In zo’n Elfstedenploeg heb je altijd verschillende types. Brullende beren, stoere sturen, beschaafde beukers, huilende hooikoortspatiënten.

En we hebben nu ook een heel zorgelijk type mee. De bus. Hij is niet heel ervaren – hij had 17 kilometer op de teller toen we hem van de verhuurder meekregen – dus we kunnen het hem niet verwijten. Maar stiekem is het best irritant. Piepen als de chauffeur wegrijdt terwijl nog niet alle gordels al helemaal dicht zijn. Weigeren ook maar een centimetertje te rijden als de deur open is. En vooral: een diepe angst voor hoog gras. Waar het hier van stikt.

Heel vermoeiend. Dus ondanks zijn kekke display, dubbele set schuifdeuren en heerlijke airco hoop ik toch dat we volgend haar een iets minder zenuwpezerig type bereid kunnen vinden mee te gaan.