Om iets over half drie waren we er. Als derde overall, en als eerste mixploeg, in 18 uur en ruim 36 minuten.

Inmiddels zijn we gevoed, gelaafd en frisgewassen. En wachten we op de prijsuitreiking, om 17 uur. Want daar willen we wel even voor blijven: wij zijn nog nooit zo hoog in het algemeen klassement geeindigd. En om dat dan te combineren met winnen, dat is helemaal cool!

Onze eerste terugrijchauffeur is ook gearriveerd, dus de bus komt veilig en wel thuis. En ook voor de auto’s komen er nog chauffeurs die vannacht wel geslapen hebben.

En de accu van de laptop raakt ook leeg. Tot volgend jaar!

Wat ze over de laatste loodjes zeggen is waar. Steven en Geert zijn ze nu aan het afleggen. Wij wachten, langs het Van Harinxmakanaal. Hier gaan Roel en Ho Jung de boot in, om te finishen.

De brownies zijn op, veel zoute koekjes ook. Maar gelukkig is er daarvan altijd meer, de bus ligt vol rondslingerende zakken salmiakkogels, boterhammen, bakken salade en flessen water.

In het mixklassement zijn allemaal interessante verschuivingen geweest: de Bonner Ruderverein, die fier tweede lag, is flink ingehaald. Maar voor ons maakt het niet uit: De Hunze, die nu tweede ligt, was meer dan anderhalf uur na ons in Franeker.

Wij verheugen ons op de douche (dat is een fijn voordeel van het mixveld winnen, als dame: er staat nog niemand onder de douche, dus er is nog plenty warm water en schone vloer). En op de prijsuitreiking.

Edwin en ik hebben onze vierde etappe afgelegd. Heel veel haakse bochten en bruggen. Dat is zowiezo het thema van dit gedeelte van de tocht: zuigende sloten en heel veel bochten. Dat is prima, zolang ze te nemen zijn met een beetje sterker halen hier of daar. Maar als er gehouden worden, vinden mijn handen dat niet fijn meer.

Buiten dat valt het mee met de ellende. De bankjes zijn iets meer op de herenbil afgestemd, de handjes protesteren en het is te zien dat mensen lastiger op gang komen. Maar buiten dat: het weer is goed, er is thee en er zijn zoute koekjes. En brownies.

In Bolsward (waar de verslaggever van TV Bolsward node gemist werd) hebben we even staan praten met een vriendelijke jongeman van Time Team. We liggen echt ruim een uur voor. Het is nu te zien dat toen de nummer twee (Bonner Ruderverein) in Workum stempelde, stempelden wij al in Bolsward. Willem III kwam daar twintig minuten na ons aan, en toen hadden wij al vernomen dat zij ook nog een kwartier straftijd krijgen vanwege het niet dragen van zwemvesten op de immer gevaarlijke Luts…

Het gedoe met de zwemvesten is weer voorbij.

Jeanne en Nicolas hebben, met zwemvesten aan, het Slotermeer overgecrosst. Daarna hebben Janneke en Adriaan de Luts voor hun rekening genomen. De Luts is een smal, ondiep rotriviertje waar je maar nauwelijks in kunt roeien. En omdat het water er toch zeker kniediep is, moet je er een zwemvest aan.

Vervolgens hebben Edwin en ik knalhard de Geeuw, de Morra en het Prins Johan Frisokanaal overgeroeid. Lekker! En daarna kan je echt zoooo blij worden van droge kleren en een kopje thee!

En nu komt een gek moment in de tocht. Het is al lang en breed licht (de zon begon met opkomen op toen we op het Slotermeer waren) en je ziet ook al her en der mensen die wakker zijn. Wat ons betreft is het dus een uur of elf, tijd voor een ontbijtje en wat actie. Maar voor de rest van de wereld is het nog lang geen tijd om op te staan.

O, en wat ons en de rest van de wereld betreft: we liggen nu derde, overall. Voor ons liggen de ARC en De Zwolsche, en die liggen zo ver voor dat we ze al tijden niet hebben gezien.

De eerste mixploeg achter ons lag in Sloten al zo’n veertig minuten achter ons. Het gaat goed!

Jeanne en Nicolas zijn, charmant in zwemvest, het Slotermeer opgevaren.

Wij hebben nu wat tijd te doden: over het Slotermeer varen ze naar Sloten en daarna terug richting Balk. Wij rijden alleen van Woudsend naar Balk, een heel klein stukje maar.

En, heel fijn, bij Edwin in de auto doet de Geotracking-site het wel. Dus we kunnen zien dat onze tracker het niet meer doet (de accu zal wel leeg zijn). En ook de ARC, die veruit op kop ligt, is niet meer te volgen.
Wel zien we de Willem III-combi, die nu al een tijdje vóór Woudsend rondjes ligt te draaien. Want dat is het meest aardige van die trackers: je kunt nu ook precies volgen waar de tegenstand (of je eigen ploeg) fout vaart.

Helaas vaart bijna niemand in het mix-klassement met zo’n ding, dus het is lastig onze positie ten opzichte van onze ‘eigen’ concurrentie te bepalen. Maar vooralsnog komen we nog nergens (sporen van) andere mixploegen tegen. Het ziet er goed uit!

We schieten lekker op qua steden. Na Dokkum en Leeuwarden stempelen Geert en Steven in deze etappe in zowel Sneek als IJlst.

Sneek staat als lastig bekend: je vaart er makkelijk om. En in IJlst is het nogal onduidelijk of je er mag wisselen of niet. Vorig jaar mocht het niet, omwonenden hadden over geluidsoverlast geklaagd. Dat was grappig om doorheen te varen: op de kade stonden overal plukjes mensen met pikhaken en ander Elfstedentuig. Heel stil stonden ze stom toevallig zo rond een uur of drie in IJlst. Uiteraard niet om te wisselen. Want dat mocht niet.

Dit jaar is er niets over wisselen in IJlst gezegd. Maar voorbij de stempelpost, uit het zicht, om de bocht, is het heel rustig. Heel rustig, niemand zal hierover klagen. En we wisselen niet. Uiteraard niet.

We zijn voorbij Leeuwarden.

Leeuwarden is druk, met een band en een bar en gezelligheid. Tot onze verbazing komen we er vlak na de combiploeg van Willem III aan. In die ploeg zit Mark Emke, en hij heeft niet zijn minste vrienden meegenomen. Dus waarom ze niet fors op ons voorliggen… Misschien komt het nog.

Inmiddels zitten we op de volgende wissel te wachten. Jeanne en Nicolas zijn aan hun tweede traject begonnen, voor iedereen is de kop er nu af. De bus staat langs een weggetje, waar meerdere bussen en auto’s staan. Ik kan me slecht voorstellen dat dat altijd zo is.

Aan het einde van het weggetje is een brug over het water. Daar kun je onder de brug langs het water lopen, en het is een geliefd wisselpunt. Nog twaalf minuten, dan verwachten we ze.

Wil je op dit blog reageren, maar ben je geen lid van RIC? Gebruik dan gebruikersnaam ‘gast’. Het wachtwoord is *****.

Ik zit in Oudkerk, in de bus. De klok slaat elf keer. Edwin en ik hebben onze eerste etappe afgerond.

Vooraf nog een hoop twijfel, lange broek aan of toch niet? Tijdens het wachten is het koud! Uiteindelijk hebben we in het kort gevaren en ik wist al na drie halen dat dat een goed idee was…

Door Dokkum. Dat is altijd spannend, omdat je in Dokkum een lus maakt en er een paar akelige bruggen zijn. Dus je hebt altijd geklooi met ploegen die al terugkomen als jij Dokkum invaart en als je eruit vaart heb je last van ploegen die de stad inkomen.

Dat viel behoorlijk mee. Op weg naar Dokkum haalden we nog twee ploegen in en in Dokkum ging een derde ploeg heel aardig opzij. Op de heenweg hadden we dus ruim baan. En op de terugweg was er her en der wat geschreeuw, maar weinig spannend gedoe.

We gaan goed. Inmmiddels liggen we vierde in het veld (overall) en vooraan in het mixveld. Nog 22 etappes om dat vast te houden…

De proloog. Een beetje curieus. Een deel van de ploegen lag om half zeven al in de Prinsentuin, om daar de proloog te starten: 207 meter zo hard mogelijk. In een volgebouwde C2*.

Nicolas en Adriaan namen voor ons de honneurs waar. En het zag er goed uit. Helaas verschenen van de eerste vijftien ploegen op het matrixbord geen tijden en daarna alleen de top-3. We nemen dus aan dat we daar niet inzaten.
Dat betekent overigens weinig. De winnaar van de proloog mag als eerste starten, daarna wordt de startvolgorde van de loting aangehouden. Dus we starten nog steeds gewoon als dertigste, als eerste der mixploegen.

Hoe werkt dat eigenlijk, een mixploeg? Een ploeg is een mixploeg als minimaal de helft van de ploegleden een dame is. Dat bij ons twee van die dames niet roeien maar alleen maar aan de stuurtouwtjes trekken doet er niet toe, dat mag gewoon. Wanneer in een ploeg wel dames zitten, maar minder dan de helft, dan start die ploeg in de open klasse. En pas als een ploeg uit alleen maar dames bestaat, is het een damesploeg. Een ploeg met elf dames en een heer is een mixploeg.

Om zeven uur waren de meeste proloogploegen wel gefinished. En nu wordt er gewacht voor de start. En opgelijnd. Het is al best koud, ik hoorde voorspellen dat het vannacht maar 2 graden wordt…

In de Prinsentuin wordt het langzaam drukker; iedereen maakt zich klaar voor de start (over een kwartier). En dan begint het echt!

Ho Jung en Steven hebben een feestmaal voorbereid
Met pannekoeken, taart, salade, soep en soepstengels. Geert heeft bovendien zijn handpresso bij zich.

En de shirts zijn binnen. Turquoise, net als de taftkleedjes. De dames zijn allemaal net iets breder dan hun shirt, dus de spieren komen goed uit!

Terwijl we wachten (en wachten) maakt Steven een versterkend kopje soep voor ons.

We zijn er. Leeuwarden is zonnig en we wachten op de keuring.

De riemen worden gesteld, er is gepuzzeld om de reserveriemen fatsoenlijk in de boot te krijgen (zodat ze niet hinderen, niet losgaan en wel met een uiterst lichte beweging los te halen zijn). De taften zijn prachtig beplakt (turquoise met roze bloemen) en de GPS-tracker staat stevig vast. Er is een spons geleend (die geven we na de keuring weer terug, maar vertel het niet tegen de keurmeesters) en de keurzwemvesten liggen in de boot.

En die GPS-tracker dus. We zijn te volgen. Zodra we weten waar melden we het. Zo kunnen jullie niet alleen onze tekst volgen, maar ook onze locatie!

Wat is er veranderd ten opzichte van vorig jaar? De tocht is, ter ere van het 25-jarig jubileum van de Elfstedentocht, verlengd. Het beruchte Van Harinxmakanaal is geen onderdeel meer van de tocht, in plaats daarvan maken we bij Franeker een bochtje noord-om.
Dus winnaars hebben dit jaar ook meteen een baanrecord. En dan zijn er ook nog de proloog en de puntenkoers, waar Roel het al over had.

En in de ploeg? Een paar nieuwe gezichten, een hoop vertrouwde. Roel is de teamcaptain en master of rollen tape en internetverbindingen. Hij roeit met Ho Jung, die voor het eerst meedoet. Jeanne, vorig jaar door Adriaan verlaten voor een veel jongere deerne, neemt nu wraak: ze heeft Nicolas, onze Franse international gestrikt. Adriaan heeft zich niet uit het veld laten slaan en combineert met Janneke, die sinds een paar jaar weer meedoet. Edwin is dit jaar ongeblesseerd aangekomen in Friesland, en hij roeit met Maartje. Geert en Steven vormen het nestorkoppel. Geertje en Menke sturen de tocht.

Bram en Edwin zijn over de echtste helden: niet meedoen met de tocht, maar wel in Friesland om de bus en een auto te besturen.

Loting

Het begrip “loting” moeten we in dit geval met een korreltje zout nemen, de definitieve startvolgorde wordt bepaald aan de hand van de uitslag van de proloog over 207 meter. Vooralsnog starten we als eerste in de mixcategorie met startnummer 30, maar we doen ook mee aan de proloog.
Het is nog niet geheel duidelijk hoe de definitieve startvolgorde bepaald wordt. Het enige wat de organisatie hierover te melden heeft is:

[De winnende] ploeg mag als eerste starten bij de marathon […]

Het kan dus zo zijn dat alleen de winnaar voorop start, maar je kunt je ook voorstellen dat de klassering van de proloog de startvolgorde voor de marathon bepaalt. In dat geval ontstaat er vast een gezellige puinhoop bij de start, aangezien er dan niet meer op startnummervolgorde gestart wordt.

Puntenklassement

In mijn vorige bericht had ik het nog niet gehad over het puntenklassement omdat dit voor ons niet zo interessant is. Maar ach, ik licht het toch maar even toe. Bij elk traject tussen twee steden zijn punten te verdienen voor de ploeg die dat traject het snelste aflegt. Tussen Sneek en IJlst (het kortste traject) zelfs vier keer zo veel als op andere trajecten. Ook voor de proloog krijg je vier keer het normale aantal punten. Je kunt alleen het puntenklassement winnen als je niet je eigen categorie gewonnen hebt.

Daarom zullen wij dat puntenklassement zeker niet gaan winnen: stel we zijn de snelste mixploeg (!) dan winnen we niet het puntenklassement; en als we onze categorie niet winnen is de kans bijzonder groot dat er vóór ons een niet-winnende herenploeg zit.

Om je een idee te geven: vorig jaar waren we tweede in de mix en achtste overall. Vóór ons zaten vier niet-winnende herenteams. En dat soort ploegen eindigt niet voor ons omdat ze eventjes een uurtje veel harder gaan dan wij; ze gaan gewoon (vrijwel) elk traject iets sneller dan wij en verdienen dus elk traject meer punten.

Aan dat puntenklassement hoeven dus verder geen aandacht te besteden. Maar als je toch geïnteresseerd bent, kijk vooral even op de site van de Elfstedenroeimarathon.

Wat is hetzelfde gebleven: RIC doet mee aan de Elfstedenroeimarathon met een mixploeg. Wat is er nieuw: dit jaar hebben we waarschijnlijk een GPS-tracker aan boord en doen we waarschijnlijk mee aan de “proloog”.

Ze waren al een paar jaar verplicht voor ploegen in de open categorie: GPS-trackers zodat het thuisfront de wedstrijd via het wereldwijde web kan volgen. Meestal was er een aantal extra trackers beschikbaar die op aanvraag beschikbaar werden gesteld aan ploegen uit andere categorieën. Dit jaar hebben wij voor het eerst een tracker aangevraagd, zodat jullie onze vorderingen door Friesland op de voet kunnen volgen. Nu maar hopen dat we hem ook krijgen toegewezen.

Dit jaar is de vijfentwintigste editie van de Elfstedentocht. Niet alleen is de route extra lang (vanaf Franeker gaan we niet meer over het Van Harinxmakanaal maar via de Kleiroute) en is er een (niet al te interessant) puntenklassement, maar er is ook een proloog over 210 meter op vrijdagavond in de Prinsentuin. Sprinten in een volledig opgetuigde Elfsteden-C2, dat is nog eens stoer. Deelname is vrijwillig, maar wij doen mee! (Of liever: we hebben ons aangemeld en wachten nog op de bevestiging van de organisatie.)

Zie verder de site van de Elfstedenroeimarathon.