We zijn er. Bart en ik hebben de finish-etappe gedaan, een ware toer op een enorme klotsbak van het Van Hrtinxmakanaal en door Leeuwarden. Het krioelde er van de pleziervaart, en het was überhaupt al niet zo makkelijk meer.

Bart is er moe van geworden:

In de op-twee-na laatste wissel werden we ineens nog ingehaald door de heren van Daventria. Dat hebben we vervolgens weer ruimschoots rechtgezet.

We zijn dus tweede geworden in het mix-veld, en vijfde overall.

Bijvoorbeeld als je tijdens de Elfstedentocht voor oldtimers aan het roeien bent, en het zo weet te timen dat je in een stortvloed aan oude auto’s en motoren (en een brandweerauto!) terecht komt.

Of als je Franeker mag roeien, en daar de Friese Dromedaris tegenkomt.

Of überhaupt, als je met stralend weer door Friesland vaart, met een oneindige voorraad tuc, drop en andere vage snaai.

En soms zit het tegen. Als je over een smallle, haaksbochtige, ondiepe ***sloot vaart en er een enorme plezierschuit voor je ligt. Die aan de kant wil noch kan. Dan lig je ineens minutenlang spoelhalen te maken. En heeft Rijnland daar helemaal geen last van. Hadden zij dus weer geluk.

En dan is het ineens kwart voor negen, heb je Hindeloopen gehad (met al het smalle water met krabben en slippen van dien) en zijn we al door Workum heen.

Het zonnetje is gaan schijnen, de korte broeken en de schouderpatsende hemdjes zijn uit de tassen gekomen. We moeten wel steeds meer opschieten: de etappes worden (gelukkig!) naar het einde toe korter.

We liggen nog steeds tweede in het mix-veld, achter de ploeg van Rijnland. Maar: hun voorsprong is maar een minuut of zes, daarna tot drie teruggelopen en nu weer ruim vier. Het kan dus; we hebben nog negen etappes te gaan om ze alsnog in te halen!

En toen kwam de zon alweer op. Prachtig Friesland. Bart en Teuntje, gestuurd door Geertje.

De Luts is een in Elfstedenkringen wereldberoemd water. Smal, ondiep, met aan beide kanten begroeiing, waardoor het lijkt of je door een groene tunnel vaart.

En in de Luts ligt mijn lievelingswisselpunt. Een idyllisch, lief maar verraderlijk vlotje: het is prachtig, maar het komt en gaat. Zoals het het vlotje uitkomt.

Het liefst had ik er gewisseld, maar misschien was dit nog wel beter: met droge kleren aan een pannenkoek eten aan de Luts!

Terwijl Johan en Nienke aankwamen.

is het mooiste roeiwater dat er is. En daar roeiden we dan nog niet eens. Maar mooi was het!
Mistig ook, Eva zag de bruggen en de tegenstanders maar nauwelijks, en toch stuurde ze er steeds netjes omheen. En als wij de slag te pakken hebben, dan gaat die boot, nou ja, als de bliksem.

Rijnland ligt inmiddels een paar minuten voor ons. Maar goed, Teuntje en Bart zitten nu in de boot, en daarna hebben we nog 18 etappes te gaan. Tijd zat dus nog, om ze met huid en haar op te vreten!

En ondertussen stert de hemel, klappertanden wij, kwaken de kikkers en dronken de Friezen.

Nu zijn we eindelijk bijna aan de beurt. Bart en ik zijn ploegje 5: we hebben de boot naar de start opgeroeid en er daarna niet meer in gezeten.
We liggen er goed voor, ploeg 46 lijkt onze belangrijkste tegenstander, die liggen een heel klein stukje op ons voor.

Nu wachten we op Steven en Jeanne. We staan op een prachtig vlotje in een mistig, donker waterig landschap. Er hangt een laagje mist en er kwaken kikkers. Mooi!
Als het niet zo donker was had ik er voor jullie een foto van gemaakt.

Mn elfsteden-roei-doop. “Tja, dan zit je in die boot en dan ga je gewoon”, zei Johan achter me. En dus gingen we. Tempootje 29 /30, lekker draaien. Langzaam kwamen ze dichterbij, maar ze laten komen was geen optie.
Lekker geroeid, dat wel.
En dan de beloning: die prachtige zonsondergang. #zucht

De organisatie van de Elfstedentocht heeft dit jaar twee versies van de live tracker; op https://elfstedenroeimarathon.nl/toer/21 vind je een link naar de desktop- en één naar de mobiele versie.

Daarnaast, omdat meer techniek altijd beter is, hebben wij ook onze eigen tracker. De officiële tracker viel vorig jaar af en toe weg, of de site deed het niet. Dus om te weten waar onze ploeg is, hebben we ook onze eigen tracker draaien. Sommige ploegen vinden onze voorbereiding overdreven. Snapt u dat nou (en dan zwijg ik nog over de twee gps’en aan boord, het bataljon iPads, de koelboxen, de raketlanceerinstallatie…)

Nienke is gefinisht:

De start wordt elk jaar gedaan door een hoogwaardigheidsbekleder van onbekend allooi (de secretaris van de griffie van het interdepartementaal overleg IJlst en omstreken, ofzo), maar dit jaar was het een schaatsstarter. Die waarschijnlijk ook wel inzag dat dit zijn enige reële kans op een Elfstedenstart is.
Hij hield zijn speech gelukkig kort en begon bovendien te vroeg.
Johan en Nienke lieten even goed zien hoe dat moet, lekker doortrappen en gaan met die banaan.

En inmiddels zitten we met de rest van de ploeg in Tergracht, in de tuin van een aardige boer, het hartstikke gezellig vindt, al die wisselende ploegen.
En niet alleen de boer vindt het gezellig; het wisselkrat heeft vriendjes gemaakt.

De eerste ploegen zijn al langsgeweest, Bart en Teuntje moeten zo in de boot.

En hier was die rol tape was dus hiervoor:

Zijn we niet leuk in thema?

Dit is wel heel sjiek. Met een flink deel van de ploeg ’s middags pas op RIC verzamelen en naar Friesland gereden worden, terwijl de vooruitgeschoven posten (Bart, Bart en Roel) ’s ochtends al naar Leeuwarden zijn gereden en daar de boot al aan het prepareren zijn.

Over een half uurtje zijn wij er ook, dan begint het feest écht!

Zo we zijn onderweg… Na een discussie of we over de Afsluitdijk gaan of door de polder I.v.m. een file bij Joure door opruimwerkzaamheden na een ongeluk is er gekozen voor: de afsluitdijk. We zitten met z’n 9 dus een stem is altijd doorslaggevend. Moeten er geen onthoudingen zijn!

Dit is de route die we gaan varen – 208km in totaal:
Lees verder →

Vanmorgen met Bart de boot afgesteld en hij is inderdaad gemillimeterd. Daarna hebben we hem schoon gemaakt en op de botenwagen gelegd. De boot is er klaar voor! Jullie ook?