Het is lekker warm (waarom overwoog ik een shirt onder dat pakje net? – mijn hersenen waren een beetje zenuwachtig) en we zitten snoeihard te roeien. Bart en Margriet hebben die Duitsers ingehaald en daarna zijn ze ook bij onze wissels niet ver weg meer geweest. En nu lijken we steady op ze uit te lopen.

En we hebben allemaal een keer geroeid nu. De schema’s lopen, iedereen lijkt steeds te weten wat ‘ie moet doen en waar ‘ie moet zijn en daardoor zakken de zenuwen ook weer een beetje.

Dat is fijn, want dan komt weer bovenaan te staan dat het zo ontzettend cool is, dit!