wij. We hebben er een beetje een hard hoofd in of we ze nog gaan inhalen…

Zo, we hebben het eerste rondje gemaakt. Christof en ik hadden meteen ons langste stuk te pakken, en we gingen hard en werden er moe van. En we hadden bijna het beroemde bruggetje bij Bartlehiem gemist. Maar, we begonnen een meter of vijftig achter Vada, die vlak achter ons gestart waren. En we hadden ze al vrij snel ingehaald, en we hebben ze ook niet meer teruggezien. Hopelijk zijn ze dusdanig geïntimideerd dat ze achter blijven. Verder kwam op het wisselpunt in Leeuwarden de mixed-ploeg van de Hunze hard opzetten. Ze lagen weliswaar dicht achter ons, maar ze zijn een stuk later gestart. Dat was dus zorgelijk, maar bij het vorige wisselpunt (ja ja, we zijn al weer aan etappe zeven bezig) hebben we ze niet gezien. En verder is de accu van de computer hard aan het leeglopen, dus het is een beetje te vraag hoelang dit bloggen nog vol te houden is…

Ik (Roel) heb net samen met Niels het traject Klaarkampsterbrug-Klaarkampsterbrug geroeid. Altijd een beetje rommelig door Dokkum. Gyas (de mix-ploeg) leek even op te komen, maar die hebben we later toch niet meer gezien. Het belangrijkste: we hebben onze Macht Toont nét voorbij Vada gestoken. Het is nog spannend!

We zijn gestart. Jeanne en Edwin hebben bij de start even laten zien hoe dat moet, hard wegroeien. Alle anderen zijn nu op het erf van een boerderij in Tergracht. Er staan een stuk of tien auto’s en busjes met allerlei roeiers, die zich een beetje staan warm te draaien, zich omkleden of een beetje staan te ouwehoeren. We wachten af, want het is nu kwart voor negen en we verwachten ze om drie over negen.

Jaja, zo precies is ons wisselschema: tot op de minuut hebben we uitgekiend wanneer we waar zullen zijn. En uiteraard houden we bij of het schema klopt of dat we er van afwijken.

Floor stelde een veelgestelde vraag: wie doen er mee en wie zijn het.

En ja, Floor, your wish…

	Adriaan van der Zee heeft dit jaar zijn vaste roeidame gewisseld voor een jongere deerne.
	Bregje van de Water is de blom die Adriaan voor Jeannes neus heeft weggekaapt.
	Christof Coenders heeft al best wel leuke dingen gevaren, maar is nog een elfstedengroentje!
	Edwin Vries is een waanzinnige bikkel: zelfs als zijn vingers tussen de autodeur komen, roeit hij als een beer!
	Geertje van Gulik wilde niet roeien, maar sturen wilde ze wel. Vonden wij niet erg!
	Jeanne Stockmann wordt tijdens de tocht ook nog veertig!
	Maartje Wakker heeft de brownies gebakken, en het blog.
	Marit Wolffenbuttel heeft donderdag 70 pannekoeken gebakken. En heel veel vrienden.
	Niels Degenkamp heeft zijn volledige Elfstedenzolder leeggehaald en het ploegshirt ontworpen.
	Noor Eppens stuurt en is helaas haar trommel vergeten. Nu moet ze de hele tijd blijven praten.
	Roel van der Steen is de captain en materiaalman. En de eigenaar van de computer.
	Steven Boddeke is de nestor van de ploeg. Hij heeft ook de doorslaggevende stem gehad in de keuze van het delftsblauwe tafttafelkleed.

Pasta gegeten, eten voor onderweg is in huis (ontbijtkoek, dropjes, appels, zoute koekjes, nootjes), de brownies staan af te koelen, al mijn roeikleren zijn gewassen, het RIC-shirt is gestreken (okee, dat is eigenlijk niet waar). Nu nog een toetje eten en dan naar bed.

De Elfstedentocht, die is toch ontzettend lang? Gaan jullie ook naar Friesland roeien dan? En krijg je dan niet ontzettend pijn aan je kont? En moet je niet slapen dan? En andere vragen.

Die Elfstedentocht, die is toch ontzettend lang?
Ja, inderdaad, die is zo’n 200 kilometer. We roeien hem als een estafette: met tien roeiers (m/v) en twee stuurdames varen we in een C2x+. Er zijn ook mensen die de hele tocht met z’n drieën doen. Die mensen zijn gek.

Een C2x+, wasda?
Dat is een voor roeibegrippen vrij brede boot, met plek voor twee roeiers en één stuurman of -vrouw.
Onze boot heet Macht Toont, is net een jaar oud en heeft een onbezoedelde reputatie: er is met deze boot nog nooit een wedstrijd verloren. Uiteraard gaan we ons best doen die status vast te houden!

Goed, jullie gaan dus naar Friesland roeien…
Nee. We schroeven de uitstekende onderdelen eraf, leggen de boot op de botenwagen en rijden naar Friesland. En daar schroeven we de boot weer in elkaar, beplakken hem met meters tape, douchgordijnen en knopen er touwtjes aan vast. We fabriceren er een GPS in, een pomp, proppen er zwemvesten, reserveriemen, verlichting en andere meuk in. En dan gaan we varen.

Net als de geschaatste elfstedentocht?
Nee, niet helemaal. Ik weet niet precies hoe de geschaatste tocht loopt, maar wij beginnen met van Leeuwarden naar Dokkum te varen. Daarvandaan gaan we dan zuidwaarts richting Sloten en Stavoren. Daarna gaan we weer noordwaarts, en we eindigen met een lang en onaangenaam stuk over het Van Harinxmakanaal. Hier staat echt alles over de route. Helaas varen we ook niet over de Bonkevaart, die is te smal voor roeiboten.

Okee, ik vind het gaaf, ik kom jullie aanmoedigen. Wanneer zijn jullie waar?
De start is vrijdag vanaf 20 uur, in de Prinsentuin in Leeuwarden. Dat is altijd leuk, met een hoop mensen en bootjes en spektakel.

Maar dan wordt het donker, toch?
Ja, inderdaad. We hebben olielampjes op de boot, en een schijnwerper, zodat de stuurvrouw iets kan zien. En verder wordt het voor alle tegenstanders óók donker.

En dan roeien jullie ’s nachts door?
Ja. Dat is echt het allerleukste van die hele Elfstedentocht. In het donker, je ziet bijna niets, je hoort in de verte een koe en ook verder niets. Ja, de Zwette bij Nacht is echt het mooiste roeiwater ter wereld.

Roeien jullie steeds met dezelfde koppels?
Ja. Edwin en Jeanne roeien samen, net als Marit en Steven, Niels en Roel, Christof en Maartje en Adriaan en Bregje. En dan hebben we nog twee stuurvrouwen: Geertje en Noor wisselen elkaar af aan het roer.

En hoelang gaan jullie dan roeien?
We hebben het traject, 200 kilometer, in 24 etappes opgeknipt. Die zijn dus gemiddeld iets meer dan 8 kilometer, aan het begin iets langer en aan het einde, als iedereen moe wordt, iets korter.
Die etappes zijn onze eigen vinding: andere ploegen doen het weer anders, met langere etappes, of kortere, of met dag- en nachtroeiers, of nog weer anders.

En krijg je dan niet ontzettende pijn aan je kont?
Ja. En blaren op je handen. En je wordt ontzettend moe.

Moeten jullie ook klunen?
Nee, gelukkig niet. Een boot is wel zwaarder dan een paar schaatsen.

En hoe zit het nou met die bus?
Die bus is eigenlijk het leukste van de hele Elfstedentocht: als je niet in de boot zit, zit je in de bus of in een auto, op weg naar het volgende wisselpunt. Want daar moeten roeiers in en uit de boot geholpen worden, en moedigen we elkaar aan en monsteren (intimideren) we de tegenstand. Allemaal heel erg belangrijk!

En daar ga je de hele nacht over doorbloggen?
Ja, dat is wel het plan. Vind je dat raar? Raarder dan het roeien van de Elfstedentocht?

Hier vind je meer informatie over het evenement, en hou uiteraard dit blog in de gaten voor meer nieuws van de RIC Mixed ploeg!