We-hebben-gewonnen!! Deze foto was de beste jubelfoto die ik er uit kreeg. Maar we zijn wel blij! Alleen ook behoorlijk gesloopt. Verzengende hitte en storm tegen maakte de laatste etappes tot de zwaarsten. Maar tof was het wel!
En nu storten we in. Benno haalt de biertjes en dan vallen we een voor een om.. hopelijk niet voordat we in een auto terug zitten.
Prijsuitreiking om half vier op Wetterwille. Komt dat zien.
Leuk man, zo’n hartslagmeter. Krijg je op een dag als deze echt hele toffe grafiekjes van. Ik <3 grafiekjes.
Het is allemaal weer ongelooflijk vertrouwd. De bus en alle auto’s zijn omgetoverd in puinhopen, alles plakt van zonnebrand en vette chipshanden, maar deze keer voelt het goed. Het scheelt gewoon dat we eerste liggen in de mix.
In Franeker lagen we zeven minuten voor op onze concurrentie, de Duitsers. Dat gaan we niet meer afgeven. Dat weten wij, dat weten zij, blijkens het applaus dat we in Franeker kregen van hun aan de kant staande wisselploeg.
Nog ongeveer drieëneneenhalve etappe… En ze zijn kort dit jaar.
Mirjam en Roel zijn aan hun laatste etappe begonnen. Met een leuke verrassing, want Jeanne en Benno kwamen vlak vóór ploeg 45 aan bij het wisselpunt. Zij wisselden daar niet, dus ze zijn ons weer voorbij gevaren, maar ze zijn dus in zicht. En die Duitsers liggen nog steeds 7 minuten achter ons. Dat is niet veel, maar ze hebben steeds minder tijd om nog in te lopen.
Dus ja, het is warm en we hebben inmiddels vrij harde tegenwind maar het gaat goed!
Het nadeel van embeddend journalism is dat de journalist in kwestie bij één van de strijdende partijen is ondergebracht. En dan loop je dus het risico dat de informatie die je krijgt gekleurd is. Of dat onprettige of genante gebeurtenissen buiten beeld blijven.
Zoals de plons die Tarcis maakte bij de stempelpost in Workum. Kopje onder. Hij werd er door vriendelijke Duitsers uitgevist, onder toeziend oog van de ehbo’er ter plaatse.
Dus wij roeiden er hard van weg.
Zo ziet Adriaan er uit als hij 1 seconde wakker is. En ik na een nacht van 1:45 min. Maar geslapen joh! Als een roosje. Wat een goed idee die lange rustpauze. En dan wakker worden. Met dit uitzicht. Ik <3 Friesland.
maar we hebben hem wel stevig vast nu.
Op de Elfstedentrackingsite hebben we geen bolletje meer (de trackertelefoon is uitgevallen – die ligt nu energie op te doen) maar er is ook, vrij goed verborgen, een doorkomsttijdentabel op de stempelposten te vinden. En daar zie je dat we in Sneek nog een stukje achter die Duitsers lagen, maar op weg naar IJlst anderhalve minuut hebben gewonnen (ik ben benieuwd wat daar gebeurd is – van Sneek naar IJlst is een kwartiertje roeien) en daarna zijn we gestaag verder uitgelopen.
Bij onze laatste wissel, vlak voor Hindeloopen, was het verschil al 7 minuten. En nu gaan Bart en ik de boot weer in.
Aankomen, uit-, instappen, riemen in de hand en doooorrrrr!!! En dat alles binnen een minuut!
Bart en ik hadden onze lange pauze: na onze vorige roeibeurt zijn we in de Enorme Volvo van Jurian gestapt en zijn, nadat Bart ontdekt had hoe de auto werkte, een heel end doorgereden, naar een prachtig stukje Friesland: een doodlopend weggetje pal langs de vaart.
Daar hebben we de auto aan de kant gezet, de stoelen omlaag gedraaid en onze ogen dichtgedaan. Een kwartiertje geleden ging de wekker: we lopen nog steeds een beetje achter op ons (blijkbaar woest-ambitieuze) schema, dus we hebben nog even de tijd om rustig wakker te worden.
Toen keek ik naar de doorkomsttijden. Eerst scheef (o, kut, we liggen een kwartier achter die Duitsers) en toen iets beter (nee, wacht, er zit een andere ploeg tussen inmiddels, maar we liggen nog steeds anderhalve minuut voor!). En ineens was ik weer helemaal wakker en had ik helemaal zin in een kopje thee en een klein ontbijtje. Klein, want dan lust ik ze rauw!
Het is lekker warm (waarom overwoog ik een shirt onder dat pakje net? – mijn hersenen waren een beetje zenuwachtig) en we zitten snoeihard te roeien. Bart en Margriet hebben die Duitsers ingehaald en daarna zijn ze ook bij onze wissels niet ver weg meer geweest. En nu lijken we steady op ze uit te lopen.
En we hebben allemaal een keer geroeid nu. De schema’s lopen, iedereen lijkt steeds te weten wat ‘ie moet doen en waar ‘ie moet zijn en daardoor zakken de zenuwen ook weer een beetje.
Dat is fijn, want dan komt weer bovenaan te staan dat het zo ontzettend cool is, dit!
De eerste boot is RIC, de tweede boot is de geduchte concurrent, een Duitse ploeg.
Okee, onze voorbereiding is geweldig en onze uitrusting nog beter. Maar ook hier blijk je altijd nog een baas boven baas te hebben. Kijk wat een coole wisselpuntherkenningspijl Theo hier vasthoudt!
De eerste wissel ging een beetje houterig, maar we hebben zojuist de tweede gehad en die ging prachtig soepel.
En dat is mooi, want daardoor kwamen we nog dichter achter ploeg 2 te liggen. Dat zijn de Duitsers die vorig jaar van ons gewonnen hebben. Dus die willen we halen. Hopelijk regelen Bart en Margriet dat nu.
Achter ons ligt ook nog ploeg 7, de mixploeg van de ARC. Die lijken ook snel. Ach ja, we gaan het zien. Bart en ik zijn er klaar voor. Alhoewel… shirt of geen shirt, dat is de vraag…
Op de officiële Elfsteden Roeimarathon Trackersite:
Koppel 5 roeit naar de start. Jeanne en Benno zijn op weg naar de Prinsentuin.
T giet oan!
In dit zennmoment is er zelfs nog tijd voor liefde..
210 km door Friesland, geen of weinig nachtrust, blaren, pijn in je lijf, een knoop in je maag. 3 dagen revalideren.
Waar heeft iedereen het toch over?
Ik lig hier echt prima uit te buiken na een meer dan fatsoenlijke maaltijd, terwijl de rest naar de stuurliedenvergadering is.
Toen ik vanochtend om kwart over vijf wakker werd dacht ik ‘nou ja, dat moet morgen ook’. En toen ging ik nadenken over of ik niet tóch ook een jasje mee moest. En misschien toch ook een lange broek? Je weet maar nooit tenslotte.
Later op de ochtend bedacht ik dat ik écht geen drie thermobroeken mee hoef. Ondanks dat op mijn spullenlijstje van twee jaar geleden stond ‘2 lange thermobroeken (dat was er minstens één te weinig)’. Want bovenaan dat lijstje staat ‘2015 – miezerige regen en koude wind’. En vorig jaar stond er ‘3 lange thermobroeken (niet gebruikt)’.
Leo wist me te vertellen dat dat een teken is dat je nog slaapt. Je hersenen zijn dan half wakker: het piekerstuk is wakker en het relativerende, logisch nadenkende stuk slaapt nog.
En dat klinkt heel bekend: zo halverwege de nacht (of: halverwege de eerste etappe) verdwijnt de ratio langzaam uit beeld. En neemt het primaire systeem het over.
Dus onthoud: als we hersenloos aan het beuken zijn, dan slapen we eigenlijk!
Het gaat beginnen. Om 15:00 vertrekken vanaf RIC. Een beetje zenuwachtig gekakel, een hal vol tassen en heel veel goede zin.
Tijdens een onderneming als deze is het niet alleen belangrijk dat je zelf in topvorm bent. Je bent tenslotte niet alleen op de wereld, en voor een expeditie als deze zal het nodige moeten wijken. Daarom is het zo belangrijk dat ook het thuisfront snor zit.
Zij moeten immers leven met al je getrain, met het feit dat de koelkast de hele tijd leeg is, met dat je vrij weinig andere gespreksonderwerpen meer kent. Met nachtenlang gesleutel aan draaiboeken en wisselschema’s. En, niet in de laatste plaats, met de wetenschap dat je binnenkort een nacht zweterig gaat doorhalen met een woest afgetraind exemplaar van de andere sekse.
En daarom was ik zo diep (ja, bijna tot tranen toe) geroerd, toen ik vanavond thuiskwam en dit cadeautje aantrof.
Uiteraard, élke vrouw zal blij zijn met zo’n prachtige rol geel tape. En elke man ook. Maar het zegt ook iets over hem. Leo snapt mij!
De voorbereidingen zijn in volle gang. Hartige muffins, kwarkbrood en maaltijdsalade. Ik kook me gek. Moet ook wel, want Bart G. gaat weer mee en die verbrandt sneller dan ik kan snijden.
Gelukkig hebben de echt slimme mensen de tactiek en het draaiboek gemaakt. Optimale samenwerking gaat ons dit jaar de snelste tijd ooit opleveren..
Het is laat dit jaar, maar we zijn er weer. Een nieuwe ploeg, met oude bekenden en nieuwe gezichten.
Met erg veel nieuws (een nieuwe tactiek, nieuwe functies in de walploeg, eindelijk mijn felbegeerde embedded journalist). Maar ook met een hoop oud vertrouwd spul. Een bus met wifi, gezelligheid, brede schouders en snoeihard roeien. Ik heb er zin in!
Kijk nou hoe cool wij wisselden bij de Galamadammen. En wat het water geweldig mooi was!
We hebben het gered!! Whoopwhoop! Prachtige race, maar Helaas toch onze meerdere getroffen. Wel toptijden gevaren, maar ook tegenslagen gehad.
Dankzij het hoge moraal en het schitterende weer werkelijk een prachtig avontuur gehad. Ik doen het morgen weer.. Of misschien over een weekje?
Het was een beetje husselen, maar uiteindelijk kreeg iedereen zijn partner terug en een andere etappe (of twee) en Maartje -de bofkont- mag er zelfs één extra roeien.
Elfstedenpuzzeltocht is het eigenlijk.
En hoewel de zon hard schijnt zie ik bleke snoetjes klaar staan voor de volgende wissel. Gelukkig hebben de laatste gladiatoren er toch nog zin in.
Persoonlijk heb ik vooral zin in een douche en een IJSkoud biertje..
(Ja, als er zulke headlines op het blog staan wacht ik nog wel even met iets nieuws posten ;))
We zitten inmiddels al in Kimswerd. De zonnebrand is gesmeerd, Eva en Jeanne zijn weer terug en we zijn weer terug naar de oorspronkelijke roeikoppels, zometeen roei ik dus weer een stuk met Benno. Tussendoor heb ik een etappe met Bart geroeid. Ook leuk (al zoog die sloot wel behoorlijk)
Sowieso altijd. Enorm genieten, alleen heb ik nu dus geen tijd meer om te bloggen. Net 4e etappe gevaren en nu snel omkleden om de volgende te sturen.
We kijken een tikje geïrriteerd naar die ploeg 16, die enorm hard aan het varen zijn, en ook een beetje uitlopen. Maar we zagen ze net varen en het zag er niet uit. Dus ik denk dat we nog zeker kansen hebben!
En ondertussen liggen we ook gewoon derde in het klassement.
En Eva is weer vrijgelaten uit het ziekenhuis, de zon schijnt en Benno heeft net wat mooie portretfoto’s gemaakt.
Het is dus ook best goed.
Onze lieve, supergoeie stuur Eva is uitgevallen. Haar astma speelde zo ernstig op dat ze op dit moment naar het ziekenhuis wordt gebracht. Jeanne is met haar mee, dus nu moeten we even kijken wie wie gaat vervangen de komende etappes.
Maar probleempjes zijn er om op te lossen, dus we bedenken nu even hoe.
Er is behoorlijk wat Elfstedenjargon. Hieronder de belangrijkste termen. Heb je nog aanvullingen? Of gebruiken we termen die je niet kent? Meld ze in de reacties, dan leg ik ze uit!
Alternatieve route ook bekend als slechtweerroute. Een aaneenschakeling van oneindig meanderende heen-en-terugtrajecten door het Friese laagland waarbij de te roeien afstand gek genoeg 30 kilometer minder is. En Friesland plotseling maar acht steden blijkt te hebben.
Banaan opoffering, bewijs dat we er echt alles voor doen. Idioom wil je mijn banaan zien?
Blij gezichtsuitdrukking die tijdens de Elfstedentocht vaak te zien is. Als in kijk haar blij op de dijk banjeren.
Blog … dit.
Brandhout oude slechte boten en dito roeiers.
Broodgeur aanwijzing dat je in Sneek bent.
Bus epicentrum van alles.
Donkere nacht Fries natuurverschijnsel waarbij je niets ziet. Maar dan ook echt niets.
Douchespullen op vrijdag al achterlaten in de kleedkamer op Wetterwille.
Elfstedenkruisje bewijs dat de Elfsteden Roeimarathon binnen 24 uur is afgelegd. …met lintje: bewijs dat de Elfsteden Roeimarathon gewonnen is.
Elfstedentocht gebeurtenis waar je meer bagage voor nodig hebt dan voor drie weken vakantie.
Exhibitionisme, Fries de neiging om te pas en te onpas (eigenlijk vooral te onpas) in de openbare ruimte al je kleren uit te doen. Zie ook op z’n Fries.
Fries, op z’n 1) met een raar accent; 2) alles betreffende het toiletteren in de vrije natuur. Zie ook plasgeitenbreier.
Galamadammen syn favoriet wisselpunt.
Golfbreker extra afdichting over de riggers om het Slotermeer te trotseren. Als men denkt dat dat niet voldoende zal helpen wordt de route omgelegd. Zie alternatieve route.
GPS ding dat altijd gelijk heeft. Bij de moderne elfstedenroeimarathon behoren er te allen tijde minstens zes van aan boord te zijn. (Ja, tel maar even.)
Handen objecten die je niet te vaak moet bekijken.
Hoofdlamp hulpmiddel om de donkere nacht te trotseren. Niet te verwarren met laserzwaard.
It Giet Oan het regent aan één stuk door. Ook Fries – het gaat door (ofzo).
Kleiroute benaming voor de omweg die in 2010 geïntroduceerd is waardoor we minder over het Van Harinxmakanaal hoeven te roeien. Sindsdien is de af te leggen afstand tien kilometer meer.
Koffie nooit vijf te gelijk bestellen. Kan enige tijd duren voordat je je bestelling krijgt. Of nooit.
Koningsdag nationale feestdag waarop de Friese beschoeiingen en rietkragen gekeurd worden. Tevens de dag om nieuwe wisselpunten te ontdekken.
Kort 1) streven voor de duur van de wedstrijd; 2) roeitechniek waarbij alleen alleen het effectieve deel van de roeihaal overblijft. Antoniem van sleurhaal (zie onder brandhout).
Krabben techniek waarbij met de ene riem langs de boot en de andere riem normaal geroeid wordt. Wordt in sommige kringen aangeduid als pieterburen – geen mens weet waarom.
Laserzwaard herkennigsmiddel in donkere nachten. Maakt imposant zwoesj-geluid.
Liggen 1) manier om heelhuids onder een lage brug door te komen; 2) bij het wisselen moet één persoon op de grond liggen om de boot vast te houden; 3) kan pas als je weer thuis bent; 4) en traditioneel kun je ook altijd even in de zon liggen bij wisselpunt Berlikum Gernierswei.
Mixploeg ploeg waarin telkens minstens één dame roeit.
Open categorie groep wedstrijddeelnemers waaruit niet altijd een winnaar aan te wijzen is. (Bijvoorbeeld in 2022. Zie ook: mixploeg.)
Oranjekoek smerig roze ding dat na afloop van de Elfstedentocht geserveerd wordt. Kenners zeggen dat het lekker kan zijn – niemand heeft dat ooit waargenomen.
Pannenkoeken voedsel voor overdag, voor ’s nachts en alles wat daartussen zit.
Picknicktafel syn gezelligheid.
Pikhaak middel om boten naar de kant te halen. Niet te verwarren met laserzwaard.
Pizzaplank hulpmiddel bij stempelen. Geen pizza op serveren!
Plasgeitenbreier oudere Friese heer
Praxis tekst op een herkenningsbord bij een grote parkeerplaats.
Reservebankje nog nooit nodig gehad
Reserveriemen vroeger in de boot, tegenwoordig met trots op het dak van een auto
Skiffhead kwalificatiewedstrijd voor de Elfstedentocht. Ongeveer zo lang als driekwart etappe, maar alleen af te leggen.
Stempelpost hiervan zijn er twaalf, want in Woudsend krijg je een stempeltje ter beloning als de bemanning daar correct gekleed gaat. (In dit geval: met een zwemvest aan.)
Suikerbrood kregen we in 2022 als alternatief voor de traditionele oranjekoek (zie aldaar).
Taft afdekking van de voor- en achterkant van de boot. Vroeger elk jaar met een nieuw vrolijk patroon. Tegenwoordig worden oude taften om milieuredenen hergebruikt.
Tape in het verleden hing de boot hiermee aan elkaar tijdens de tocht, maar heden ten dage worden steeds meer herbruikbare materialen gebruikt.
Tempometer altijd minstens drie in de boot hebben.
Toercategorie onduidelijke groep deelnemers die niet aan de wedstrijd meedoen, maar die toch in de wedstrijdresultaten worden opgenomen en daar veel waarde aan hechten. Bijvoorbeeld: “We waren tiende in de toercategorie.” (Zie ook: brandhout.)
Tracker het enige ding dat het ondanks alle voorbereidingen niet doet. Bedoeld om de volgers op de hoogte te houden en tegenstanders te ontmoedigen. Gedeeltelijk te vervangen door blog (zie aldaar).
Tuc te eten in combinatie met drop en pannenkoeken.
Wisselbeker (in de sport) beker die van eigenaar wisselt als er een nieuwe winnaar is. Bijzonderheid: je mag hem alleen even vasthouden tijdens de prijsuitreiking. Vreemd genoeg nooit aanwezig op de wisselpunten.
Wisselbulletin handig document dat voor elk wisselpunt beschikbaar is. Hierin staat exact beschreven hoe alle vervoermiddelen en ploeggenoten op de desbetreffende plaats door elkaar gehusseld moeten worden.
Wisselkrat krat met spulletjes die wel bij het wisselpunt moeten zijn maar niet in de boot. Raakt makkelijk kwijt. (Zie ook: donkere nacht.)
Wisselpunt vooraf vastgestelde locatie waarop het scenario wordt uitgevoerd dat in het wisselbulletin (zie aldaar) beschreven staat. Benodigdheden: boot, bus, laserzwaard, pikhaak, ploeggenoten. Naar behoefte aangevuld met andere elfstedenrekwisieten. Elke deelnemende ploeg is vrij zijn eigen wisselpunten te kiezen.
Zuigsloot aanduiding voor ondiep roeiwater waarin de boot vastgezogen wordt. Als zodanig van toepassing op het grootste deel van Friesland. Opvallende uitzondering: het Van Harinxmakanaal, maar daar klotst het.
Zwette bij nacht mooiste roeiwater ter wereld.
En wij zijn ook ontzettend snel dit jaar. En dat merk je doordat het nu nog hartstikke donker is terwijl we op het vlotje langs de Luts staan.
Met een zwemvest aan.
Benno is aan het pielen om zijn zwemvest aan te krijgen. En Marcel houdt ons op de hoogte van de verrichtingen van de tegenstand. Dat moet met de trackersite, want er lijkt iets mis te gaan met de doorkomsttijden.
Die Duitse ploeg is sneller. En toen misten we ook nog de knik na Weterwille voor we het Harinxmakanaal op moesten. Dat scheelt minuten. Kunnen we dat nog goed maken?
Gelukkig rijden we nu Snits binnen, is het water een spiegel en was Friesland misschien wel nooit zo adembenemend. Ik *hartje* de Elfstedentocht (stiekem toch).
Zo hee, er wordt hard geroeid in het mixveld dit jaar. Ik zie net dat we bij doorkomst in Dokkum weliswaar op de tweede positie lagen, maar achter ons zitten een paar heel snelle mixploegen. Wij waren daar vierde overall, met voor ons één ploeg in de open klasse (met startnummer 1) en twee mixploegen (nummer 16 en 28). We moeten dus nog even flink aan de bak. Of, nou ja, even…
Hebben we gemist. Nou ja, de hulpploeg voor het in en uitstappen. De roeiers waren er gelukkig wel. Die roeien zo hard en kunnen zo professioneel in-en-uitstappen dat Roel mooi te laat was..
Maar de eerste stempel is binnen!
En nog vier te gaan.. Maar dit was heerlijk! Eén herenploeg gepakt en niet ingehaald door de (heren) ploegen die na ons kwamen.
Prachtig water, een af en toe rochelende Bart achter me. Maar wel voldoening.
En groot applaus van het terras waar driftig gedineerd werd. Als ik ooit niet meer vaar ga ik daar naar de wedstrijd kijken.
Ik mag starten zo, samen met Bart G natuurlijk. Zenuwen slaan toch een beetje toe nu: moet ik nu alweer plassen? Waar zijn m’n handschoentjes (voor de tiende keer)? Zal ik toch een t-shirt aantrekken? Enfin: alle bekende signalen dat je toch een beetje zenuwachtig bent..
We zijn niet alleen via dit blog te volgen, maar ook via onze GPS-tracker.
Je vindt alle informatie hier: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/
De mobiele versie van de trackingsite is niet al te gebruikersvriendelijk, maar dit is hem: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/?mode=mobile.
En dit is de desktopversie: https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/24/elfstedenroeimarathon-2016/?mode=default
Deze is dus niet zo heel handig te gebruiken op je telefoon, maar dit is wel de enige plek waar je de doorkomsttijdentabel kunt vinden. Dat is handig als de tracker uitvalt, of als de tegenstanders geen tracker (meer) hebben. Vink daarvoor bovenaan het hokje ‘doorkomst tijden’ aan.
De brandstof zit er in. In 10 minuten bijna alles op. Zelfs al aan Jeannes reservevoorraad pannenkoeken begonnen. Hopelijk hebben we genoeg eten mee. 😉
op het droge
De heenreis was zo voorbij. Gezonde spanning zorgt voor een heerlijk kippenhok.. Laten we er niet aan denken dat we nog 24 uur moeten.
Er zijn twee soorten wedstrijden: wedstrijden waarvan alle partijen weten dat ze eraan meedoen, en privé-wedstrijden, waar iedereen aan meedoet, maar niet iedereen dat weet.
Uiteraard zijn we hier om de snelste mixploeg te zijn. Dat doel hebben meer ploegen. Maar er zijn meer doelen die we willen halen.
Bijvoorbeeld
Boekweit mugcake
Elke goede race begint met een goed ontbijt: Power to the legs! Boekweit mugcake met blauwe bessen en kwark. Friesland: ik kom eraan!
We hebben een team compleet, er wordt nu aan de boot gesleuteld, er schijnt een prachtig taftzeil te zijn, de rol geel ducktape ligt klaar en mijn roeipakjes zijn gewassen. Tijd dus om het Elfstedenblog weer uit de mottenballen te halen!
Nog één nachtje slapen en dan is het weer zover!
We waren dan wel niet zo bloggerig, maar wel fotoïg!
De boot is er klaar voor! (nu heeft ‘ie nog een boegbal – dat veranderde onderweg.)
Lekker in het zonnetje eten
De brug (of heet het commandocentrum van een roeiboot niet zo?)
Erik-Jan en Jeanne vertrekken met Sandra aan het roer naar de start.
Zie hier het verloop van wissel 1:
Ze zijn er bijna!
Bart en Annouka komen eraan!
Boot binnenharken, roeiers eruit
Andere roeiers erin en…
gaan met die banaan!
Marcel had het zwaar!
Check die vrolijke taften!
Zo ik heb net mijn 4de etappe gedaan samen met Roel en Mirjam (als stuur). Pff dat was wel zwaar, we liepen weer in op een Belgische ploeg uit het open veld. Nu gelukkig iedereen nog maar een keer en dan mogen we douchen!
Tot nu toe vind ik deze Elfstedentocht echt helemaal geweldig! Het is mijn eerste en zeker niet mijn laatste.
Wie aan Friesland denkt, denkt in eerste instantie zelden aan zon en andere fleurigheid. Nee, dan gaat het over beijsde snorren en beerenburg. Dus op een bepaalde manier voelt het wel authentiek nu. Grijs, grauw, mistflarden en regenwolken, wind en af en toe een golf die over je hoofd slaat.
Qua stand liggen we nog steeds vijfde overall, met maar een paar minutenverschil met de ploeg van Orca. Die regelmatig varen met een koppel van twee enorme heren. En dat mag, sinds dit jaar, niet meer in de mixklasse. En er staan ook steeds kamprechters op de kant, die controleren of er wel dames roeien. Dus misschien liggen we toch niet zo tweede als het lijkt.
De stuur is er klaar voor.
Maarten en Maartje zijn klaar voor hun tocht over de Morra. Het waait nogal pittig!
Ja, het Slotermeer was zwaar. Ja, Orca ligt weer op ons voor. Ja, het is begonnen te regenen. Maar: de vlotjes op de Luts, die zijn er nog. Komt het toch nog goed!
Onze tracker is uitgevallen. Jammer, maar niet getreurd: op https://elfstedenroeimarathon.nl/nl/toer/23/elfstedenroeimarathon-2015/?mode=default vind je ook een tabel met doorkomsttijden op de stempelposten. We lagen bij IJlst vijfde overall, met twee minuten voorsprong op de mixploeg van Orca. Andere mixploegen liggen daar ver achter.
Het ziet er dus goed uit!
We zijn lekker bezig. Jeanne en Erik-Jan zijn naar het wisselpunt in Leeuwarden aan het roeien. Zij zijn het laatste koppel, daarna hebben we een rondje gehad.
We liggen nu vierde, achter drie herenploegen. Er ligt een ploeg van Orca vlak achter ons, maar die zijn gesignaleerd met twee roeiende heren. En dat mag, sinds dit jaar, niet meer in de mixklasse.
Wat er verder in ons veld gebeurt is een beetje onduidelijk. Om de spanning er in te houden startte eerst de top-10 van vorig jaar uit het herenveld, daarna de top-3 uit het mixveld en daarna de snelste dames van vorig jaar. En dan alle andere heren, en dan pas de rest van de mix. We hebben dus alleen de twee ploegen die in onze buurt gestart zijn in beeld, de rest ligt minstens tien minuten achter ons.
We gaan eens kijken naar de doorkomsttijden.
Het eerste paar met Bart en Annouka is onderweg.
Ondertussen werkt de wifi in de bus! Hoera!
We zijn onderweg. Met z’n negenen in een grote fijne bus. Aan de oppervlakte is het rustig, er wordt een beetje gekeuveld en naar buiten gekeken. Maar dat is maar schijn. Want onderhuids heerst blinde paniek.
We krijgen het wifi niet aan de praat.
Nu het erop lijkt dat we als ploeg compleet zijn wordt het tijd dat ik me met andere dingen ga bezighouden. De technische installatie bijvoorbeeld. En dan heb ik het over de boot, niet over de bus. Die is met on-board wifi namelijk al helemaal compleet.
In de boot installeren we de volgende technische installatie:
Dit zit allemaal in waterdichte (IP67) montagedozen. De kabels worden met waterdichte stekkers met elkaar verbonden waardoor een herbruikbaar modulair systeem ontstaat dat heel betrouwbaar is.
De tracker geeft om de paar seconden zijn positie door aan de website van de ESRM (klik rechtsboven op Tracking & Tracing), zodat je precies kunt zien hoe we in het veld liggen ten opzichte van de concurrentie, mits die ook een tracker aan boord heeft en mits die tracker niet is uitgevallen. De tracker is niet verplicht voor het mixklassement en het is even afwachten wie er allemaal één heeft.
Omdat wij niet over één nacht Elfstedenijs gaan hebben we op onze eigen tracker nog een extra tracking-app geïnstalleerd. Als de officiële ESRM-app het laat afweten dan weten wij nog waar we zijn via https://www.greenalp.com/RealTimeTracker/index.php?guestmode=1&viewuser=ricmix. Op alles voorbereid, denken we nu.
Ik twijfelde een beetje. Ga ik dit jaar weer over de Elfstedentocht bloggen? Ik heb dat inmiddels een paar honderd keer gedaan, en zo langzamerhand heb ik, zou je zeggen, alles wel een keer gezegd. En jullie weten inmiddels alle ins en outs.
En toen zag ik Roels mail met de eerste versie van het draaiboek. En zijn handige wenken en tips. En vier woorden. Vier woorden die mij subiet over de streep trokken. Wifi in de bus.
Dus daar zijn we weer. Want ook dit jaar zijn er ongetwijfeld weer genoeg spannende avonturen die we direct moeten delen.
Nog even een berichtje vanuit de Commissie voor RIC Mix Draaiboeken, Tijdschema’s en Algemeene Roeihistorie.
Hoewel we dit jaar tweede in ons veld waren, hebben we wel onze snelste tijd ooit neergezet. Het lijkt me duidelijk dat dit komt door onze twee Elfsteden-debutanten Teuntje en Bart G. (Notitie aan de Commissie: volgend jaar nog meer supersterke debutanten inzetten.)
We zijn er. Bart en ik hebben de finish-etappe gedaan, een ware toer op een enorme klotsbak van het Van Hrtinxmakanaal en door Leeuwarden. Het krioelde er van de pleziervaart, en het was überhaupt al niet zo makkelijk meer.
Bart is er moe van geworden:
In de op-twee-na laatste wissel werden we ineens nog ingehaald door de heren van Daventria. Dat hebben we vervolgens weer ruimschoots rechtgezet.
We zijn dus tweede geworden in het mix-veld, en vijfde overall.
Bijvoorbeeld als je tijdens de Elfstedentocht voor oldtimers aan het roeien bent, en het zo weet te timen dat je in een stortvloed aan oude auto’s en motoren (en een brandweerauto!) terecht komt.
Of als je Franeker mag roeien, en daar de Friese Dromedaris tegenkomt.
Of überhaupt, als je met stralend weer door Friesland vaart, met een oneindige voorraad tuc, drop en andere vage snaai.
En soms zit het tegen. Als je over een smallle, haaksbochtige, ondiepe ***sloot vaart en er een enorme plezierschuit voor je ligt. Die aan de kant wil noch kan. Dan lig je ineens minutenlang spoelhalen te maken. En heeft Rijnland daar helemaal geen last van. Hadden zij dus weer geluk.
En dan is het ineens kwart voor negen, heb je Hindeloopen gehad (met al het smalle water met krabben en slippen van dien) en zijn we al door Workum heen.
Het zonnetje is gaan schijnen, de korte broeken en de schouderpatsende hemdjes zijn uit de tassen gekomen. We moeten wel steeds meer opschieten: de etappes worden (gelukkig!) naar het einde toe korter.
We liggen nog steeds tweede in het mix-veld, achter de ploeg van Rijnland. Maar: hun voorsprong is maar een minuut of zes, daarna tot drie teruggelopen en nu weer ruim vier. Het kan dus; we hebben nog negen etappes te gaan om ze alsnog in te halen!
En toen kwam de zon alweer op. Prachtig Friesland. Bart en Teuntje, gestuurd door Geertje.
De Luts is een in Elfstedenkringen wereldberoemd water. Smal, ondiep, met aan beide kanten begroeiing, waardoor het lijkt of je door een groene tunnel vaart.
En in de Luts ligt mijn lievelingswisselpunt. Een idyllisch, lief maar verraderlijk vlotje: het is prachtig, maar het komt en gaat. Zoals het het vlotje uitkomt.
Het liefst had ik er gewisseld, maar misschien was dit nog wel beter: met droge kleren aan een pannenkoek eten aan de Luts!
Terwijl Johan en Nienke aankwamen.
is het mooiste roeiwater dat er is. En daar roeiden we dan nog niet eens. Maar mooi was het!
Mistig ook, Eva zag de bruggen en de tegenstanders maar nauwelijks, en toch stuurde ze er steeds netjes omheen. En als wij de slag te pakken hebben, dan gaat die boot, nou ja, als de bliksem.
Rijnland ligt inmiddels een paar minuten voor ons. Maar goed, Teuntje en Bart zitten nu in de boot, en daarna hebben we nog 18 etappes te gaan. Tijd zat dus nog, om ze met huid en haar op te vreten!
En ondertussen stert de hemel, klappertanden wij, kwaken de kikkers en dronken de Friezen.
Nu zijn we eindelijk bijna aan de beurt. Bart en ik zijn ploegje 5: we hebben de boot naar de start opgeroeid en er daarna niet meer in gezeten.
We liggen er goed voor, ploeg 46 lijkt onze belangrijkste tegenstander, die liggen een heel klein stukje op ons voor.
Nu wachten we op Steven en Jeanne. We staan op een prachtig vlotje in een mistig, donker waterig landschap. Er hangt een laagje mist en er kwaken kikkers. Mooi!
Als het niet zo donker was had ik er voor jullie een foto van gemaakt.
Mn elfsteden-roei-doop. “Tja, dan zit je in die boot en dan ga je gewoon”, zei Johan achter me. En dus gingen we. Tempootje 29 /30, lekker draaien. Langzaam kwamen ze dichterbij, maar ze laten komen was geen optie.
Lekker geroeid, dat wel.
En dan de beloning: die prachtige zonsondergang. #zucht
De organisatie van de Elfstedentocht heeft dit jaar twee versies van de live tracker; op https://elfstedenroeimarathon.nl/toer/21 vind je een link naar de desktop- en één naar de mobiele versie.
Daarnaast, omdat meer techniek altijd beter is, hebben wij ook onze eigen tracker. De officiële tracker viel vorig jaar af en toe weg, of de site deed het niet. Dus om te weten waar onze ploeg is, hebben we ook onze eigen tracker draaien. Sommige ploegen vinden onze voorbereiding overdreven. Snapt u dat nou (en dan zwijg ik nog over de twee gps’en aan boord, het bataljon iPads, de koelboxen, de raketlanceerinstallatie…)
Nienke is gefinisht:
De start wordt elk jaar gedaan door een hoogwaardigheidsbekleder van onbekend allooi (de secretaris van de griffie van het interdepartementaal overleg IJlst en omstreken, ofzo), maar dit jaar was het een schaatsstarter. Die waarschijnlijk ook wel inzag dat dit zijn enige reële kans op een Elfstedenstart is.
Hij hield zijn speech gelukkig kort en begon bovendien te vroeg.
Johan en Nienke lieten even goed zien hoe dat moet, lekker doortrappen en gaan met die banaan.
En inmiddels zitten we met de rest van de ploeg in Tergracht, in de tuin van een aardige boer, het hartstikke gezellig vindt, al die wisselende ploegen.
En niet alleen de boer vindt het gezellig; het wisselkrat heeft vriendjes gemaakt.
De eerste ploegen zijn al langsgeweest, Bart en Teuntje moeten zo in de boot.
En hier was die rol tape was dus hiervoor:
Zijn we niet leuk in thema?
Dit is wel heel sjiek. Met een flink deel van de ploeg ’s middags pas op RIC verzamelen en naar Friesland gereden worden, terwijl de vooruitgeschoven posten (Bart, Bart en Roel) ’s ochtends al naar Leeuwarden zijn gereden en daar de boot al aan het prepareren zijn.
Over een half uurtje zijn wij er ook, dan begint het feest écht!
Zo we zijn onderweg… Na een discussie of we over de Afsluitdijk gaan of door de polder I.v.m. een file bij Joure door opruimwerkzaamheden na een ongeluk is er gekozen voor: de afsluitdijk. We zitten met z’n 9 dus een stem is altijd doorslaggevend. Moeten er geen onthoudingen zijn!
Dit is de route die we gaan varen – 208km in totaal:
Lees verder
Vanmorgen met Bart de boot afgesteld en hij is inderdaad gemillimeterd. Daarna hebben we hem schoon gemaakt en op de botenwagen gelegd. De boot is er klaar voor! Jullie ook?
is het halve werk, en daarom deden we allerlei nuttige dingen. Zoals:
– Roel deed verreweg het meeste. Het meest in het oog springende: hij knutselde een raketlanceerinstallatie in elkaar.
– Bart Guijt kocht een laserzwaard. Met zwoesj-geluid als je het zwaait. Of, althans, dat is de bedoeling. Hij is in ieder geval nóg meer gaan eten.
– Johan oefende zijn cowboyskills. Zodat hij en Nienke in koor Yiiiiiieeeeeeeeeeee-haaaaaaaaaaaaa kunnen roepen als ze het Slotermeer overklotsen.
– Nienke trouwde. We weten niet precies hoe dat haar prestaties beïnvloedt, maar dat ze er nog beter van gaat roeien lijkt me evident. Bovendien is ze perfect afgetraind, niet alleen voor haar jurk, maar ook voor haar roeipakje!
– Teuntje bekeek het vanuit het 1%-principe: als je maar vaak genoeg 2 kilometer roeit, heb je er als vanzelf 200 te pakken.
– En ik? Ik kreeg een beest van een rol tape cadeau. Die zó plakte, dat ik hem niet in, maar tegen de kast kan bewaren:
.
En nu zijn we weer thuis. Frisgewassen en uitgeslapen, dus nu kan ik netjes het verhaal afmaken. Onze laatste etappe was gelukkig niet zo lang, want de echte fut was er wel uit. Maar goed, daar heeft de tegenstand ook last van.
Met dank aan onze lieve chauffeurs en mijn geweldige ploeggenoten zit ik nu al weer lekker thuis van een pot thee en onze overwinning te genieten.
Vorige week vrijdag ben ik naar de Decathlon gegaan om de traditionele ploegshirts te bestellen. PDF’jes mee met de tekst van dit jaar, T-shirt van vorig jaar mee als voorbeeld voor de plaatsen voor de tekst. Maandag kwam ik daar om ze op te halen, en wat bleek, ze hadden de PDF’jes genegeerd en gewoon de teksten van vorig jaar gebruikt. Inclusief datum. Vandaar dat we een beetje een vreemd shirt hadden, met in het oranje op een wit vlak opmerkingen over groen en grijs.
Gelukkig had ik nog ruim de tijd en hebben ze alsnog op het laatste moment hun fout rechtgezet. Zo hadden we twee shirts. Een goede en een collector’s item.
We hebben nu ons totale aandeel tot de knieën afgezaagd. Etappe 4 was kort maar krachtig. En bochtig. En er rende een kudde lammetjes een stukje met ons mee.
Daarna genoten we een gevarieerde lunch (tuc en verschillende soorten dropjes).
En inmiddels regent het en is onze tracker er mee opgehouden. Hou dus de doorkomsttijden op de stempelposten in de gaten!
En dan zijn er nog coole plannen. Voor volgend jaar, of nog een beetje later…
Zoals daar zijn Lees verder
Inmiddels hebben Roel en ik ook de derde etappe geroeid. En we zijn ruim over de helft qua afstand.
We hebben net het rondje Sloten gedaan, en we staan derde overall, en eerste in de Mix-klasse. Woohoo!
Het gaat heel erg goed. Ik ben helemaal verbaasd hoe efficiënt onze ploeg de pitstop doet. Winnen we elke keer weer dertig meter mee.
Ik kijk met veel plezier hoe de roeiers en stuurdames een wissel doen. Ten eerste wordt met een protocol van veel herrie en lichtjes getracht om boten te herkennen (het is pikkedonker). De herrie bestaat dan uit vooral heel hard “RIC” roepen totdat we enigszins respons hebben.
Dan moet de lamp uit op de boeg, want die verblindt ons op de kade (maar heeft de stuur nodig om te zien waar ze kan aanleggen): “LICHT UIT” (paar keer).
Vervolgens pakken twee mensen een lange pikhaak elk en pakken de boot zoals een piraat dat zou doen. Hard trekken! Roel ligt dan inmiddels languit op zijn buik om de riggers van de boot vast te houden zodat de boot recht blijft liggen. Binnen drie seconden is de ploeg uit de boot, en nog eens drie seconden zit de verse ploeg erin. Hoppa!
Als laatse gebruiken we de pikhaken om de boot zo ver mogelijk weer terug in het water te zetten. Met het laatste geschreeuw (en een “sshhht!” van een stempelaar omdat er mensen liggen te slapen) jutten we de boot weer op snelheid. Knallen!
Nachtelijke pitstop
Volg ons live!
Etappe twee zit erop. Voor Roel en Maartje, en voor Ellen en Adriaan, en voor Jeanne en Marcel. Geertje en Erik zitten nu in de boot.
De bus staat in Osingahuizen en dit is een makkelijke wissel. Ik mag dus even in de bus blijven zitten terwijl de rest Geertje en Erik ruilt voor Bart en Johan. Lees verder
Roel en ik hebben onze eerste etappe gevaren. Een klein stukje met wind mee naar Dokkum, daarna rondom Dokkum: gedoe met lage bruggen (goed voor de buikspieren), tegenliggers (het is een lusje, dus je komt elkaar tegen onder de brug, met alle gezelligheid van dien), en dan ook nog een feesttent in Dokkum, met enorm veel vrolijk licht en muziek waar ze hier blijkbaar van houden.
En daarna een buitengewoon lang stuk tegen de wind in. Dat was ver. En ook lang. En ook best zwaar.
Maar inmiddels zitten Geertje en Erik al in de boot. En wij zitten in de bus en proberen op de niet al te gebruiksvriendelijke track&trace-site te zien hoe we ervoor liggen.
Ver achter ons is een ploeg gestart (nummer 54) die heel hard geroepen hebben dat ze voor de winst gaan. We zijn benieuwd.
Het begon lekker: ik mocht starten in Leeuwarden. Druk, maar niet overdreven. Starten zo’n beetje in de juiste volgorde. Een bootje eerder of later maakt ook niet echt uit.
En dan vol gas erin. Dat toerroeien, dat is dus niets voor ons. Niet lang na de start gaat het al mis bij de brug. Twee boten vol tegen elkaar aan, vlak na het bruggat. Maar ‘laten lopen’ is een zwaktebod. Daar doe ik niet aan. We moeten er omheen, tussendoor of overheen. Beetje sterk stuur, haaltje bij op bak en vol gas door. Oké, het verdient geen schoonheidsprijs, maar het materiaal is nog heel.
Op naar de volgende etappe. Op naar het volgende avontuur.
We zijn gestart. Ellen en Adriaan gingen er in een verwoestend tempo vandoor.
Hier liggen ze nog even op de start te wachten.
Terwijl de rest van de ploeg de boot in elkaar knutselt (fuikentouwtjes aanbrengen, taften afplakken, pomp installeren, schijnwerper erop, etc.) neem ik de tijd om iets meer te vertellen over de wat minder bekende dingen die een mens mee moet nemen op Elfstedentocht.
Op dit moment worden alle boten opgetuigd; voortaft, achtertaft, stormlampen, hoospompen en weetikveel allemaal. De ene boot nog meer McGyver dan de andere.
Hier in de bus op weg naar mijn 17e elfstedentocht. Achter het stuur Bart met naast hem Jeanne. Ik zit achter in de bus te proberen deze blog te schrijven en naast mij zit Ellen die probeert niet misselijk te worden. Voor mij zit Adriaan en naast hem scharrelt Johan over de grond om de laatste krieltjes weer te vangen die bij een onverwachte stuurmaneuvre van Bart uit de tas rolde en zich aldus een waanzinnige over de vloer verspreidde. Kortom, hier is het gezellig en de stemming zit er goed in.
RIC Mix: een verenigingsploeg die gezelligheid hoog in het vaandel heeft staan en niet vies is van hard roeien.
De voorbereiding is natuurlijk al maanden geleden begonnen. Trainen, selecteren, experimenteren, zulks.
Maar er zijn nog meer belangrijke dingen, die zeker niet over het hoofd gezien mogen worden.
56 pannenkoeken bijvoorbeeld.
Ik roei dit jaar mijn tiende Elfsteden Roeimarathon. Een kort overzicht van mijn roeipartners in de afgelopen jaren.
In 2004 roeide ik met Tom Everts. We maakten ons niet geliefd door bij Weidum te laat bij het wisselpunt te zijn. Frank en Steven moesten nog ruim een halve etappe doorroeien (naar Deersum, waar we later een echt wisselpunt van gemaakt hebben). Onze ploeg voer ook nog fout bij de beruchte kruising tussen de Jeltesloot, de Wijde en de Nauwe Wijmerts en het Heeger Var. En later, vlak na Workum, nog eens fout onder de spoorbrug door. We hadden nog geen GPS. De RIC-heren in de open categorie roeiden dat jaar trouwens ook verkeerd, zij gingen de Houkesloot op richting Sneekermeer en hebben sindsdien niet meer meegedaan.
In 2005 was het regenachtig en winderig. Ik roeide samen met Niels Degenkamp. Maartje roeide dat jaar trouwens met Gregor Vos, een bewijs dat onwaarschijnlijke duo’s heel succesvol kunnen zijn. We wonnen dat jaar namelijk. In onze herinnering is deze Elfstedentocht vooral beroemd vanwege het interview dat Tillie gaf met Radio Deinum (niet te verwarren met TV Bolsward, zie verderop). Vooraf werd haar duidelijk gemaakt dat het interview op elk moment onderbroken zou kunnen worden als de andere Radio Deinum-verslaggever op het voetbalveld iets te melden zou hebben…
Overall waren we dat jaar zevende.
In 2006 roeien we in de “It giet oan”. Vaste RIC Mixers Steven en Frank roeiden dat jaar met René Nolen in de buitencategorie; dat wil zeggen dat ze met zijn drieën de tocht integraal voltooiden. En zij hadden de loting om de boot gewonnen en voeren in de “Mijdt Spijt”. Ik roeide alweer met Niels Degenkamp. We wonnen niet. Volgens ons kwam dat natuurlijk door de boot.
In 2007 hadden we de “Mijdt Spijt” weer terug en roeide ik samen met Joek Hondius. Dit was het enige jaar dat we geen vaste stuurlieden hadden.
De route werd veranderd wegens harde wind. Na het normale traject naar Woudsend moesten we rondmaken en vervolgens via IJlst en Bolsward naar Workum. (Sloten, Staveren en Hindeloopen hebben we dat jaar dus overgeslagen.) In Workum moest je officieel een rondje varen, maar er waren veel ploegen die dat niet deden. Ze kregen daarvoor 15 minuten straftijd, hetgeen minder was dan de extra tijd die nodig was om het rondje te maken. Maar anders hadden we ook niet gewonnen, we waren zelfs vijfde in de mixed-categorie.
In 2008 voeren we voor het eerst met de “Macht Toont”. Die was net een paar dagen tevoren gedoopt. Het werd een gedenkwaardige tocht omdat het van Leeuwarden tot Balk zo mistig was dat je nergens de oever kon zien, tenzij je er tegenaan voer. Toen Maartje en Tillie dat deden sprong Maartje pardoes overboord om de boot weer vlot te duwen. Ze ging daarbij bijna kopje onder omdat het water een stuk dieper was dan ze dacht. We wonnen het mixed-veld. Volgens de archieven roeide ik weer met Joek, maar dat kan ik me niet meer herinneren.
In 2009 roeide ik weer met Niels. We werden tweede in het mixed-klassement, mede door wat oponthoud wegens verschuivende slidings. Deze aflevering is vooral bekend vanwege ons steroptreden in een nieuwsitem van TV Bolsward.
In 2010 roeide ik met Ho Jung Mulder. Het was het eerste jaar dat we de extra slinger tussen Franeker en Leeuwarden mochten roeien, om de verveling en het geklots op het Van Harinxmakanaal te onderbreken. We deden er dat jaar 18 uur en 36 minuten over en waren derde in het overall klassement, onze beste prestatie ooit.
In 2011 deelde ik de boot met Lisa de Gier. Desondanks konden we de stijgende lijn van de jaren daarvoor niet vasthouden en werden vierde overall.
Vorig jaar was Maartje mijn roeipartner. De hele ploeg heeft retehard geroeid en ondanks wat kleine tegenslagen (een verbogen rigger en alweer een falende GPS) wisten we voor het derde achtereenvolgende jaar het mixed-klassement te winnen.
Dit jaar zal ik weer met Maartje in de boot stappen. Eén ding is zeker: we zullen ons uiterste best doen.
Ook dit jaar houden we tijdens de Elfstedentocht een blog bij. Volg ons op https://ricmix.rocks/
RIC MIX in 2005. Toen hadden we nog last van onze handen.
‘Een goed begin is het halve werk’ zegt men wel. En dat is dan vast van toepassing op mijn tijd bij RIC.
Op woensdag werd ik namelijk lid van deze mooie vereniging, op donderdag sleutelde ik aan roeibankjes, op vrijdag deed ik een shirt aan met RIC erop en op zaterdag wonnen wij de Elfstedenroeimarathon in het mixed veld. Hoe win je een wedstrijd over 207 kilometer? Hard roeien, doorzetten, elkaar motiveren, stempeltjes halen, golven trotseren en vooral heel veel ploegen inhalen.
De start vond net als bij de schaatsvariant plaats in Leeuwarden. Vanaf daar ging het naar Dokkum en op dat eerste traject werden al tientallen tegenstanders ingehaald. Toen was het tijdens de schemer terug naar Leeuwarden, vanwaar in het donker door werd geroeid naar Sneek, IJlst en Woudsend. In het donker is het navigeren een stuk lastiger, maar gelukkig maakte de GPS het een stuk makkelijker. Op de wisselpunten werd met lichtjes geseind, maar we konden niet voorkomen dat een deel van de getapete bescherming tegen de golven sneuvelde bij een iets te ruige wissel. Tijdens het ochtendgloren gingen we verder via het Slotermeer naar Sloten. Hier maakte de harde wind dat er veel golfslag was en moesten we in Balk even hozen. Verder ging het via de Luts (de langste en smalste beroeibare prutsloot die er bestaat) door naar Stavoren. Richting Hindeloopen moesten we recht tegen de harde wind in terwijl de volgende smalle en ondiepe sloot het roeien niet makkelijker maakte. Toch werd er op de tanden gebeten en bereikten we als vijfde ploeg Workum. In Harlingen was de organisatie vervolgens zo vriendelijk geweest om de stempelpost 200 meter te verplaatsen, wat voor nogal wat verwarring zorgde. Hetzelfde was het geval in Franeker. Vanaf daar was het via een aantal kleine dorpjes terug naar Leeuwarden. Tegen die tijd hadden we een ruime voorsprong opgebouwd op de andere mixed-ploegen, maar desalniettemin gingen we volle vaart verder.
De slotsom is dat we in 18 uur, 56 minuten en 53 seconden de 207 kilometer van de Elfstedentocht hebben afgelegd. Hiermee wonnen wij de mixed-categorie en werden we vierde in het overallklassement. Ook werden wij hiermee de snelste ploeg van Amsterdam met maar liefst 40 seconden voorsprong op De Amstel. Kortom: we hebben het fantastisch gedaan!
Dit alles was niet mogelijk geweest zonder de tomeloze inzet van de twaalf ploegleden, de twee nachtchauffeurs, de twee terugchauffeurs, onze supporters en alle onbekende helpende handen. Bedankt!
Inger Baller
Op de Geosports live tracker staan ook videobeelden. Ik heb een filmpje gevonden waar RIC op staat.
Ga naar de live tracker (https://live.geosports.nl/EventCenter/?s=c654be1e-86d9-4ec5-a8bd-609d8653ca25) en klik dan rechts onderin op “Video”. Kies nu voor het filmpje “Leeuwarden”. Vrijwel aan het begin zie je onze wissel vlak voor de stempelpost Leeuwarden bij Wetterwille.
Om iets voor drieën, na iets korter dan negentien uur, zijn we gefinished. Daarmee hebben we het mixveld gewonnen. Overall zijn we vierde geworden, tot onze verbazing vlak vóór de heren van de Amstel-combi. De eerstvolgende mixploeg kwam binnen toen we al lang en breed gedoucht in de schaduw aan de chips en de cola zaten.
Hoera!
Nu wachten we op de prijsuitreiking en daarna worden we naar huis gereden.
Er zijn ook minder leuke stukjes Elfstedentocht…
En die zitten allemaal hier. Het begint met de Luts, een ondiepe zuigsloot tussen het Slotermeer en de Morra. dan komt er een leuk stukje, maar daarna de Dijksvaart. Dat klinkt onschuldig, maar zuigt en het waait tegen. Daarna wordt diezelfde vaart nog wat smaller en haaksbochtiger, staat vol smalle bruggen, rietpollen, en bovendien is het ondiep en hebben we tegenwind. Daar word je moe van. En je innerlijke man wordt behoorlijk chagrijnig.
Johan en Adriaan zijn voorbij Sloten. Wij wachten in Balk tot ze van het Slotermeer af komen,
En we krijgen ook een steeds beter beeld van onze positie in het veld. We liggen vijfde overall, en in Sloten lagen we een minuut achter Daventria en vier minuten achter De Amstel. Dat laatste is jammer, want toen we in Leeuwarden doorkwamen, lagen we een seconde achter ze. Alleen: zij zijn veel eerder gestart, dus we waren ze niet bijna voorbij toen.
Maar goed, deze ploegen zijn nog in te halen. Achter ons is de eerste ploeg ook een Daventria-ploeg, die ging acht minuten na ons door Sloten. Die gaan we dus van ons af houden.
In het mix-veld liggen we flink vooraan, de eerste achter ons is een Orca-Vada-combinatie. Ze liggen 35 minuten achter ons.
En toen ik net uit de boot kwam was er thee, met brownies. Fijn toch?
Het gerucht ging dat er ver achter ons (want we zijn als eerste mixploeg gestart, dus dat gaat makkelijk) een mixploeg keihard opstoomt.
Op de Geosports-site zien we daar niets van, maar dat komt ook omdat het voor mixploegen niet verplicht is met een tracker te varen. Gelukkig zijn er ook nog ouderwetse lijstjes te vinden. Hier (https://live.geosports.nl/geotime/EtappeTussentijden.aspx?etappeID=ba1ca786-f580-472f-b6ab-3fc296a5cb12) vind je een overzichtje van de doorkomsttijden op de stempelposten. Daar zien we voorlopig nog niets gevaarlijks achter ons. Maar let op: we moeten nog twintig etappes!