Mocht gewoon op de foto met het dynamisch koppel dat nu voor de derde keer de inhaalactie gaan doen.. #toppers

Tijdens het wachten voor de wissel onder de brug (in de schaduw), staan we ervoor te stokstaarten in de zon.

Het is kwart over zeven en echt zo spannend..

Update: 9 uur. Stuivertje wisselen. Inhalen, weer ingehaald worden. Wissel, traag koppel bij de tegenstand. Nu moeten we er weer overheen.

Adriaan en ik mochten instappen op de Galamadammen. Dat is één van mijn lievelingswisselpunten: er liggen mooie bootjes en je ziet als roeier prachtig de zon opkomen boven het water. Daglicht geeft moed en dat hebben we nodig, want we moeten een gaatje goedmaken. Dat doen we nu, haal voor haal, ieder traject ietsje dichterbij. Leeuwarden is nog ver!

We liggen twee minuten achter de ARC. Dat is niet best. We zijn hard bezig hier iets aan te doen. Wetterwille Mix met startnummer 10 hebben we niet meer gezien.

Vóór ons liggen verder nog Aengwirden combi, Gyas en een Duitse ploeg die met zes man roeit.

Traject 17, wachten is op Benno en Jeanne. Adriaan werkt z’n derde bak nasi naar binnen, Erik vraagt zich af #hoedan?

Roos en Steven, de chauffeurs doen een tukje en de zon is net op. Dit zijn ze: de momenten.

Zonet hebben Bart en ik heerlijk door Sneek geroeid. Dat is leuk, met scherpe bochten en lage bruggen enzo. Antoinette ging overal moeiteloos langs en onderdoor.

Nu zitten Ellen en Adriaan weer in de boot – die gaan het Slotermeer over. Daarna nemen Jeanne en Benno het over en daarna varen Bart en ik over de Luts. En daarna gaan we slapen. Klinkt dat niet geweldig? Een lekker stuk over een licht-zuigende met een oerwoud begroeide sloot en daarna lekker naar bed. Ik kijk er nu al naar uit.

Eén lange etappe. Geertje en Erik hadden zich opgeworpen om die te doen. Maar iets gooide gemeen roet in het eten. Het is niet helemaal zeker of zij nou die tomtoms hadden gesaboteerd omdat ze hem toch een beetje knepen of dat wij ze juist gesaboteerd hadden, zodat we toch op de Zwette konden roeien

Hoe dan ook, ik heb net een mopje heerlijk zitten stampen op het mooiste roeiwater van Nederland: de Zwette bij nacht.

Isabelle navigeerde met behulp van de sterren en op de kant rende een kudde wilde paarden in volle galop met ons mee (of, nou ja, ik weet eigenlijk niks van paarden, misschien sjokten ze gewoon een beetje door de wei).

Wat wil een mens nog meer?

Eindelijk heb ik op het bruggetje bij Bartlehiem gestaan. Echt om de hoek bij het wisselpunt. Helaas is het inmiddels te donker voor een foto

Bij het bruggetje moet je meteen bb-uit. “Dat weet je toch, dat ís Bartlehiem.” En dat deed Gyas dus niet. En die lagen voor in de open categorie (de mannen dus). Zo verlies je een wedstrijd. Echt sneu. Aengwirden ging er hard aan voorbij.

Maar de race is nog lang.. heel lang.

Ik stond behoorlijk zenuwachtig op de kant – dat is gelukkig na een keertje roeien wel minder. Nog vijf te gaan.

We gaan hard en wisselen stuivertje met de ploeg van de ARC (met nummer 4), die direct achter ons gestart is, ingehaald heeft en waar we nu weer voor liggen. Wetterwille, met nummer 10, ligt een stukje verder achter maar die gaan ook hard. En zijn ook mixed.

Op de tracker-site lijken ze allebei netto op ons voor te liggen, maar we vragen ons af of dat klopt. Ook omdat er dan twee ploegen van zes personen sneller zouden zijn dan wij.

Helemaal vooraan is het ook spannend, de gedoodverfde winnaars (de Aengwirden-combi) zijn inmiddels ingehaald door Gyas, die met nummer 2 varen.

Geen idee of dit panorama overkomt, maar de Prinsentuin is altijd feest. Dit jaar hebben ze zelfs een drijvende fanfare.

😃

dan kun je hier kijken. We hebben startnummer 3.

Een tas met kleding, een tas met eten en een tas voor de lange pauze. Dan een schema..

Wie zit wanneer in welke auto.. en vooral: welke tas heb ik wanneer nodig en in welke auto. Elfsteden is puzzelen en naarmate de vermoeidheid vordert is vooral dat een opgave.

Ons sterrenteam van dit jaar bestaat uit

Adriaan – de Einstein van de ploeg. Legde voor het eerst het verband tussen massa en tijd. Roeit met Ellen.

Antoinette – is de favoriete stuur van Roel en Maartje op Abcoude-Amsterdam, en was bereid ook wat langere stukken te doen.

Bart – eet het meest van allemaal. En daarna gaat ‘ie knetterhard roeien, met Maartje.

Benno – creatief brein. Interviewt nu Rosalinde en heeft de shirts ontworpen.

Ellen – heeft de breedste schouders van allemaal. Is bovendien wereldkampioen samen met Adriaan, met wie ze ook roeit.

Erik – buitenlid. Had er een familievete voor over om met Geertje (en ons!) mee te doen. Zijn achternaam is niet Capuletti, maar het was minstens zo dramatisch.

Geertje – toproeister die we dit jaar eindelijk weer eens wisten te strikken – mits ze met Erik mocht roeien. Dat mocht.

Isabelle – stuurt. Vorig jaar stuurde haar dochter, we besloten het binnen de familie te houden.

Jeanne – OpperHoofd Pannenkoeken. Roeit samen met Benno.

Johan – is bij wijze van voorbereiding begonnen aan een carrière als buschauffeur.

Maartje – eigenaar van de rol geel tape. Roeit met Bart.

Nienke – blij ei. Roeit met Roel en heeft bovendien de stempelplank geknutseld.

Roel – heeft de boot ook dit jaar weer nóg perfecter geprepareerd.

Rosalinde – roeit niet, maar houdt wel van autorijden. Chef tijdwaarneming.

Steven – Elfstedenmastodont en stempelassistent. Bestuurt de auto met de riemen op het dak.

Vooraf eten we samen. Dit keer wraps, couscoussalade, champignonbroodjes, superpannenkoeken en linzensalade (met en zonder feta). Eten is alles met zo’n marathon. Zeker voldoende, maar niet te veel, want dat komt je neus uit. En ook koolhydraten, maar nu voor de verandering graag snel verteerbaar.

Na de tweede etappe (ongeveer) stopt (bij mij althans) de spijsvertering. Dan lukken alleen vloeibare koolhydraten nog. Het is dus zaak om te zorgen dat je op tijd locked and loaded bent.

Dat lijkt gelukt, het meeste is verdwenen..

Wat hebben we weer een topploeg dit jaar! Nieuwste aanwinst is Rosalinde, een goede vriendin van Maartje. Onderweg naar Friesland is het een goede gelegenheid Rosalinde beter te leren kennen.

1. Waar ken je Maartje van? – ‘Van de middelbare school in Amsterdam. We waren 12 jaar en fietsten samen naar school. Maartjes record lag op 18 min, het mijne op 16 min.’

2. Wat doe je in het dagelijks leven? – ‘Ik werk voor de gemeente Amsterdam, directie p&o. Ik heb een tweede carrière als operazangeres. Ik heb een voorliefde voor het Hoogromantische repertoire’. (wauw!)

3. Wat is je gezinssituatie? – ‘Ik woon samen met mijn vriend Jorrit. Hij gaat volgend jaar naar Bremerhafen dus dan gaan we latten.’

4. Wat vind je van roeien? – ‘Ik heb dat nog nooit geprobeerd. Ik heb meer met kanoën.’ (Dat is dan weer jammer 😉 )

5. Wat ga je doen in de RIC Mix? – ‘Ik ben de chauffeuse van auto 2. En ik ben Chef Tijd. Dat betekent dat ik na elke wissel de tijd op de app zet. Kijken of we op schema lopen.’

De kaarten en het laserzwaard hebben we niet meer nodig! We laten ons leiden door deze prachtige sirene. Welkom bij RIC Mix, Rosalinde!

Een tijdje geleden ging het over niks anders, maar nu hoor je er eigenlijk weinig meer over, over “normen en waarden”. Maar ze zijn er nog wel degelijk. En ze verschuiven. Zo dacht ik 20 jaar geleden: een mobiele telefoon, dat ga ik toch echt nooit doen. Maar nu vind ik het toch wel gemakkelijk.

Zo vonden wij het vroeger altijd heel stom als we mensen met riemen op het dak van hun auto zagen rondrijden. Als je dan een riem brak dan gebeurde dat natuurlijk nooit op de plek waar die auto was. Nee, wij namen onze reserveriemen mee in de boot. Maar toen Adriaan ons voorrekende dat we echt minuten sneller zouden zijn met riemen op het dak, waren we om. En zeg nou zelf: dit ziet er toch onwijs cool en stoer uit.

In de rode bus onderweg naar Leeuwarden. Johan is onze grote chauffeur.

Roel liet al zien hoe de voorbereiding er bij hem thuis uitziet: als een man cave on steroids.

Bij mij is het nu een gigantische broodjesbroedkamer. Met een rol geel tape, om te bewijzen dat het écht mijn huis is.

Er zijn wel degelijk grote innovaties dit jaar. Zo hebben we op voorstel van Adriaan besloten om de reserveriemen niet meer mee te nemen in de boot. Scheelt minimaal twee kilo.

Voor de “hot stand-by” GPS hebben we nu een extra houdertje zodat de stuurlieden hem gewoon kunnen gebruiken. Voorheen lag hij uit het zicht in een waterdicht tonnetje. Nu kun je de twee schermen op twee verschillende zoomniveaus zetten voor nóg beter overzicht.

En dan de accu’s. Hiervoor hadden we al een aantal jaren twee kleine loodaccu’s. Samen toch 2,8 kilo. Alweer volgens Adriaan moest dat veel lichter kunnen. Daarom heb ik deze accu’s vervangen door een 5200 mAh 3S LiPo-accu van 340 gram. Vanaf gisteravond heb ik de volledige technische installatie getest:

• schijnwerper (één uur aan),
• pompjes (ook één uur, met tussenpozen),
• tracker-telefoon (onafgebroken aangeschakeld, met GPS-functie geactiveerd) en
• één GPS permanent aangeschakeld (de andere GPS sluiten we aan op een eigen voeding).

Na 18 uur gebruik heb ik de spanning gemeten uit de accu: nog steeds 11,1 volt; precies het nominale voltage. Test geslaagd.

Nog een verbetering. Om de boot van de kant weg te duwen na een stempel of een wissel gebruiken we altijd twee speciale lange stokken: de “uitzetbomen”.  Na bestudering van de verschillende wisseltechnieken van andere ploegen heb ik geconcludeerd dat die ook beter konden, en ik heb een nieuwe constructie gemaakt. De epoxy moet nog een beetje uitharden, maar binnenkort hoop ik hiervan een foto te kunnen tonen…

Wat is het toch fijn om een nerd te zijn! Dan vind je het namelijk leuk om met dit soort dingetjes te fröbelen.

De test-opstelling. De pompjes stonden aanvankelijk natuurlijk in een emmer water, voor een realistische test

Ik heb de website alvast afgestoft en onder een nieuwe domeinnaam gehangen. Helaas was “ric.mix” niet beschikbaar (want “.mix” is geen TLD… Waarom eigenlijk niet? ICANN, doe er iets aan!) en daarom is het “ricmix.rocks” geworden. Denk er bliksemschichten bij.

We-hebben-gewonnen!! Deze foto was de beste jubelfoto die ik er uit kreeg. Maar we zijn wel blij! Alleen ook behoorlijk gesloopt. Verzengende hitte en storm tegen maakte de laatste etappes tot de zwaarsten. Maar tof was het wel!

En nu storten we in. Benno haalt de biertjes en dan vallen we een voor een om.. hopelijk niet voordat we in een auto terug zitten. 

Prijsuitreiking om half vier op Wetterwille. Komt dat zien.

Leuk man, zo’n hartslagmeter. Krijg je op een dag als deze echt hele toffe grafiekjes van. Ik <3 grafiekjes.

Het is allemaal weer ongelooflijk vertrouwd. De bus en alle auto’s zijn omgetoverd in puinhopen, alles plakt van zonnebrand en vette chipshanden, maar deze keer voelt het goed. Het scheelt gewoon dat we eerste liggen in de mix.

In Franeker lagen we zeven minuten voor op onze concurrentie, de Duitsers. Dat gaan we niet meer afgeven. Dat weten wij, dat weten zij, blijkens het applaus dat we in Franeker kregen van hun aan de kant staande wisselploeg.

Nog ongeveer drieëneneenhalve etappe… En ze zijn kort dit jaar.

Mirjam en Roel zijn aan hun laatste etappe begonnen. Met een leuke verrassing, want Jeanne en Benno kwamen vlak vóór ploeg 45 aan bij het wisselpunt. Zij wisselden daar niet, dus ze zijn ons weer voorbij gevaren, maar ze zijn dus in zicht. En die Duitsers liggen nog steeds 7 minuten achter ons. Dat is niet veel, maar ze hebben steeds minder tijd om nog in te lopen.

Dus ja, het is warm en we hebben inmiddels vrij harde tegenwind maar het gaat goed!

Het nadeel van embeddend journalism is dat de journalist in kwestie bij één van de strijdende partijen is ondergebracht. En dan loop je dus het risico dat de informatie die je krijgt gekleurd is. Of dat onprettige of genante gebeurtenissen buiten beeld blijven.

Zoals de plons die Tarcis maakte bij de stempelpost in Workum. Kopje onder. Hij werd er door vriendelijke Duitsers uitgevist, onder toeziend oog van de ehbo’er ter plaatse.

Dus wij roeiden er hard van weg.

Zo ziet Adriaan er uit als hij 1 seconde wakker is. En ik na een nacht van 1:45 min. Maar geslapen joh! Als een roosje. Wat een goed idee die lange rustpauze. En dan wakker worden. Met dit uitzicht. Ik <3 Friesland.

maar we hebben hem wel stevig vast nu.

Op de Elfstedentrackingsite hebben we geen bolletje meer (de trackertelefoon is uitgevallen – die ligt nu energie op te doen) maar er is ook, vrij goed verborgen, een doorkomsttijdentabel op de stempelposten te vinden. En daar zie je dat we in Sneek nog een stukje achter die Duitsers lagen, maar op weg naar IJlst anderhalve minuut hebben gewonnen (ik ben benieuwd wat daar gebeurd is – van Sneek naar IJlst is een kwartiertje roeien) en daarna zijn we gestaag verder uitgelopen. 

Bij onze laatste wissel, vlak voor Hindeloopen, was het verschil al 7 minuten. En nu gaan Bart en ik de boot weer in.

Aankomen, uit-, instappen, riemen in de hand en doooorrrrr!!! En dat alles binnen een minuut!

Bart en ik hadden onze lange pauze: na onze vorige roeibeurt zijn we in de Enorme Volvo van Jurian gestapt en zijn, nadat Bart ontdekt had hoe de auto werkte, een heel end doorgereden, naar een prachtig stukje Friesland: een doodlopend weggetje pal langs de vaart.
Daar hebben we de auto aan de kant gezet, de stoelen omlaag gedraaid en onze ogen dichtgedaan. Een kwartiertje geleden ging de wekker: we lopen nog steeds een beetje achter op ons (blijkbaar woest-ambitieuze) schema, dus we hebben nog even de tijd om rustig wakker te worden.

Toen keek ik naar de doorkomsttijden. Eerst scheef (o, kut, we liggen een kwartier achter die Duitsers) en toen iets beter (nee, wacht, er zit een andere ploeg tussen inmiddels, maar we liggen nog steeds anderhalve minuut voor!). En ineens was ik weer helemaal wakker en had ik helemaal zin in een kopje thee en een klein ontbijtje. Klein, want dan lust ik ze rauw!

Het is lekker warm (waarom overwoog ik een shirt onder dat pakje net? – mijn hersenen waren een beetje zenuwachtig) en we zitten snoeihard te roeien. Bart en Margriet hebben die Duitsers ingehaald en daarna zijn ze ook bij onze wissels niet ver weg meer geweest. En nu lijken we steady op ze uit te lopen.

En we hebben allemaal een keer geroeid nu. De schema’s lopen, iedereen lijkt steeds te weten wat ‘ie moet doen en waar ‘ie moet zijn en daardoor zakken de zenuwen ook weer een beetje.

Dat is fijn, want dan komt weer bovenaan te staan dat het zo ontzettend cool is, dit! 

De eerste boot is RIC, de tweede boot is de geduchte concurrent, een Duitse ploeg​​.​

Okee, onze voorbereiding is geweldig en onze uitrusting nog beter. Maar ook hier blijk je altijd nog een baas boven baas te hebben. Kijk wat een coole wisselpuntherkenningspijl Theo hier vasthoudt!

De eerste wissel ging een beetje houterig, maar we hebben zojuist de tweede gehad en die ging prachtig soepel.

En dat is mooi, want daardoor kwamen we nog dichter achter ploeg 2 te liggen. Dat zijn de Duitsers die vorig jaar van ons gewonnen hebben. Dus die willen we halen. Hopelijk regelen Bart en Margriet dat nu.

Achter ons ligt ook nog ploeg 7, de mixploeg van de ARC. Die lijken ook snel. Ach ja, we gaan het zien. Bart en ik zijn er klaar voor. Alhoewel… shirt of geen shirt, dat is de vraag…

Op de officiële Elfsteden Roeimarathon Trackersite:

Tracker

Koppel 5 roeit naar de start. Jeanne en Benno zijn op weg naar de Prinsentuin. 

T giet oan!

In dit zennmoment is er zelfs nog tijd voor liefde.. 

210 km door Friesland, geen of weinig nachtrust, blaren, pijn in je lijf, een knoop in je maag. 3 dagen revalideren. 

Waar heeft iedereen het toch over? 

Ik lig hier echt prima uit te buiken na een meer dan fatsoenlijke maaltijd, terwijl de rest naar de stuurliedenvergadering is. 

Toen ik vanochtend om kwart over vijf wakker werd dacht ik ‘nou ja, dat moet morgen ook’. En toen ging ik nadenken over of ik niet tóch ook een jasje mee moest. En misschien toch ook een lange broek? Je weet maar nooit tenslotte.
Later op de ochtend bedacht ik dat ik écht geen drie thermobroeken mee hoef. Ondanks dat op mijn spullenlijstje van twee jaar geleden stond ‘2 lange thermobroeken (dat was er minstens één te weinig)’. Want bovenaan dat lijstje staat ‘2015 – miezerige regen en koude wind’. En vorig jaar stond er ‘3 lange thermobroeken (niet gebruikt)’.

Leo wist me te vertellen dat dat een teken is dat je nog slaapt. Je hersenen zijn dan half wakker: het piekerstuk is wakker en het relativerende, logisch nadenkende stuk slaapt nog.

En dat klinkt heel bekend: zo halverwege de nacht (of: halverwege de eerste etappe) verdwijnt de ratio langzaam uit beeld. En neemt het primaire systeem het over.

Dus onthoud: als we hersenloos aan het beuken zijn, dan slapen we eigenlijk!

Het gaat beginnen. Om 15:00 vertrekken vanaf RIC. Een beetje zenuwachtig gekakel, een hal vol tassen en heel veel goede zin. 

Tijdens een onderneming als deze is het niet alleen belangrijk dat je zelf in topvorm bent. Je bent tenslotte niet alleen op de wereld, en voor een expeditie als deze zal het nodige moeten wijken. Daarom is het zo belangrijk dat ook het thuisfront snor zit.

Zij moeten immers leven met al je getrain, met het feit dat de koelkast de hele tijd leeg is, met dat je vrij weinig andere gespreksonderwerpen meer kent. Met nachtenlang gesleutel aan draaiboeken en wisselschema’s. En, niet in de laatste plaats, met de wetenschap dat je binnenkort een nacht zweterig gaat doorhalen met een woest afgetraind exemplaar van de andere sekse.
En daarom was ik zo diep (ja, bijna tot tranen toe) geroerd, toen ik vanavond thuiskwam en dit cadeautje aantrof.

Uiteraard, élke vrouw zal blij zijn met zo’n prachtige rol geel tape. En elke man ook. Maar het zegt ook iets over hem. Leo snapt mij!

De voorbereidingen zijn in volle gang. Hartige muffins, kwarkbrood en maaltijdsalade. Ik kook me gek. Moet ook wel, want Bart G. gaat weer mee en die verbrandt sneller dan ik kan snijden.

Gelukkig hebben de echt slimme mensen de tactiek en het draaiboek gemaakt. Optimale samenwerking gaat ons dit jaar de snelste tijd ooit opleveren.. 

Het is laat dit jaar, maar we zijn er weer. Een nieuwe ploeg, met oude bekenden en nieuwe gezichten.

Met erg veel nieuws (een nieuwe tactiek, nieuwe functies in de walploeg, eindelijk mijn felbegeerde embedded journalist). Maar ook met een hoop oud vertrouwd spul. Een bus met wifi, gezelligheid, brede schouders en snoeihard roeien. Ik heb er zin in!

Kijk nou hoe cool wij wisselden bij de Galamadammen. En wat het water geweldig mooi was!

We hebben het gered!! Whoopwhoop! Prachtige race, maar Helaas toch onze meerdere getroffen. Wel toptijden gevaren, maar ook tegenslagen gehad.

Dankzij het hoge moraal en het schitterende weer werkelijk een prachtig avontuur gehad. Ik doen het morgen weer.. Of misschien over een weekje?

Het was een beetje husselen, maar uiteindelijk kreeg iedereen zijn partner terug en een andere etappe (of twee) en Maartje -de bofkont- mag er zelfs één extra roeien.

Elfstedenpuzzeltocht is het eigenlijk.

En hoewel de zon hard schijnt zie ik bleke snoetjes klaar staan voor de volgende wissel. Gelukkig hebben de laatste gladiatoren er toch nog zin in.

Persoonlijk heb ik vooral zin in een douche en een IJSkoud biertje..

(Ja, als er zulke headlines op het blog staan wacht ik nog wel even met iets nieuws posten ;))

We zitten inmiddels al in Kimswerd. De zonnebrand is gesmeerd, Eva en Jeanne zijn weer terug en we zijn weer terug naar de oorspronkelijke roeikoppels, zometeen roei ik dus weer een stuk met Benno. Tussendoor heb ik een etappe met Bart geroeid. Ook leuk (al zoog die sloot wel behoorlijk)

Sowieso altijd. Enorm genieten, alleen heb ik nu dus geen tijd meer om te bloggen. Net 4e etappe gevaren en nu snel omkleden om de volgende te sturen.

We kijken een tikje geïrriteerd naar die ploeg 16, die enorm hard aan het varen zijn, en ook een beetje uitlopen. Maar we zagen ze net varen en het zag er niet uit. Dus ik denk dat we nog zeker kansen hebben!

En ondertussen liggen we ook gewoon derde in het klassement.

En Eva is weer vrijgelaten uit het ziekenhuis, de zon schijnt en Benno heeft net wat mooie portretfoto’s gemaakt.

Het is dus ook best goed.

Onze lieve, supergoeie stuur Eva is uitgevallen. Haar astma speelde zo ernstig op dat ze op dit moment naar het ziekenhuis wordt gebracht. Jeanne is met haar mee, dus nu moeten we even kijken wie wie gaat vervangen de komende etappes.

Maar probleempjes zijn er om op te lossen, dus we bedenken nu even hoe.

Er is behoorlijk wat Elfstedenjargon. Hieronder de belangrijkste termen. Heb je nog aanvullingen? Of gebruiken we termen die je niet kent? Meld ze in de reacties, dan leg ik ze uit!

Alternatieve route ook bekend als slechtweerroute. Een aaneenschakeling van oneindig meanderende heen-en-terugtrajecten door het Friese laagland waarbij de te roeien afstand gek genoeg 30 kilometer minder is. En Friesland plotseling maar acht steden blijkt te hebben.

Banaan opoffering, bewijs dat we er echt alles voor doen. Idioom wil je mijn banaan zien?

Blij gezichtsuitdrukking die tijdens de Elfstedentocht vaak te zien is. Als in kijk haar blij op de dijk banjeren.

Blog … dit.

Brandhout oude slechte boten en dito roeiers.

Broodgeur aanwijzing dat je in Sneek bent.

Bus epicentrum van alles.

Donkere nacht Fries natuurverschijnsel waarbij je niets ziet. Maar dan ook echt niets.

Douchespullen op vrijdag al achterlaten in de kleedkamer op Wetterwille.

Elfstedenkruisje bewijs dat de Elfsteden Roeimarathon binnen 24 uur is afgelegd. …met lintje: bewijs dat de Elfsteden Roeimarathon gewonnen is.

Elfstedentocht gebeurtenis waar je meer bagage voor nodig hebt dan voor drie weken vakantie.

Exhibitionisme, Fries de neiging om te pas en te onpas (eigenlijk vooral te onpas) in de openbare ruimte al je kleren uit te doen. Zie ook op z’n Fries.

Fries, op z’n 1) met een raar accent; 2) alles betreffende het toiletteren in de vrije natuur. Zie ook plasgeitenbreier.

Galamadammen syn favoriet wisselpunt.

Golfbreker extra afdichting over de riggers om het Slotermeer te trotseren. Als men denkt dat dat niet voldoende zal helpen wordt de route omgelegd. Zie alternatieve route.

GPS ding dat altijd gelijk heeft. Bij de moderne elfstedenroeimarathon behoren er te allen tijde minstens zes van aan boord te zijn. (Ja, tel maar even.)

Handen objecten die je niet te vaak moet bekijken.

Hoofdlamp hulpmiddel om de donkere nacht te trotseren. Niet te verwarren met laserzwaard.

It Giet Oan het regent aan één stuk door. Ook Fries – het gaat door (ofzo).

Kleiroute benaming voor de omweg die in 2010 geïntroduceerd is waardoor we minder over het Van Harinxmakanaal hoeven te roeien. Sindsdien is de af te leggen afstand tien kilometer meer.

Koffie nooit vijf te gelijk bestellen. Kan enige tijd duren voordat je je bestelling krijgt. Of nooit.

Koningsdag nationale feestdag waarop de Friese beschoeiingen en rietkragen gekeurd worden. Tevens de dag om nieuwe wisselpunten te ontdekken.

Kort 1) streven voor de duur van de wedstrijd; 2) roeitechniek waarbij alleen alleen het effectieve deel van de roeihaal overblijft. Antoniem van sleurhaal (zie onder brandhout).

Krabben techniek waarbij met de ene riem langs de boot en de andere riem normaal geroeid wordt. Wordt in sommige kringen aangeduid als pieterburen – geen mens weet waarom.

Laserzwaard herkennigsmiddel in donkere nachten. Maakt imposant zwoesj-geluid.

Liggen 1) manier om heelhuids onder een lage brug door te komen; 2) bij het wisselen moet één persoon op de grond liggen om de boot vast te houden; 3) kan pas als je weer thuis bent; 4) en traditioneel kun je ook altijd even in de zon liggen bij wisselpunt Berlikum Gernierswei.

Mixploeg ploeg waarin telkens minstens één dame roeit.

Open categorie groep wedstrijddeelnemers waaruit niet altijd een winnaar aan te wijzen is. (Bijvoorbeeld in 2022. Zie ook: mixploeg.)

Oranjekoek smerig roze ding dat na afloop van de Elfstedentocht geserveerd wordt. Kenners zeggen dat het lekker kan zijn – niemand heeft dat ooit waargenomen.

Pannenkoeken voedsel voor overdag, voor ’s nachts en alles wat daartussen zit.

Picknicktafel syn gezelligheid.

Pikhaak middel om boten naar de kant te halen. Niet te verwarren met laserzwaard.

Pizzaplank hulpmiddel bij stempelen. Geen pizza op serveren!

Plasgeitenbreier oudere Friese heer

Praxis tekst op een herkenningsbord bij een grote parkeerplaats.

Reservebankje nog nooit nodig gehad

Reserveriemen vroeger in de boot, tegenwoordig met trots op het dak van een auto

Skiffhead kwalificatiewedstrijd voor de Elfstedentocht. Ongeveer zo lang als driekwart etappe, maar alleen af te leggen.

Stempelpost hiervan zijn er twaalf, want in Woudsend krijg je een stempeltje ter beloning als de bemanning daar correct gekleed gaat. (In dit geval: met een zwemvest aan.)

Suikerbrood kregen we in 2022 als alternatief voor de traditionele oranjekoek (zie aldaar).

Taft afdekking van de voor- en achterkant van de boot. Vroeger elk jaar met een nieuw vrolijk patroon. Tegenwoordig worden oude taften om milieuredenen hergebruikt.

Tape in het verleden hing de boot hiermee aan elkaar tijdens de tocht, maar heden ten dage worden steeds meer herbruikbare materialen gebruikt.

Tempometer altijd minstens drie in de boot hebben.

Toercategorie onduidelijke groep deelnemers die niet aan de wedstrijd meedoen, maar die toch in de wedstrijdresultaten worden opgenomen en daar veel waarde aan hechten. Bijvoorbeeld: “We waren tiende in de toercategorie.” (Zie ook: brandhout.)

Tracker het enige ding dat het ondanks alle voorbereidingen niet doet. Bedoeld om de volgers op de hoogte te houden en tegenstanders te ontmoedigen. Gedeeltelijk te vervangen door blog (zie aldaar).

Tuc te eten in combinatie met drop en pannenkoeken.

Wisselbeker (in de sport) beker die van eigenaar wisselt als er een nieuwe winnaar is. Bijzonderheid: je mag hem alleen even vasthouden tijdens de prijsuitreiking. Vreemd genoeg nooit aanwezig op de wisselpunten.

Wisselbulletin handig document dat voor elk wisselpunt beschikbaar is. Hierin staat exact beschreven hoe alle vervoermiddelen en ploeggenoten op de desbetreffende plaats door elkaar gehusseld moeten worden.

Wisselkrat krat met spulletjes die wel bij het wisselpunt moeten zijn maar niet in de boot. Raakt makkelijk kwijt. (Zie ook: donkere nacht.)

Wisselpunt vooraf vastgestelde locatie waarop het scenario wordt uitgevoerd dat in het wisselbulletin (zie aldaar) beschreven staat. Benodigdheden: boot, bus, laserzwaard, pikhaak, ploeggenoten. Naar behoefte aangevuld met andere elfstedenrekwisieten. Elke deelnemende ploeg is vrij zijn eigen wisselpunten te kiezen.

Zuigsloot aanduiding voor ondiep roeiwater waarin de boot vastgezogen wordt. Als zodanig van toepassing op het grootste deel van Friesland. Opvallende uitzondering: het Van Harinxmakanaal, maar daar klotst het.

Zwette bij nacht mooiste roeiwater ter wereld.

En wij zijn ook ontzettend snel dit jaar.  En dat merk je doordat het nu nog hartstikke donker is terwijl we op het vlotje langs de Luts staan.

Met een zwemvest aan.

Benno is aan het pielen om zijn zwemvest aan te krijgen. En Marcel houdt ons op de hoogte van de verrichtingen van de tegenstand. Dat moet met de trackersite, want er lijkt iets mis te gaan met de doorkomsttijden.

Die Duitse ploeg is sneller. En toen misten we ook nog de knik na Weterwille voor we het Harinxmakanaal op moesten. Dat scheelt minuten. Kunnen we dat nog goed maken?

Gelukkig rijden we nu Snits binnen, is het water een spiegel en was Friesland misschien wel nooit zo adembenemend. Ik *hartje* de Elfstedentocht (stiekem toch).

Zo hee, er wordt hard geroeid in het mixveld dit jaar. Ik zie net dat we bij doorkomst in Dokkum weliswaar op de tweede positie lagen, maar achter ons zitten een paar heel snelle mixploegen. Wij waren daar vierde overall, met voor ons één ploeg in de open klasse (met startnummer 1) en twee mixploegen (nummer 16 en 28). We moeten dus nog even flink aan de bak. Of, nou ja, even…

Hebben we gemist. Nou ja, de hulpploeg voor het in en uitstappen. De roeiers waren er gelukkig wel. Die roeien zo hard en kunnen zo professioneel in-en-uitstappen dat Roel mooi te laat was..

Maar de eerste stempel is binnen!

En nog vier te gaan.. Maar dit was heerlijk! Eén herenploeg gepakt en niet ingehaald door de (heren) ploegen die na ons kwamen.

Prachtig water, een af en toe rochelende Bart achter me. Maar wel voldoening.

En groot applaus van het terras waar driftig gedineerd werd. Als ik ooit niet meer vaar ga ik daar naar de wedstrijd kijken.

Ik mag starten zo, samen met Bart G natuurlijk. Zenuwen slaan toch een beetje toe nu: moet ik nu alweer plassen? Waar zijn m’n handschoentjes (voor de tiende keer)? Zal ik toch een t-shirt aantrekken? Enfin: alle bekende signalen dat je toch een beetje zenuwachtig bent..

We zijn niet alleen via dit blog te volgen, maar ook via onze GPS-tracker.

Je vindt alle informatie hier: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/

De mobiele versie van de trackingsite is niet al te gebruikersvriendelijk, maar dit is hem: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/?mode=mobile.

En dit is de desktopversie: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/?mode=default

Deze is dus niet zo heel handig te gebruiken op je telefoon, maar dit is wel de enige plek waar je de doorkomsttijdentabel kunt vinden. Dat is handig als de tracker uitvalt, of als de tegenstanders geen tracker (meer) hebben. Vink daarvoor bovenaan het hokje ‘doorkomst tijden’ aan.

De brandstof zit er in. In 10 minuten bijna alles op. Zelfs al aan Jeannes reservevoorraad pannenkoeken begonnen. Hopelijk hebben we genoeg eten mee. 😉

op het droge

De heenreis was zo voorbij. Gezonde spanning zorgt voor een heerlijk kippenhok.. Laten we er niet aan denken dat we nog 24 uur moeten.

Er zijn twee soorten wedstrijden: wedstrijden waarvan alle partijen weten dat ze eraan meedoen, en privé-wedstrijden, waar iedereen aan meedoet, maar niet iedereen dat weet.
Uiteraard zijn we hier om de snelste mixploeg te zijn. Dat doel hebben meer ploegen. Maar er zijn meer doelen die we willen halen.
Bijvoorbeeld

• Het mooiste taftzeiltje. Met een taftzeiltje dekken we de voor- en de achterkant van de boot af, zodat er geen golven de boot in kunnen slaan. Dat afdekken is verplicht, maar wij willen niet alleen afdekken, het moet ook móói. Anne heeft onze inzending voor deze wedstrijd verzorgd:
• Het leukste ploegshirt. Die wedstrijd hebben we al zo vaak gewonnen, dat we dit jaar een keer overslaan.
• De doorwrochtste voorbereiding. Die winnen we. Tenminste, ik ben tijdens onze Friese verkenningstochten nog nooit een tegenstander tegengekomen.
• De breedste schouders. Deze behoeft geen uitleg, toch?
• De meest technologische ploeg. Ja, we hebben één of twee nerdige types in de ploeg en dat zullen we weten ook. Dus onze boot-elektronica is modulair (ik weet ook niet wat dat is, maar het klinkt goed), onze bus heeft wifi en we hebben verreweg de meeste gps-apparaten van het hele veld. Over de hoeveelheid smartphones, tablets en andere computers wil ik al helemaal niet nadenken. En als dat allemaal niet genoeg blijkt, hebben we nog een geheim wapen. Ik heb een infraroodthermometer bij me.

Boekweit mugcake

Elke goede race begint met een goed ontbijt: Power to the legs! Boekweit mugcake met blauwe bessen en kwark. Friesland: ik kom eraan!

We hebben een team compleet, er wordt nu aan de boot gesleuteld, er schijnt een prachtig taftzeil te zijn, de rol geel ducktape ligt klaar en mijn roeipakjes zijn gewassen. Tijd dus om het Elfstedenblog weer uit de mottenballen te halen!

Nog één nachtje slapen en dan is het weer zover!

We waren dan wel niet zo bloggerig, maar wel fotoïg!

De boot is er klaar voor! (nu heeft ‘ie nog een boegbal – dat veranderde onderweg.)

Lekker in het zonnetje eten

De brug (of heet het commandocentrum van een roeiboot niet zo?)

Erik-Jan en Jeanne vertrekken met Sandra aan het roer naar de start.

Zie hier het verloop van wissel 1:

Ze zijn er bijna!

Bart en Annouka komen eraan!

Boot binnenharken, roeiers eruit

Andere roeiers erin en…

gaan met die banaan!

Marcel had het zwaar!

Check die vrolijke taften!

Zo ik heb net mijn 4de etappe gedaan samen met Roel en Mirjam (als stuur). Pff dat was wel zwaar, we liepen weer in op een Belgische ploeg uit het open veld. Nu gelukkig iedereen nog maar een keer en dan mogen we douchen!

Tot nu toe vind ik deze Elfstedentocht echt helemaal geweldig! Het is mijn eerste en zeker niet mijn laatste.

Wie aan Friesland denkt, denkt in eerste instantie zelden aan zon en andere fleurigheid. Nee, dan gaat het over beijsde snorren en beerenburg. Dus op een bepaalde manier voelt het wel authentiek nu. Grijs, grauw, mistflarden en regenwolken, wind en af en toe een golf die over je hoofd slaat.

Qua stand liggen we nog steeds vijfde overall, met maar een paar minutenverschil  met de ploeg van Orca. Die regelmatig varen met een koppel van twee enorme heren. En dat mag, sinds dit jaar, niet meer in de mixklasse. En er staan ook steeds kamprechters op de kant, die controleren of er wel dames roeien. Dus misschien liggen we toch niet zo tweede als het lijkt.

Ja, het Slotermeer was zwaar. Ja, Orca ligt weer op ons voor. Ja, het is begonnen te regenen. Maar: de vlotjes op de Luts, die zijn er nog. Komt het toch nog goed!

Onze tracker is uitgevallen. Jammer, maar niet getreurd: op https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/23/elfstedenroeimarathon-2015/?mode=default vind je ook een tabel met doorkomsttijden op de stempelposten. We lagen bij IJlst vijfde overall, met twee minuten voorsprong op de mixploeg van Orca. Andere mixploegen liggen daar ver achter.

Het ziet er dus goed uit!

We zijn lekker bezig. Jeanne en Erik-Jan zijn naar het wisselpunt in Leeuwarden aan het roeien. Zij zijn het laatste koppel, daarna hebben we een rondje gehad.

We liggen nu vierde, achter drie herenploegen. Er ligt een ploeg van Orca vlak achter ons, maar die zijn gesignaleerd met twee roeiende heren. En dat mag, sinds dit jaar, niet meer in de mixklasse.

Wat er verder in ons veld gebeurt is een beetje onduidelijk. Om de spanning er in te houden startte eerst de top-10 van vorig jaar uit het herenveld, daarna de top-3 uit het mixveld en daarna de snelste dames van vorig jaar.  En dan alle andere heren, en dan pas de rest van de mix. We hebben dus alleen de twee ploegen die in onze buurt gestart zijn in beeld, de rest ligt minstens tien minuten achter ons.

We gaan eens kijken naar de doorkomsttijden.

Het eerste paar met Bart en Annouka is onderweg.

Ondertussen werkt de wifi in de bus! Hoera!

We zijn onderweg. Met z’n negenen in een grote fijne bus. Aan de oppervlakte is het rustig, er wordt een beetje gekeuveld en naar buiten gekeken. Maar dat is maar schijn. Want onderhuids heerst blinde paniek. 

We krijgen het wifi niet aan de praat.

Nu het erop lijkt dat we als ploeg compleet zijn wordt het tijd dat ik me met andere dingen ga bezighouden. De technische installatie bijvoorbeeld. En dan heb ik het over de boot, niet over de bus. Die is met on-board wifi namelijk al helemaal compleet.

In de boot installeren we de volgende technische installatie:

• navigatieverlichting voor en achter
• schijnwerper voorop
• tracker zodat de supporters ons online kunnen volgen
• boord-GPS (en een reserve, deze staat hot stand-by en is dus per direct inzetbaar)
• twee lenspompjes
• schakelpaneel waarmee de stuur de schijnwerper en de pompjes kan bedienen
• dubbel uitgevoerde 12V-voeding.

Dit zit allemaal in waterdichte (IP67) montagedozen. De kabels worden met waterdichte stekkers met elkaar verbonden waardoor een herbruikbaar modulair systeem ontstaat dat heel betrouwbaar is.

De tracker geeft om de paar seconden zijn positie door aan de website van de ESRM (klik rechtsboven op Tracking & Tracing), zodat je precies kunt zien hoe we in het veld liggen ten opzichte van de concurrentie, mits die ook een tracker aan boord heeft en mits die tracker niet is uitgevallen. De tracker is niet verplicht voor het mixklassement en het is even afwachten wie er allemaal één heeft.

Omdat wij niet over één nacht Elfstedenijs gaan hebben we op onze eigen tracker nog een extra tracking-app geïnstalleerd. Als de officiële ESRM-app het laat afweten dan weten wij nog waar we zijn via https://www.greenalp.com/RealTimeTracker/index.php?guestmode=1&viewuser=ricmix. Op alles voorbereid, denken we nu.

Ik twijfelde een beetje. Ga ik dit jaar weer over de Elfstedentocht bloggen? Ik heb dat inmiddels een paar honderd keer gedaan, en zo langzamerhand heb ik, zou je zeggen, alles wel een keer gezegd. En jullie weten inmiddels alle ins en outs.
En toen zag ik Roels mail met de eerste versie van het draaiboek. En zijn handige wenken en tips. En vier woorden. Vier woorden die mij subiet over de streep trokken. Wifi in de bus.

Dus daar zijn we weer. Want ook dit jaar zijn er ongetwijfeld weer genoeg spannende avonturen die we direct moeten delen.

We zijn er. Bart en ik hebben de finish-etappe gedaan, een ware toer op een enorme klotsbak van het Van Hrtinxmakanaal en door Leeuwarden. Het krioelde er van de pleziervaart, en het was überhaupt al niet zo makkelijk meer.

Bart is er moe van geworden:

In de op-twee-na laatste wissel werden we ineens nog ingehaald door de heren van Daventria. Dat hebben we vervolgens weer ruimschoots rechtgezet.

We zijn dus tweede geworden in het mix-veld, en vijfde overall.

Bijvoorbeeld als je tijdens de Elfstedentocht voor oldtimers aan het roeien bent, en het zo weet te timen dat je in een stortvloed aan oude auto’s en motoren (en een brandweerauto!) terecht komt.

Of als je Franeker mag roeien, en daar de Friese Dromedaris tegenkomt.

Of überhaupt, als je met stralend weer door Friesland vaart, met een oneindige voorraad tuc, drop en andere vage snaai.

En soms zit het tegen. Als je over een smallle, haaksbochtige, ondiepe ***sloot vaart en er een enorme plezierschuit voor je ligt. Die aan de kant wil noch kan. Dan lig je ineens minutenlang spoelhalen te maken. En heeft Rijnland daar helemaal geen last van. Hadden zij dus weer geluk.

En dan is het ineens kwart voor negen, heb je Hindeloopen gehad (met al het smalle water met krabben en slippen van dien) en zijn we al door Workum heen.

Het zonnetje is gaan schijnen, de korte broeken en de schouderpatsende hemdjes zijn uit de tassen gekomen. We moeten wel steeds meer opschieten: de etappes worden (gelukkig!) naar het einde toe korter.

We liggen nog steeds tweede in het mix-veld, achter de ploeg van Rijnland. Maar: hun voorsprong is maar een minuut of zes, daarna tot drie teruggelopen en nu weer ruim vier. Het kan dus; we hebben nog negen etappes te gaan om ze alsnog in te halen!

En toen kwam de zon alweer op. Prachtig Friesland. Bart en Teuntje, gestuurd door Geertje.

De Luts is een in Elfstedenkringen wereldberoemd water. Smal, ondiep, met aan beide kanten begroeiing, waardoor het lijkt of je door een groene tunnel vaart.

En in de Luts ligt mijn lievelingswisselpunt. Een idyllisch, lief maar verraderlijk vlotje: het is prachtig, maar het komt en gaat. Zoals het het vlotje uitkomt.

Het liefst had ik er gewisseld, maar misschien was dit nog wel beter: met droge kleren aan een pannenkoek eten aan de Luts!

Terwijl Johan en Nienke aankwamen.

is het mooiste roeiwater dat er is. En daar roeiden we dan nog niet eens. Maar mooi was het!
Mistig ook, Eva zag de bruggen en de tegenstanders maar nauwelijks, en toch stuurde ze er steeds netjes omheen. En als wij de slag te pakken hebben, dan gaat die boot, nou ja, als de bliksem.

Rijnland ligt inmiddels een paar minuten voor ons. Maar goed, Teuntje en Bart zitten nu in de boot, en daarna hebben we nog 18 etappes te gaan. Tijd zat dus nog, om ze met huid en haar op te vreten!

En ondertussen stert de hemel, klappertanden wij, kwaken de kikkers en dronken de Friezen.

Nu zijn we eindelijk bijna aan de beurt. Bart en ik zijn ploegje 5: we hebben de boot naar de start opgeroeid en er daarna niet meer in gezeten.
We liggen er goed voor, ploeg 46 lijkt onze belangrijkste tegenstander, die liggen een heel klein stukje op ons voor.

Nu wachten we op Steven en Jeanne. We staan op een prachtig vlotje in een mistig, donker waterig landschap. Er hangt een laagje mist en er kwaken kikkers. Mooi!
Als het niet zo donker was had ik er voor jullie een foto van gemaakt.

Mn elfsteden-roei-doop. “Tja, dan zit je in die boot en dan ga je gewoon”, zei Johan achter me. En dus gingen we. Tempootje 29 /30, lekker draaien. Langzaam kwamen ze dichterbij, maar ze laten komen was geen optie.
Lekker geroeid, dat wel.
En dan de beloning: die prachtige zonsondergang. #zucht

De organisatie van de Elfstedentocht heeft dit jaar twee versies van de live tracker; op https://elfstedenroeimarathon.nl/toer/21 vind je een link naar de desktop- en één naar de mobiele versie.

Daarnaast, omdat meer techniek altijd beter is, hebben wij ook onze eigen tracker. De officiële tracker viel vorig jaar af en toe weg, of de site deed het niet. Dus om te weten waar onze ploeg is, hebben we ook onze eigen tracker draaien. Sommige ploegen vinden onze voorbereiding overdreven. Snapt u dat nou (en dan zwijg ik nog over de twee gps’en aan boord, het bataljon iPads, de koelboxen, de raketlanceerinstallatie…)

Nienke is gefinisht:

De start wordt elk jaar gedaan door een hoogwaardigheidsbekleder van onbekend allooi (de secretaris van de griffie van het interdepartementaal overleg IJlst en omstreken, ofzo), maar dit jaar was het een schaatsstarter. Die waarschijnlijk ook wel inzag dat dit zijn enige reële kans op een Elfstedenstart is.
Hij hield zijn speech gelukkig kort en begon bovendien te vroeg.
Johan en Nienke lieten even goed zien hoe dat moet, lekker doortrappen en gaan met die banaan.

En inmiddels zitten we met de rest van de ploeg in Tergracht, in de tuin van een aardige boer, het hartstikke gezellig vindt, al die wisselende ploegen.
En niet alleen de boer vindt het gezellig; het wisselkrat heeft vriendjes gemaakt.

De eerste ploegen zijn al langsgeweest, Bart en Teuntje moeten zo in de boot.

En hier was die rol tape was dus hiervoor:

Zijn we niet leuk in thema?

Dit is wel heel sjiek. Met een flink deel van de ploeg ’s middags pas op RIC verzamelen en naar Friesland gereden worden, terwijl de vooruitgeschoven posten (Bart, Bart en Roel) ’s ochtends al naar Leeuwarden zijn gereden en daar de boot al aan het prepareren zijn.

Over een half uurtje zijn wij er ook, dan begint het feest écht!

Zo we zijn onderweg… Na een discussie of we over de Afsluitdijk gaan of door de polder I.v.m. een file bij Joure door opruimwerkzaamheden na een ongeluk is er gekozen voor: de afsluitdijk. We zitten met z’n 9 dus een stem is altijd doorslaggevend. Moeten er geen onthoudingen zijn!

Dit is de route die we gaan varen – 208km in totaal:
Lees verder →

Vanmorgen met Bart de boot afgesteld en hij is inderdaad gemillimeterd. Daarna hebben we hem schoon gemaakt en op de botenwagen gelegd. De boot is er klaar voor! Jullie ook?