‘Een goed begin is het halve werk’ zegt men wel. En dat is dan vast van toepassing op mijn tijd bij RIC.

Op woensdag werd ik namelijk lid van deze mooie vereniging, op donderdag sleutelde ik aan roeibankjes, op vrijdag deed ik een shirt aan met RIC erop en op zaterdag wonnen wij de Elfstedenroeimarathon in het mixed veld. Hoe win je een wedstrijd over 207 kilometer? Hard roeien, doorzetten, elkaar motiveren, stempeltjes halen, golven trotseren en vooral heel veel ploegen inhalen.

De start vond net als bij de schaatsvariant plaats in Leeuwarden. Vanaf daar ging het naar Dokkum en op dat eerste traject werden al tientallen tegenstanders ingehaald. Toen was het tijdens de schemer terug naar Leeuwarden, vanwaar in het donker door werd geroeid naar Sneek, IJlst en Woudsend. In het donker is het navigeren een stuk lastiger, maar gelukkig maakte de GPS het een stuk makkelijker. Op de wisselpunten werd met lichtjes geseind, maar we konden niet voorkomen dat een deel van de getapete bescherming tegen de golven sneuvelde bij een iets te ruige wissel. Tijdens het ochtendgloren gingen we verder via het Slotermeer naar Sloten. Hier maakte de harde wind dat er veel golfslag was en moesten we in Balk even hozen. Verder ging het via de Luts (de langste en smalste beroeibare prutsloot die er bestaat) door naar Stavoren. Richting Hindeloopen moesten we recht tegen de harde wind in terwijl de volgende smalle en ondiepe sloot het roeien niet makkelijker maakte. Toch werd er op de tanden gebeten en bereikten we als vijfde ploeg Workum. In Harlingen was de organisatie vervolgens zo vriendelijk geweest om de stempelpost 200 meter te verplaatsen, wat voor nogal wat verwarring zorgde. Hetzelfde was het geval in Franeker. Vanaf daar was het via een aantal kleine dorpjes terug naar Leeuwarden. Tegen die tijd hadden we een ruime voorsprong opgebouwd op de andere mixed-ploegen, maar desalniettemin gingen we volle vaart verder.

De slotsom is dat we in 18 uur, 56 minuten en 53 seconden de 207 kilometer van de Elfstedentocht hebben afgelegd. Hiermee wonnen wij de mixed-categorie en werden we vierde in het overallklassement. Ook werden wij hiermee de snelste ploeg van Amsterdam met maar liefst 40 seconden voorsprong op De Amstel. Kortom: we hebben het fantastisch gedaan!

Dit alles was niet mogelijk geweest zonder de tomeloze inzet van de twaalf ploegleden, de twee nachtchauffeurs, de twee terugchauffeurs, onze supporters en alle onbekende helpende handen. Bedankt!

Inger Baller

Op de Geosports live tracker staan ook videobeelden. Ik heb een filmpje gevonden waar RIC op staat.
Ga naar de live tracker (https://live.geosports.nl/EventCenter/?s=c654be1e-86d9-4ec5-a8bd-609d8653ca25) en klik dan rechts onderin op “Video”. Kies nu voor het filmpje “Leeuwarden”. Vrijwel aan het begin zie je onze wissel vlak voor de stempelpost Leeuwarden bij Wetterwille.

Om iets voor drieën, na iets korter dan negentien uur, zijn we gefinished. Daarmee hebben we het mixveld gewonnen. Overall zijn we vierde geworden, tot onze verbazing vlak vóór de heren van de Amstel-combi. De eerstvolgende mixploeg kwam binnen toen we al lang en breed gedoucht in de schaduw aan de chips en de cola zaten.

Hoera!

Nu wachten we op de prijsuitreiking en daarna worden we naar huis gereden.

Er zijn ook minder leuke stukjes Elfstedentocht…

En die zitten allemaal hier. Het begint met de Luts, een ondiepe zuigsloot tussen het Slotermeer en de Morra. dan komt er een leuk stukje, maar daarna de Dijksvaart. Dat klinkt onschuldig, maar zuigt en het waait tegen. Daarna wordt diezelfde vaart nog wat smaller en haaksbochtiger, staat vol smalle bruggen, rietpollen, en bovendien is het ondiep en hebben we tegenwind. Daar word je moe van. En je innerlijke man wordt behoorlijk chagrijnig.

Johan en Adriaan zijn voorbij Sloten. Wij wachten in Balk tot ze van het Slotermeer af komen,
En we krijgen ook een steeds beter beeld van onze positie in het veld. We liggen vijfde overall, en in Sloten lagen we een minuut achter Daventria en vier minuten achter De Amstel. Dat laatste is jammer, want toen we in Leeuwarden doorkwamen, lagen we een seconde achter ze. Alleen: zij zijn veel eerder gestart, dus we waren ze niet bijna voorbij toen.

Maar goed, deze ploegen zijn nog in te halen. Achter ons is de eerste ploeg ook een Daventria-ploeg, die ging acht minuten na ons door Sloten. Die gaan we dus van ons af houden.

In het mix-veld liggen we flink vooraan, de eerste achter ons is een Orca-Vada-combinatie. Ze liggen 35 minuten achter ons.

En toen ik net uit de boot kwam was er thee, met brownies. Fijn toch?

Het gerucht ging dat er ver achter ons (want we zijn als eerste mixploeg gestart, dus dat gaat makkelijk) een mixploeg keihard opstoomt.
Op de Geosports-site zien we daar niets van, maar dat komt ook omdat het voor mixploegen niet verplicht is met een tracker te varen. Gelukkig zijn er ook nog ouderwetse lijstjes te vinden. Hier (https://live.geosports.nl/geotime/EtappeTussentijden.aspx?etappeID=ba1ca786-f580-472f-b6ab-3fc296a5cb12) vind je een overzichtje van de doorkomsttijden op de stempelposten. Daar zien we voorlopig nog niets gevaarlijks achter ons. Maar let op: we moeten nog twintig etappes!

Een grappig wisselpunt, omdat we er twee keer wisselen: voor en na de lus door Dokkum.

Zojuist hebben we, op de Geosports GPS-tracker-site, Jeanne en Nicolas door Dokkum zien ronden. Dus nu gaan we als een haas naar de andere kant van de brug, een kilometer verderop, om ze daar bij de volgende wissel op te vangen. Roel en Lisa maken zich klaar, staan te dubben, lange broek, korte broek… Het is winderig en nogal koud. Ik adviseer: een lange broek. Ook voor de thuisblijvers.

Onze boot is live te volgen op de site van Geosports, maar reken je niet rijk: een tracker is voor mixed ploegen niet verplicht, wij hebben er een, maar niet alle tegenstanders. Op dit moment liggen we echter voorin in het mixveld. Nog 180 kilometer te gaan!

De eerste ploeg (overall) is inmiddels al weer terug hier.

Adriaan en Johan zijn gestart. In een verwoestend tempo, om de tegenstand te laten zien hoe het moet.

De start in Leeuwarden is altijd nogal chaotisch. We waren er ruim op tijd, dus we hadden een mooi plekje aan de kant waar Maartje en Edwin, die opgeroeid hadden, konden uitstappen. En Adriaan en Johan erin. Tegen achten kwam er een prominente Fries (ik weet niet wie) en die hield een helaas onverstaanbaar toespraakje. En had daarna de ondankbare taak om 99 ploegen af te starten.

Maar na de eenenveertigste zijn wij hard naar de bus gerend, om op tijd te zijn op het eerste wisselpunt.

We zijn begonnen!

De boot zit vol met meters tape, er zit een uiterst kek taftzeiltje op, het roer is vastgeplakt, de accu zit erop, de lichtjes doen het en de nummers zitten stevig vast.

En het is geweldig zonnig. En wat doe je dan? De boot is gekeurd, helaas niet door een meneer in een blazer. Maar hij is goedgekeurd.

En dan zit je in de schaduw, je drinkt genoeg, je bewondert andere boten en eerlijk gezegd is er niet zo heel veel te doen. En voordat je het weet is het tijd om te gaan eten. Lekker, salade, pannekoeken, taart. En dan moet je je al weer klaarmaken voor het oproeien.

De ploeg stelt zich voor

Aan het roer: Inger en Menke. Menke heeft de tocht vorig jaar al gestuurd, Inger is pas lid van RIC.

Ploeg 1: Adriaan en Johan. Adriaan is de notoire wisselaar, hij zoekt elk jaar zorgvuldig degene met wie hij het hardst kan roeien. Dit jaar is Johan de gelukkige, uiterst ervaren op de Elfstedentocht maar nieuw in de mix-ploeg.

Ploeg 2: Geertje en Erik. Geertje heeft de tocht al meerdere malen gestuurd, maar we hebben haar nu zover gekregen dat ze gaat roeien. En ze roeit met Erik, het nieuwe talent uit de clubvier.

Ploeg 3: Jeanne en Nicolas. Ons meest imposante koppel, en ons meest internationale koppel.

Ploeg 4: Roel en Lisa. Lisa is dit jaar op RIC in de clubacht begonnen en pakt direct stevig door.

Ploeg 5: Maartje en Edwin. Vorig jaar benoemd tot huwelijk van de eeuw, en dit jaar zetten ze hun zegetocht voort.

Arno en Shaun zijn mee als chauffeur. Arno bestuurt de bus en Shaun de auto waar Geertje en Erik inzitten.

Pessimisten zouden zeggen dat we de voorbereiding nog niet goed genoeg hebben gedaan. Optimisten zeggen dat we in ieder geval genoeg stuurboordriemen mee hebben.

En hee, hoeveel riemen heb je nou helemaal nodig? In de regel heb je genoeg aan twee stuurboordriemen en twee bakboordriemen. Als reserve heb je dan nog een extra setje nodig, voor je-weet-maar-nooit.

Hebben wij ook. Alleen, in ons geval hebben we twee reserve-stuurboordriemen. En geen bakboordriemen. En nee, je kunt een stuurboordriem niet aan bakboord in de boot hangen. Nou ja, dan breken we maar geen riemen aan bakboord. En twee aan stuurboord. Gewoon, om aan te tonen dat we gelijk hadden.

Ook dit jaar varen we weer met een tracker van de organisatie. Die bepaalt constant onze positie en stuurt die door naar het internet. Via een webpagina kun je op de kaart zien waar we zijn.

Nu maar hopen dat-ie niet opnieuw uitvalt, zoals vorig jaar even voorbij Oudkerk (20% van de route) gebeurde.

Niet alle boten zijn trouwens uitgerust met zo’n GPS-tracker, dus niet te vroeg juichen als je ons helemaal voorop ziet liggen. Misschien racet onze concurrentie wel anoniem en onnavolgbaar door Friesland.

De exacte link naar de kaart met alle posities van de boten die wel met een GPS-tracker zijn uitrust is nog niet bekend. Maar op deze pagina wordt-ie zeker gepubliceerd.

De organisatie-tracker kun je trouwens aan boord niet aflezen. Voor onze navigatie gebruiken we al jaren onze goede Garmin GPSMAP 60CSx (ik weet het: oud model). Daar zit een kaart op, en een routelijn die ons geen meter van het juiste spoor afbrengt. Deze GPS heeft geen verbinding met de wal, maar hij maakt wel een logbestand aan met een schat aan statistische informatie over snelheid en de route die we gevaren hebben.

Behalve het uitzoeken van de taftzeiltjes moest er ook nog een en ander aan de boot gebeuren.
Zo werd er gemeten en gesteld en werden er allerhande toevoegingen aan de boot gedaan, zoals schroefoogjes, latjes, lampen en een pomp.

De voorbereidingen zijn in volle gang. Vandaag heb ik me met een van de belangrijkere details van de tocht beziggehouden: taftzeiltjes.

Iedereen die de Elfstedentocht (ja, ik vind Elfsteden Roeimarathon gewoon geen naam, ondanks dat het ding al jaren zo heet) wel eens geroeid heeft weet het: een goede voorbereiding is alles.

En ik zal een geheim vertellen: dat zit ‘m niet alleen in de trainingen. Nee, dat gaat veel verder. Een goede tocht vaar je niet zonder de goede taftbedekking. En dat luistert nauw.

Dus ik toog vandaag naar de markt. En natuurlijk wist ik wel dat marktmensen geen onderwijzers zijn, en dat een spelfoutje erin kan sluipen, maar dat ze allemaal ’tafelzeil’ spellen als ze ’taftzeil’ bedoelen, dat vond ik toch raar. Maar kijk nou, wat een beeld van een taftzeil ik vond. Dat maakt de tocht bij voorbaat al geslaagd.