Eén lange etappe. Geertje en Erik hadden zich opgeworpen om die te doen. Maar iets gooide gemeen roet in het eten. Het is niet helemaal zeker of zij nou die tomtoms hadden gesaboteerd omdat ze hem toch een beetje knepen of dat wij ze juist gesaboteerd hadden, zodat we toch op de Zwette konden roeien

Hoe dan ook, ik heb net een mopje heerlijk zitten stampen op het mooiste roeiwater van Nederland: de Zwette bij nacht.

Isabelle navigeerde met behulp van de sterren en op de kant rende een kudde wilde paarden in volle galop met ons mee (of, nou ja, ik weet eigenlijk niks van paarden, misschien sjokten ze gewoon een beetje door de wei).

Wat wil een mens nog meer?